Morgunblaðið - 27.10.2006, Side 50

50 FÖSTUDAGUR 27. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ GuðmundurRúnar Pét-
ursson fæddist á
Mið-Fossum í Anda-
kíl 23. júlí 1937.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 16.
október síðastlið-
inn. Hann var
yngsta barn Péturs
Þorsteinssonar, f.
12. júní 1896, d. 24.
nóvember 1970,
bónda á Mið-
Fossum og Guð-
finnu Guðmunds-
dóttur, f. 1. apríl 1895, d. 10. sept-
ember 1975, húsfreyju á
Mið-Fossum. Systkini Rúnars eru:
Kristín, f. 28. desember 1925, d. 2.
ágúst 2001, Sigrún, f. 24. mars
1928, d. 3. desember 1929, og Þor-
steinn, f. 22. október 1930.
Hinn 26. desember 1961 kvænt-
ist Rúnar Guðnýju Jónsdóttur f.
13. júlí 1941. Foreldrar hennar
voru Jón Pálsson, vélstjóri frá
Sólmundarhöfða, f. 8. október
1917, d. 15. apríl 1994, og María
Magnúsdóttir frá Siglufirði, f. 22.
maí 1920, d. 8. nóvember 1979.
Dóttir Rúnars og Guðnýjar er
Guðfinna, f. 31. júlí 1963, gift
Birgi Guðnasyn, f. 4. júní 1955.
Börn þeirra eru Rúnar Örn, f.
1990, og Guðný Sara, f. 1993.
Fósturdóttir Rúnars og Guð-
nýjar er Ingibjörg Margrét Krist-
jánsdóttir, f. 8. júní 1967, gift
Fjölni Lúðvígssyni, f. 30. maí
1962. Þeirra börn eru Rúnar
Máni, f. 1988, Birta
Líf, f. 1990, og
Helga Lind, f. 1995.
Rúnar ólst upp á
Mið-Fossum og að
loknu námi í Reyk-
holti hélt hann til
Akraness þar sem
hann fór í Iðnskól-
ann og nam vél-
smíði. Hann lauk
síðan vélstjóraprófi
frá Vélskólanum
1967 og prófi frá
rafmagnsdeild sama
skóla 1968.
Rúnar vann á skurðgröfu í
nokkur sumur hjá Rækt-
unarsambandi Hvalfjarðar og var
lögreglumaður í héraðslögreglu
Borgarfjarðar og síðar í lögregl-
unni á Akranesi á árunum 1958–
1978.
Rúnar var framkvæmdastjóri
prjóna- og saumastofunnar Akra-
prjóns 1970–1990. Hann var vél-
stjóri á Akraborginni 1969–1977
og á nótaskipinu Víkingi AK 100
frá 1991 til dauðadags.
Rúnar var í Kiwanisklúbbnum
Þyrli í fjölmörg ár og gegndi þar
trúnaðarstörfum. Þá var hann
varamaður í bæjarstjórn og sinnti
ýmsum nefndarstörfum fyrir
Sjálfstæðisflokkinn á Akranesi.
Rúnar var mikill áhugamaður
um íþróttir og einarður stuðn-
ingsmaður ÍA.
Útför Rúnars fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Pabbi minn. Alltaf hlýr, heitar
hendur, stórt hjarta. Hann veit allt,
hann kann allt. Hann miðlar, kennir
og deilir. Ekkert getur komið fyrir
hann pabba minn.
Fallegur, kátur, traustur. Hann
þekkir, hann skilur, hann elskar.
Hann styður, huggar og gefur.
Ekkert getur komið fyrir hann
pabba minn.
Keppnismaður mikill – sigurveg-
ari. Hann fagnar, brosir, grætur.
Hann hugsar, hann vill og hann
fær. Ekkert getur komið fyrir hann
pabba minn.
Sveitastrákur – góður réttsýnn.
Tilbúinn – treystir á almættið. Um-
vafinn hlýju, svífur á braut. Ekkert
getur komið fyrir hann pabba minn.
Því hann er engill.
Þín elskandi dóttir,
Guðfinna.
Elsku pabbi, Hér sit ég ósátt og
döpur yfir því hvað lífið og tilveran
getur verið óréttlát.
Aðeins nokkrum mánuðum eftir
að þú greinist með krabbamein ertu
farinn. Besti maður í heimi.
Það er ekki spurt að því hvernig
fólk lifir lífinu. Því þú ert einn af
þeim fáu sem höfðu allt, reglumað-
ur algjör, trúaður, borðaðir hollan
mat, hreyfðir þig reglulega og gafst
öllum sem þú kynntist svo ótal
margt með hlýrri nærveru, góð-
mennsku og léttri lund.
