Morgunblaðið - 24.02.2007, Page 42

42 LAUGARDAGUR 24. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jósef Tryggva-son fæddist á
Akureyri 19. ágúst
1934. Hann lést á
heimili sínu, Þrast-
arhóli í Arnarnes-
hreppi í Eyjafjarð-
arsýslu
laugardaginn 17.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Tryggvi Stef-
ánsson, f. 14. nóv-
ember 1893, d. 11.
mars 1983, og kona
hans Sigrún Jónína
Trjámannsdóttir, f. 18. desember
1898, d. 23. júní 1965. Systkini Jós-
efs eru Hörður Zóphaníasson, f. 25.
apríl 1931, Stefán Trjámann, f. 2.
júní 1933, d. 22. október 2001,
Magnús Valsteinn, f. 5. febrúar
1936, og Sigríður Sigurrós, f. 27.
nóvember 1938.
Jósef kvæntist 6. september 1955
Vilborgu Pedersen, f. 29. júní 1934.
Vilborg var fædd og uppalin í
Reykjavík. Börn Jósefs og Vilborg-
ar eru: a) Salvör, f. 19. febrúar
1955, giftist Sigurði Gíslasyni og
eiga þau saman tvö börn. Þau
skildu. Seinni eiginmaður hennar
er Árni Ómar Jósteinsson og eiga
þau þrjá syni. Salvör á fimm barna-
börn. Salvör og Árni eru búsett í
Reykjavík. b) Ingibjörg Valgerður,
f. 24. júní 1956, gift Sigurði Svan
Gestssyni og eiga þau saman tvo
syni. Ingibjörg átti son áður en hún
giftist. Fyrir átti Sigurður son.
Ingibjörg á fjögur barnabörn. Ingi-
björg og Sigurður eru búsett í
Reykjavík. c) Óskar, f. 31. ágúst
1957, kvæntur Ingibjörgu Sverr-
isdóttur og eiga þau þrjá syni. Þau
eiga heima í Kópavogi. d) Har-
aldur, f. 11. nóvember 1958. Hann á
arhóli. Hann kvæntist Sigríði Krist-
ínu Bjarkadóttur og eiga þau sam-
an tvö börn. Þau eiga eitt
barnabarn. Hreinn og Sigríður búa
á Akureyri.
Börn, barnabörn og barna-
barnabörn þeirra Vilborgar og Jós-
efs eru nú orðin 56 talsins.
Tvítugur að aldri keypti Jósef
jörðina Þrastarhól í Arnarnes-
hreppi í félagi við Tryggva föður
sinn og hófu þeir feðgar þar bú-
skap. Að nokkrum árum liðnum
eignaðist Jósef jörðina og bjó þar
myndarbúi með konu sinni og
börnum. Jósef var forkur dugleg-
ur, ræktaði og bætti jörðina og
byggði þar ágætt íbúðarhús eftir
að hafa búið í „gamla bænum“ á
Þrastarhóli í mörg ár. Vilborg er
mikil garðræktarkona og þau hjón-
in komu sér upp fallegum trjá- og
blómagarði, fyrst við „gamla bæinn
og síðar við nýja húsið. Jósef var
glettinn og félagslyndur, hann var
söngvinn, hafði góða söngrödd og
söng með Karlakór Akureyrar-
Geysi. Hann hafði mikla ánægju af
kórstarfinu. Þar sem annars staðar
þótti hann góður og velvirkur liðs-
maður.
Á Þrastarhóli hefur alltaf verið
barnmargt í kringum þau Jósef og
Vilborgu. Þar voru ekki aðeins
börn þeirra og barnabörn, heldur
dvöldu þar oftsinnis börn systra og
bræðra þeirra og ýmissa vina. Fyr-
ir nokkrum árum hættu þau hjónin
búskap að mestu, förguðu kúm,
kindum og hænsnum, en hestar
þeirra hjóna, barna þeirra og
tengdabarna áttu áfram góða vist á
Þrastarhóli. Allt til þessa dags hafa
hjónin haldið heimili á Þrastarhóli
og tekið á móti vinum og vanda-
mönnum. Fyrir ári greindist Jósef
með krabbamein, sem leiddi hann
til dauða.
