Morgunblaðið - 24.10.2006, Blaðsíða 41

Morgunblaðið - 24.10.2006, Blaðsíða 41
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. OKTÓBER 2006 41 menning Oftast er talað um sunnudagskvöldAirwaves sem „þynnkukvöldið“.Stærstu nöfnin hafa öll klárað sitt og tónleikarnir á sunnudeginum takmarkast við einn, tvo staði (í þetta sinnið aðeins einn, Gaukinn, þó að fleiri tónleikar, utan form- legar dagskrár, hafi verið í gangi). Venjulegast er spiluð sefandi raftónlist, svona í takt við ástand fólksins, því þegar hér er komið sögu eru margir gestir orðnir ör- magna; búnir á því eftir þeyting á milli tón- leikastaða, aðframkomnir af djammi og djúsi því sem einatt fylgir. Annað var þó upp á teningnum í ár en Airwaves var slitið með sannkallaðri flug- eldasýningu, rækilega gefið í svona rétt í restina. Og útkoman stórskemmtilegt kvöld.    Ég hafði hálfpartinn verið að vonast eftirþægilegum sófum, hefði þótt það hæfa, en svo var ekki. Áhorfendur stóðu allir sem einn upp á annan endann. En það kom síðar í ljós, að það var tilgangur með þessu fyr- irkomulagi. Kvöldið hófst klukkan 20.00 með leik Red Barnett, sem er listamannsheiti Har- aldar V. Sveinbjörnssonar. Haraldur er best þekktur sem gítarleikari Dead Sea Apple en hér rær hann á stilltari mið, og sjálfur hittir hann naglann á höfuðið þegar hann lýsir tón- list sinni sem „ljúfsárri rólyndistónlist“. Har- aldur og félagar voru öruggir á sviði, tónlist- in flutt af ástríðu en sum laganna voru fullflöt fyrir minn smekk. Næstur á svið var Hellvar, dúett þeirra Heiðu og Elvars, en þeim til full- tingis í þetta skipti var Flosi Þorgeirsson. Allt gekk upp hjá Helvari, góð stemning var mögnuð upp og tónlistin áhugaverð og skemmtileg. Rafbundið, hrátt rokk sem minnti stundum á hart gotarokk/raftónlist frá byrjun níunda áratugarins. Næst var það Buff, „besta hljómsveitin á Airwaves“, eins og forsöngvarinn, Pétur „Jesú“, benti fólki á. Buff var líklega „skrítnasta“ sveitin til að troða upp á Airwaves (líklega í eina skiptið sem hægt er að kalla hana jaðarsveit) og það var hressandi að heyra bítlalegt blómapopp þeirra eftir ofgnótt tilrauna- og neðanjarð- arsveita. Síðasta auglýsta atriðið var Hjörv- ar. Hjörvar Hjörleifsson á að baki giska lang- an feril og gaf út afbragðs plötu, Paint Peace, undir nafninu Stranger árið 2004. Hjörvar var bakkaður af hörkuspilurum, tónlistin lyklað nýbylgjurokk og eiginlega bara þrusugott. Samkvæmt Airwavesbæklingi voru tvö at- riði sem átti eftir að tilkynna, óvænt atriði, og mann grunaði að einhver þungavigt- arlistamaðurinn myndi láta sjá sig. Sá grunur var staðfestur er sjálfur Patrick Watson mætti á svæðið með hljómsveit – og með nokkra meðlimi Islands í eftirdragi! Skemmst er frá því að segja að tónleikar Watsons voru stórkostlegir. „Stjörnur morgundagsins spila á Airwaves í kvöld,“ er haft eftir David Fricke, blaða- manni Rolling Stone, og svei mér þá ef Wat- son fyllir ekki þennan flokk. Hljómsveitin öfl- ug og þétt (sérstaklega var gaman að fylgjast með trymblinum) en mest um vert var hversu taumlaust tónlistin flæddi úr meðlimum og hversu innilega þeir lifðu sig inn í hana. Með- al hápunkta var stórskemmtileg útgáfa af „Gnossienne 1“ eftir Eric Satie og í eitt skipti tók Watson sig til og söng lengi vel án hljóð- nema úti í sal við gríðarlegan fögnuð við- staddra. Næst á svið var ekki síðri bomba. Ultra Mega Technobandið Stefán er á skömmum tíma orðið rosalegasta tónleikasveit landsins með orkuríkum og hreint út sagt brjáluðum tónleikum. Það hefur lengi vantað svona sveit hér á landi, sveit sem er beinlínis hættuleg á sviði. Söngvarinn er eins og Johnny Rotten; stuðandi, sjarmerandi og fer hamförum bæði á sviði og utan þess. Stemningin var orðin svakaleg, áhorfendur hoppandi og dansandi og hrópandi eftir meira. Patrick Watson varð svo frá sér numinn að hann hljóp út í bíl sveit- ar sinnar og sótti myndbandsupptökuvél til að ná herlegheitunum á band. „Fylgstu með okkur í framtíðinni,“ sagði söngvarinn við blaðamann baksviðs, renn- sveittur og víraður. „Við ætlum ekki að fara venjubundnar leiðir.“    Kvöldinu lauk svo Pétur Ben. með stór-góðu setti og fékk eins og fyrirrenn- ararnir alla á band með sér. Hann sleit Airwaves með því að syngja þessar línur úr lagi Neils Youngs, „Red Sun“ (af Silver & Gold), án undirspils: „When the red sun sets/ On the railroad town/And the bars begin to laugh/With the happy sound/I’ll still be here/ Right by your side/There’ll not be anynone/ In my heart but you.“ Viðeigandi endir á frá- bærri hátíð. Ótrúlegur endasprettur Ljósmynd/Björg Sveinsdóttir Snillingur „Skemmst frá að segja voru tónleikar [Patricks] Watson stórkostlegir.“ AF LISTUM Arnar Eggert Thoroddsen » Airwaves var slitið meðsannkallaðri flugeldasýn- ingu, rækilega gefið í svona rétt í restina. Og útkoman stórskemmtilegt kvöld. arnart@mbl.is

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.