Ég veit ekki hvar skal byrja, því
minningarnar eru svo ótal margar
og þú hefur mótað mig á svo marga
vegu og ég er að átta mig á því
núna. Til dæmis þegar þú bauðst
mér starf á skrifstofunni hjá þér ár-
ið 1987 og ég kunni ekkert í því fagi
og ég man að þú lést mig í dágóða
stund pikka á reiknivélina bara til
þess að æfa mig. Þarna fann ég
mitt lífsstarf, því í dag vinn ég sem
bókari og við skrifstofustörf og hef
gert svotil allar götur síðan. Þarna
vann ég með þér á skrifstofunni í
rúm þrjú ár og aldrei varð okkur
sundurorða og reyndar bara man
ég ekki til þess að það hafi nokkurn
tímann gerst. Maður sá þig sjaldan
skipta skapi nema á fótboltavell-
inum, því Skagamaður varstu svo
sannarlega af lífi og sál.
Ég sé þig í minningunni með
kveikt á sjónvarpinu að horfa á
íþróttir, með kveikt á litla útvarp-
inu að hlusta á beina lýsingu upp
við annað eyrað eða að hlusta á Orð
kvöldsins og allt í botni, því það
mátti ekki missa af neinu. Enda
buðuð þið okkur systrunum í óg-
leymanalega ferð til Bandaríkjanna
árið 1984 m.a. til þess að fara á Ól-
ympíuleikana í Los Angeles. Þar
var ferðast um á húsbíl í 6 vikur og
notið lífsins.
Það er sárt að hugsa til þess að
loksins þegar þú ætlaðir að fara að
hætta að vinna, ferðast með
mömmu og njóta elliáranna með
henni, þá gerist þetta.
Það verður erfitt og tómlegt lífið
hjá henni mömmu minni eftir þetta,
þið búin að vera saman í heil 47 ár.
Ég dáist að henni, hún er búin að
vera ótrúlega sterk og standa þér
við hlið í veikindunum eins og klett-
ur.
Ég vil bara þakka þér fyrir allt
og allt, þakka þér fyrir að hafa tek-
ið þig að mér eins árs og níu mán-
aða.
Þakka þér fyrir alla hjálpina og
stuðninginn í gegnum tíðina, ekki
síst þegar ég flutti til ykkar þegar
ég skildi, komin sjö mánuði á leið að
Rúnari Mána.
Þakka þér fyrir að vera vinur
minn og mannsins míns og afi
barnanna minna.
Og mest af öllu fyrir að vera
pabbi minn.
Hvíldu í friði, elsku pabbi, Guð
geymi þig.
Þín
Ingibjörg.
Mig langar að minnast hér
tengdaföður míns, Rúnars Péturs-
sonar, sem lést á Sjúkrahúsi Akra-
ness þann 16. október síðastliðinn.
Rúnari kynntist ég árið 1987,
þegar ég og Guðfinna dóttir hans
kynntumst og felldum hugi saman.
Rúnar kom mér fyrir sjónir sem af-
skaplega rólegur og yfirvegaður
maður og sérstakt þótti mér að
hann virtist alltaf hugsa áður en
hann svaraði, þegar hann var
spurður að einhverju.
Rúnar var afar traustur og
ábyggilegur og vildi hafa sitt á
hreinu.
Rúnar og Níný eignuðust land-
spildu í landi Mið-Fossa í Andakíl,
fæðingar- og uppeldisstað Rúnars
og byggðu sér sumarhús þar. Þau
undu sér vel þar, bæði við að dytta
að húsinu og gróðursetja. Þangað
var alltaf gott að koma og slaka á í
pottinum í fallegu umhverfi. Þar
öðlaðist Rúnar kraft og geislaði af
gleði yfir að vera í sveitinni, á
æskuslóðum.
Ég minnist hans.
Ímynd
trausts, trúverðugs manns.
Í mynd.
Ég mun sakna hans.
Birgir Guðnason.
Elsku afi,
Við viljum kveðja þig með bæn-
inni sem þú kenndir okkur.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Amen
Hvíldu í friði, afi okkar,
Við vitum að þér líður vel núna.
Rúnar Máni , Birta Líf
og Helga Lind
Hann elsku afi Rúnar var ljúfasti
maður í lífi mínu, og sá rólegasti.