Útför Jósefs verður gerð frá
Möðruvallaklausturskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
heima í Kópavogi. e)
Sigrún, f. 7. ágúst
1961, giftist Karli
Þormóðssyni og eiga
þau tvo syni. Þau
skildu. Eiginmaður
hennar er Friðbjörn
Hilmar Kristjánsson
og eiga þau saman
tvö börn. Sigrún og
Friðbjörn eiga heima
í Garðabæ. Sigrún á
eitt barnabarn. f)
Hildur, f. 27. febrúar
1965. Fyrri sambýlis-
maður hennar var
Jón Viðar Þórisson og eignuðust
þau tvær dætur. Sambýlismaður
Hildar er Guðmundur Örn Helga-
son og eiga þau eina dóttur. Fyrir
átti Guðmundur tvo syni. Þau eru
búsett í Svíþjóð ásamt dætrunum.
g) Níels Pétur, f. 10. desember
1966, sambýliskona Anna Jóna Vig-
fúsdóttir og eiga þau saman þrjú
börn. Fyrir sambúð átti Níels dótt-
ur með Önnu Jónu Guðmunds-
dóttur. Fyrir átti Anna Jóna Vig-
fúsdóttir eina dóttur. Níels og
fjölskylda eru búsett í Danmörku.
h) Heiða Björk, f. 4. febrúar 1969.
Fyrri sambýlismaður hennar var
Þorsteinn Kristbjörnsson og eiga
þau eina dóttur. Eiginmaður Heiðu
er Ingi Rúnar Jónsson og eiga þau
heima í Reykjavík. Þau eiga tvær
dætur. i) Sigríður Hrefna, f. 2. apríl
1972, gift Ricky Carl Sørensen og
eiga þau eina dóttur. Fjölskyldan
er búsett í Danmörku. j) Ólöf
Harpa, f. 27. september 1974, er
gift Axel Grettissyni og eiga þau
tvær dætur. Þau byggðu sér hús á
Þrastarhóli og eiga þar heima.
Vilborg átti son, Hrein Pálsson,
áður en hún giftist Jósef og ólst
hann upp hjá þeim hjónum á Þrast-
Elsku pabbi minn, það er svo tóm-
legt að koma í sveitina þegar þú ert
ekki hér. Þegar ég frétti af andláti
þínu til Danmerkur var ég svo ánægð
með að hafa komið og verið hjá þér í
byrjun febrúar. Þegar ég kvaddi þig
hafði ég nú ekki trúað að þú ættir svo
stuttan tíma eftir hér á jörðinni.
Hugurinn reikar til baka og minn-
ingarnar ylja mér um hjartarætur.
Þú varst svo góður maður og vildir
öllum svo gott gera.
Orðið þakklæti er mér ofarlega í
huga þegar ég hugsa til þín. Þú gafst
mér svo gott veganesti út í lífið.
Söknuðurinn er sár en ég vel að
trúa því að Guð hafi þurft á þér að
halda á æðri stöðum.
Elsku hjartans pabbi minn, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aft-
ur huga þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín. (Úr Spá-
manninum.)
Þín dóttir
Sigríður Hrefna.
Elsku pabbi minn.
Það er svo ótrúlega sárt að kveðja
þig en hjá þessu verður víst ekki
komist frekar en svo mörgu öðru.
Þegar ég sit hér og skrifa þetta er ég
ennþá stödd svo langt í burtu frá þér
og mér finnst það svo óskaplega erf-
itt. Ég veit samt að þó að það sé erfitt
að sætta sig við þessa hluti þá lagast
þetta allt með tímanum og eftir
standa dýrmætar minningar sem ég
er svo óumræðilega þakklát fyrir.
Minningar um góðan mann og svo
margar góðar minningar um
skemmtilegar stundir sem við höfum
átt saman með ykkur mömmu. Eins
og t.d. ferðalögin sem við fórum sam-
an á síðustu árum til Danmerkur,
Krítar, Spánar, Flórída og ekki síst
man ég hversu heillaður þú varst af
siglingunni um Karabíska hafið.
Þangað ætluðum við alltaf aftur en til
þess fengum við ekki tíma. Að fara í
ferðalag er alltaf skemmtilegt en að
geta rifjað þau upp aftur og aftur er
ómetanlegt.
Ég hef verið að hugsa mikið um
þig síðustu daga og hvern mann þú
hafðir að geyma. Þá mundi ég eftir
dálitlu sem einn nágranni minn hér
úti á Spáni sagði þegar hann var að
spyrja hvernig þér heilsaðist: „Veistu
það að ég held að ég hafi aldrei
kynnst eins góðum manni um ævina
og honum pabba þínum.“ Þessi fal-
legu orð vil ég gera að mínum því
þetta er það sem mér finnst og mér
finnst ekki hægt að segja neitt fal-
legra um neinn. Pabbi minn, þegar
þú ert nú að fara í lokaferðalagið er
svo margt sem mig langar að segja
þér og þakka þér fyrir en þó er
tvennt sem ég vil þakka þér sérstak-
lega, það er að vera mér góður pabbi
og börnunum mínum góður afi.
Hvert sem núna leið þín liggur
lýsir þú í brjóstið inn.
Hugur minn er hjá þér tryggur
hjartans elsku pabbi minn.
Bless pabbi minn og góða ferð.
Þín dóttir
Ingibjörg.
Elsku pabbi minn, núna ertu far-
inn. Ennþá er það svo skrítið að tala
um þig í þátíð, hálfóraunverulegt. Nú
hellist yfir mann fullt af minningum
og sem betur fer eru þær margar og
skemmtilegar. Ég vil þakka þér fyrir
þær allar og allt það góða veganesti
sem þú hefur látið mér í té. Já-
kvæðni, hjálpsemi, lífsgleði og rík
réttlætiskennd var nokkuð af því sem
þú lifðir eftir og mikið vona ég að ég
eigi eftir að gera það líka.
Lífið heldur áfram og öll eigum við
eftir að sakna þín mikið. Kara þín og
Bittan þín munu halda áfram að
hlaupa niðureftir til ömmu og fá þar
afakex. Þetta er skrítið án þín hérna
hjá okkur, en við munum ylja okkur
við allar góðu og skemmtilegu minn-
ingarnar um þig. Ég er svo ham-
ingjusöm og stolt af því að búa á
Þrastarhóli, staðnum sem þú settir
þitt mark á.
Takk fyrir allt, elsku pabbi minn.
Þín
Ólöf Harpa.
Kæri pabbi, það er komið að lokum
þeirrar samferðar sem við höfum
haft, en samt ekki því ferðalagið
heldur áfram, en aðeins í breyttri
birtingarmynd. Í gegnum árin hefur
þú leitt, kennt, stutt og hvatt okkur
systkinin á allan hátt. Gert það sem í
þínu valdi stóð til þess að skapa okk-
ur sem bestar forsendur til að lifa
hamingjusömu lífi og vera góðir ein-
staklingar.
Frá þér lærðum við að lífshamingj-
an kemur innan frá og hana öðlast
hver og einn sjálfur með atferli sínu,
samskiptum við sína nánustu, sam-
ferðafólk sitt og þeim verkefnum sem
hver og einn tekur sér fyrir hendur.
Hjálpsemi, sanngirni og heiðarleiki í
samskiptum við náungann, trúin á að
allir hlutir eru framkvæmanlegir og
sigur næst ef viljinn er fyrir hendi
voru þættir sem einkenndu þitt fas.
Þú varst góður faðir að eiga og fyrir
það er ég fullur þakklætis.
En ferðin heldur áfram, þú kvadd-
ir okkur frekar óvænt þar sem sjúk-
dómslegan var stutt. Hins vegar var
fljótt ljóst hvert stefndi en skipti
engu, þú hélst þínum framtíðaráætl-
unum fram til hins síðasta. Hver veit
nema þú sért núna annars staðar, í
öðru rými, að hrinda þeim í fram-
kvæmd. Framkvæmdagleðin var þér
í blóð borin, að klára hvert dagsverk,
gleðjast yfir hverjum áfanga og setja
morgundeginum fyrir ný verkefni.
Þú komst flestum sem þér kynnt-
ust fyrir sem hlédrægur og hógvær
maður, enda varstu það. Alltaf var
samt stutt í glens og glettni. Stríðni
var þér í blóð borin, en alltaf á góðlát-
legan og hlýjan hátt þannig að eng-
inn varð sár. Þú leiddir okkur í gegn-
um lífið með þessum eiginleikum, þ.e.
að hafa gaman af því sem fyrir bar,
kæta aðeins upp á ef þörf var á og
vera alltaf tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd ef hægt var.
Að fæða, klæða og ala upp 11 börn
er ekki auðvelt verk og oft voru
vinnudagar langir. Þetta gerðuð þið
mamma á ykkar óeigingjarna hátt,
hvert okkar fékk þann tíma sem
þurfti, fyrst til að kunna okkar eigin
fótum forráð og síðar til ráðs og dáðs
fyrir barnabörnin og barnabarna-
börnin. Allt gert undir formerkjum
gleði og kátínu enda sóttu afabörnin
til þín, til að fá smá afakex, smá spjall
og til að láta gantast aðeins við sig.
Lífið heldur áfram, stund sorgar-
innar er sár enda er okkar missir
mikill. Við höfum kvaðst að sinni en
hittumst aftur fyrir hinum megin.