Aldrei heyrði maður hann segja;
,,Nei ég nenni þessu ekki núna.“ En
hann vildi allt gera fyrir alla. Hann
var svo hlýr og hjartgóður maður,
og ekki er hægt að hugsa sér betri
afa í heiminum. Núna hefur Guð
tekið hann og eins og afi sagði fyrir
ekki svo löngu síðan: „Fyrst Guð
ætlar að taka mig núna, þá hlýtur
hann að ætlast til einhvers annars
af mér uppi hjá honum.“
Ég man alltaf eftir því þegar við
vorum upp í bústað, það er svo
stutt síðan, en hann hljóp alltaf alla
leiðina frá bústaðnum og að hliðinu
til þess að opna það fyrir manni,
þegar við fórum heim. Hann var
alltaf svo hraustur og stæltur mað-
ur.
Núna á hann eftir að hitta
mömmu sína og pabba, og fleiri
skyldmenni sem taka blíðlega á
móti honum, vegna þess að hann á
það skilið og sjálfur er hann svo fal-
legur og blíður maður.
Hvíl í friði, elsku afi.
Guðný Sara.
Í dag kveðjum við hinsta sinni
elskulegan mág minn, hann Rúnar.
Kveðjustundin kom ekki á óvart en
er engu að síður bæði ótímabær og
sár. Ég kynntist þér fyrir 47 árum
síðan þegar þú varst að stíga í
vænginn við Níný systir og sóttir
hana á jeppanum þínum, M 313. Ég
man þetta einsog þetta hafi gerst í
gær. Það eru ógleymanlegar stund-
ir. Þið voruð svo glæsileg saman.
Alltaf eins og nýtrúlofuð, það skein
af ykkur ástin langar leiðir. Ég held
að allir þeir sem hafi kynnst þér
hafi aldrei þekkt betri og heil-
steyptari manni en þig, mín reynsla
er sú. Ég minnist þess hvað þú
varst góður við mömmu og pabba
meðan þeirra naut við. Ég bið góð-
an guð að styrkja elsku Níný, Guð-
finnu, Ingibjörgu og fjölskyldu
þeirra í sorginni.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Hvíl þú í frið, hafðu þökk fyrir
allt.
Þín mágkona
Rósa.
Vinur minn Rúnar Pétursson er
fallinn frá um aldur fram. Þessi
bóndasonur úr Andakílnum hefur
búið á Akranesi í hálfa öld og komið
víða við í bæjarlífinu enda einstak-
lega áhugasamur um flest það sem
bæjarbúar voru að fást við, svo sem
atvinnumál, stjórnmál, íþróttir og
félagsmál. Rúnar var einstaklega
hlýr og notalegur maður og hafði
næmt auga fyrir spaugilegum hlið-
um tilverunnar.
Rúnari kynntist ég fyrst þegar
við störfuðum saman hjá Þorgeiri &
Ellert fyrir margt löngu. Þaðan lá
leið hans í Vélskólann. Hann starf-
aði sem lögreglumaður í nokkur ár
og einnig sem vélstjóri á Akraborg-
inni. Rúnar varð síðan umsvifamik-
ill atvinnurekandi um langt árabil
eftir að hann stofnaði Akraprjón
ásamt nokkrum félögum sínum.
Starfsliðið var fjölmennt, oftast 40–
50 manns, mest konur. Starfsfólkið
bar Rúnari vel söguna og líkaði vel
að vinna hjá honum. Miklir erf-
iðleikar steðjuðu að prjónaiðnaðin-
um á níunda áratugnum og fækkaði
prjónaverksmiðjunum jafnt og þétt.
Akraprjón hélt einna lengst út og
kom þar til þrautseigja Rúnars sem
var framkvæmdastjóri fyrirtækisins
öll þau 20 ár sem það starfaði.
Eftir að rekstri Akraprjóns lauk
gerðist Rúnar vélstjóri á aflaskip-
inu Víkingi AK-100, þá hálfsextugur
að aldri. Þar starfaði hann til
dauðadags og fór á sína síðustu
loðnuvertíð í vor. Sjómennskan átti
vel við Rúnar og eignaðist hann
góða vini um borð, en lengst af var
áhöfnin á Víkingi nær óbreytt.
Rúnar var einlægur sjálfstæðis-
maður og starfaði mikið fyrir flokk-
inn. Við sátum saman í bæjarstjórn-
arflokki Sjálfstæðisflokksins í eitt
kjörtímabil. Þar lagði Rúnar margt
gott til mála, enda annt um sitt
bæjarfélag og hafði mikinn metnað
fyrir Akranes. Þá sat hann í ýmsum
nefndum bæjarstjórnar og mætti
jafnan á landsfundi og kjördæm-
isráðsfundi ef hann var í landi. Þeg-
ar ég var fyrst í framboði til Al-
þingis vorið 1991 bauðst Rúnar til
að starfa fyrir mig á kosningaskrif-
stofunni. Þar vann hann af krafti
þar til tveimur dögum fyrir kosn-
ingar þegar hann hélt til síldveiða.