Við höldum áfram á þeirri braut sem
við lærðum af þér, þess vegna verður
þú alltaf með okkur í minningunni og
með þau leiðarljós sem þú kenndir
okkur munum við móta líf okkar og
framtíð.
Þinn sonur og tengdadóttir
Óskar og Ingibjörg.
Minn elskulegi tengdapabbi, það
er mikill söknuður í hjarta sem upp
kemur þegar ég hugsa til þess að þú
sért farinn fyrir fullt og allt. Þú varst
svo góður maður og reyndist mér og
mínum alltaf svo vel. Ég þakka fyrir
það í dag að ég skuli hafa fengið að
kynnast þér, því margt hef ég lært af
þér og verður það mér gott veganesti
á minni lífsleið.
Fyrir mig var það mjög sérstakt að
koma á Þrastarhól þegar ég var að
kynnast dóttur þinni, þar sem að þú
tókst strax mjög vel á móti mér.
Mjög mannmargt var á Þrastarhóli
þetta sumarið en allir voru bara með
eitt markmið sem var að hjálpa þér
að klára heyskapinn. Þarna sá ég
hversu mikill kærleikur ríkir í þinni
fjölskyldu og allir tilbúnir til að fórna
öllu til að hjálpa þér. Þegar maður
kynntist svo fjölskyldunni betur
komst ég að því að svona hafði þetta
alltaf verið og svona er þetta enn. Ég
mun halda á lofti á mínu heimili þeim
kærleika sem ég lærði af þér. Ég
vona að mér takist eins vel til og þér
tókst á þínu heimili. Kara Hildur hef-
ur smááhyggjur af ömmu sinni í
sveitinni þar sem þú ert ekki lengur
hjá henni. Hún sagðist svo bara
verða að vera dugleg að hjálpa ömmu
sinni við hina ýmsu hluti og ætlar
Birta Karen líka að hjálpa ömmu
sinni í sveitinni. Þær munu sakna þín
mikið þar sem þú varst alltaf svo góð-
ur við þær. En þær munu líka verða
mikill stuðningur við ömmu sína þeg-
ar lengra dregur þar sem þær eru
svo lífsglaðar. Eiga þær eftir að vera
lyftistöng fyrir ömmu sína, t.d. í
garðræktinni í vor. Við munum öll
leggjast á eitt með það að hjálpa Vil-
borgu þinni að komast í gegnum
þennan erfiða tíma.
Ég þakka þér Jósef minn fyrir allt
og megir þú hvíla í friði.
Þinn tengdasonur
Axel Grettisson.
Elsku tengdapabbi og afi.
Það er svo erfitt að skilja að þú
sért ekki hér meira.
Þú tókst alltaf svo vel á móti okkur
þegar við komum í sveitina til ykkar
ömmu.
Þú naust þess að fara í bíltúra og
útilegur og höfum við farið í ófáar
slíkar.
Ida Marie á erfitt með að skilja af
hverju þú ert ekki í sveitinni og er
búin að leita húsið þvert og endilangt
eftir afa sínum.
Þrátt fyrir að þú hafir ekki getað
talað mikla dönsku og ég ekki mikla
íslensku gátum við skilið hvor annan
ótrúlega vel.
Elsku tengdapabbi og afi, við Ida
Marie viljum þakka þér fyrir yndis-
legan tíma saman, tíma sem við met-
um mikils og er nú orðinn að dýr-
mætum minningum.
Ricky.
Elsku tengdapabbi, nú er komið að
kveðjustund. Margs er að minnast á
rúmum 32 árum og þakka ég þér fyr-
ir hverja stund sem við áttum saman.
Þar sem þú hafðir svo gaman af vís-
um og vildir alltaf að vísur væru bún-
ar til við hvert tækifæri kveð ég þig
með eftirfarandi vísum og svo
sjáumst við síðar.
Þegar eitthvað þakka má
þér vil skrifa línu.
Best er þá að byrja á
beint frá hjarta sínu.
Ást og hlýju frá þér fann
framar öðru meta kann.
Glaðværð þinni og glettni unni
góðan mann sem sögur kunni.
Glaður vil ég þakka þér
þótt sorgin okkur hrjái um sinn.
Kveðjustundin komin er
kæri tengdapabbi minn.
Sigurður Svan.
Jæja afi minn ekki varst þú eilífur
frekar en nokkur annar. Það er erfitt
að ímynda sér framtíðina án þín því
að einhvern veginn átti ég von á að þú
myndir alltaf vera hérna hjá okkur.
Ég hef verið að skoða myndir af þér
og tek ég þá eftir því að ég hef aldrei
áttað mig á því hvað þið amma eruð í
raun búin að vera dugleg. Það að
mæta á allt sem er að gerast hjá af-
komendum ykkar, sem eru nú ansi
mörg orðin, er nú ekkert lítið verk og
hvað við höfum verið heppin að þið
hafið haft heilsu til að mæta á þetta
allt. Allar giftingar, allar skírnir og
öll stórafmælin, þið hafið alltaf mætt
og nú þegar ég er að fara eignast mitt
fyrsta barn, á ég erfitt með að
ímynda mér það að þið fáið ekki að
kynnast og að þú verðir ekki á skírn-
armyndinni.
Þú varst alltaf svo hlýr, það var svo
auðvelt að ná til þín, svo auðvelt að
tala við þig og einfaldlega bara svo
auðvelt að elska þig. Vil ég þakka þér
fyrir allar okkar samverustundir, ég
elska þig og mun ávallt gera og alltaf
muntu eiga þér stað í mínu hjarta.
Hrannar Már Sigurðsson.
Kæri afi, nú ertu farinn og við eig-
um eftir að sakna þín, þó við vitum að
þú munt alltaf vera hjá okkur. Við
minnumst þess hvað það var alltaf
gott að koma og vera hjá ykkur
ömmu í sveitinni og allra góðu minn-
inganna sem við eigum um þig. Þó við
hefðum viljað hafa þig lengur hjá
okkur þá vitum við að þú ert á betri
stað og þér líður betur.
Við þökkum þér alla ástúð
á umliðnu tímans safni.
Við kveðjum með klökkum huga
við kveðjum í drottins nafni.
(HH)
Afi minn var góður, ljósið hann
var.
Ekki var hann vondur en nú er
hann farinn upp til guðs og líður vel
þar.
Mér fannst gott að knúsa hann á
morgnana.
Ástarkveðja,
Dagný Elva, Ólöf Rún og
Dalrós Inga Heiðudætur.
Jósef Tryggvason, föðurbróðir
minn, er einn þeirra sem segja má að
maður hafi þekkt frá fæðingu. Árið
sem ég fæddist hóf hann búskap á
Þrastarhóli ásamt Tryggva, föður
sínum og afa mínum, sem hafði verið
skósmiður inni á Akureyri fram að
þeim tíma. Fyrstu átta æviárin ólst
ég að hálfu leyti upp á Þrastarhóli, í
torfbænum hjá afa og ömmu, í nánu
sambýli við Jósef og hans hríðvax-
andi fjölskyldu. Alls komu þau Jósef
og Vilborg 11 börnum til manns af
mikilli þrautseigju og dugnaði. Þau
elstu voru manni nánast sem systkini
á þessum árum og hefur sú vinátta
varað alla tíð.
Flestar af mínum fyrstu minning-
um tengjast Þrastarhóli og því blóm-
lega mannlífi sem þar þreifst. Jósef
var þar alltaf nálægur. Hann var
mikill barnakarl en á þessum árum
dvöldust á Þrastarhóli einatt miklu
fleiri börn en hans eigin. Þrastarhóll
á þessum tíma hefur eflaust litið út
eins og meðalleikskóli í dag. Allt ið-
andi af börnum, líf og fjör innan um
skepnur og búskapinn. Þarna lærði
maður að umgangast bæði skepnur
og menn.
Jósef var einstaklega hlýr og
skemmtilegur maður. Aldrei minnist
ég þess að hann hafi svo mikið sem
hastað á mig einu orði á þessum ár-
um þótt hann hafi agað sín eigin börn
af mikilli festu. Sjálfsagt hefur hann
talið Sigrúnu, móður sína og ömmu
mína, fullfæra um að tukta mig þegar
ástæða var til og það var sjálfsagt
oftar en ekki. En stríðinn var Jósef.
Oft mátti sjá stríðnisglampann í aug-
unum á honum úr mílu fjarlægð. Í þá
daga kallaði hann mig sjaldnast mínu
eigin nafni heldur fann á mig hin að-
skiljanlegustu nöfn eða ónefni. Það
gilti um fleiri. En ekki minnist ég
þess að ég hafi nokkru sinni reiðst
Jósef eða sárnað stríðni hans enda
ljómaði glettnin og góðmennskan úr
augum hans. Hann var góður frændi
og hafði góða nærveru. Síðan eru
liðnir áratugir og mikið vatn runnið
til sjávar. Litlu börnin á Þrastarhóli
mörg hver orðin afar og ömmur og
stór ættleggur kominn af hinum frjó-
sömu foreldrum. Þegar ég hef átt leið
Jósef Tryggvason