Hann var svo allra manna glaðastur
þegar úrslit lágu fyrir og Sjálfstæð-
isflokkurinn hafði stóraukið fylgi
sitt og bætt við þingmanni á Vest-
urlandi.
Ekki er hægt að minnast Rúnars
án þess að nefna hans góðu konu,
Guðnýju Jónsdóttur. Rúnar og Níní
voru einstaklega samhent hjón sem
kunnu að njóta lífsins saman. Þau
voru miklir vinir vina sinna og
ræktuðu þann vinskap flestum bet-
ur. Mörg undanfarin ár hafa þau
t.d. haft þann sið að bjóða okkur
hjónum ásamt Íðu og Fróða til
grillveislu í sumarbústað sínum í
ágúst. Það voru skemmtilegar sam-
verustundir þar sem rætt var um
allt milli himins og jarðar. Síðast
hittumst við þar fyrir tveimur mán-
uðum.
Við Guðný þökkum Rúnari sam-
fylgdina og sendum Níní og fjöl-
skyldu innilegar samúðarkveðjur.
Guðjón Guðmundsson
Ég hef setið kyrr svolitla stund á
brekkubrúninni. Sólin er lágt á lofti
og sterkar andstæður ljóss og
skugga flökta á trjábolum allt um
kring. Smám saman hverfur sólin
bak við fjallsbrúnina, skyndilega
virðist allt flatt og tómlegt.
Ef til vill er þetta ekki ólíkt þeim
tilfinningum sem elskuleg vinkona
mín, Guðfinna upplífir þessa dagana
við fráfall Rúnars pabba síns eftir
stutt en erfið veikindi, en milli
þeirra feðgina ríkti einstaklega
sterkt samband. Engum sem
kynntist Rúnari Péturssyni duldist
að þar fór góður maður með hlýja
og rólega nærveru. Heimili þeirra
hjóna Níníar og Rúnars, stóð ávallt
opið fyrir okkur vinkonurnar, hvort
sem bankað var á glugga árla dags
eða drukkið te síðla kvölds og
spjallað fram undir morgun. Enda
mynduðust þar ævilöng vinkvenn-
abönd.
Góður maður er fallinn frá sem
manni finnst svo gjarnan að hefði
mátt eiga meiri tíma með ástvinum.
Til huggunar harmi gegn liggja fal-
legar minningar um yndislegan
mann.
Elsku Guðfinna mín, Níní, Ingi-
björg og fjölskyldur ég veit að
söknuðurinn er mikill, megi Guð
vera með ykkur og vernda.
Kveðja
Helena
Elsku Rúnar,
Þegar við settumst niður til að
skrifa til þín, þá voru það orðin heil-
steyptur, tryggur, blíður, rólegur
og ljúfur sem komu upp í huga okk-
ar. Ekki minnumst við þess að hafa
heyrt þig tala illa um nokkurn
mann. Heldur voru það gleði og ró-
legheit sem einkenndu þig.
Þú einn vilt alla styðja
og öllum sýna tryggð.
Þú einn vilt alla biðja
og öllum kenna dyggð.
Þú einn vilt alla hvíla
og öllum veita lið.
Þú einn vilt öllum skýla
og öllum gefa frið.
(Davíð Stefánsson)
Elsku Níný, Guðfinna, Ingibjörg
og fjölskyldur. Megi Guð styrkja
ykkur.
Rúnar, við kveðjum þig með þeim
orðum sem þú kvaddir okkur svo
oft með.
Vertu sæll vinur,
Pétur, Ágúst, Kári,
Guðbjörg, Jakob, Skúli,
Sigrún og fjölskyldur.
Fyrir nokkrum dögum lést Rún-
ar Pétursson. Rúnar var mikill vin-
ur foreldra minna ásamt konu sinni,
henni Níný. Við systkinin töldum
Rúnar Pétursson
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ANTON KRISTINN JÓNSSON,
Mýrarvegi 111,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mánu-
daginn 23. október.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn
30. október kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Parkinsonfélagið.
Ragnheiður A. Kristinsdóttir,
Reynir H. Antonsson,
Jóna Kr. Antonsdóttir, Þorsteinn Rútsson,
Ragnheiður Antonsdóttir, Eyþór Karlsson,
Arndís Antonsdóttir, Ólafur R. Hilmarsson,
Börkur Antonsson, Janne Antonsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn,
GUÐMUNDUR HAUKDAL ANDRÉSSON,
til heimilis á Kirkjusandi 3,
Reykjavík,
lést á Landspítala háskólasjúkrahúsi miðvikudag-
inn 4. október.
Jarðarförin hefur farið fram.
Ingibjörg Júlíusdóttir.