Morgunblaðið - 24.02.2007, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. FEBRÚAR 2007 43
norður hin síðari ár reyndi ég ávallt
að koma við á Þrastarhóli og heilsa
upp á Jósef og Vilborgu. Við þau
tækifæri hrönnuðust upp ánægjuleg-
ar minningar frá dýrðardögum æsku
minnar á Þrastarhóli.
Um leið og ég kveð Jósef, minn
kæra frænda, sendi ég Vilborgu,
börnum þeirra hjóna, öðrum afkom-
endum og fjölskyldum mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Megi minning-
in um hinn góða dreng lifa í hjörtum
okkar allra sem áttum því láni að
fagna að kynnast honum.
Tryggvi Harðarson.
Föðurbróðir minn, Jósef Tryggva-
son bóndi á Þrastarhóli í Hörgárdal,
er látinn á 73. aldursári. Hann var al-
inn upp á Akureyri, fyrst á Lundar-
götu 1 og síðar á Ægisgötu 13. Bræð-
urnir voru fjórir, fæddir á sex árum:
Hörður, Stefán, Jósef og Magnús, en
systirin Sigríður yngst. Systkinin
voru náin og oft gekk mikið á fyrir
bræðrunum, sem vildu ógjarnan láta
hlut sinn fyrir öðrum. Reyndi stund-
um á lipurð foreldranna, Sigrúnar og
Tryggva skósmiðs – en raunar voru
systkinin jafnan samhent þegar til
stykkisins kom.
Árið 1954 – þegar ég var á þriðja
árinu hóf faðir minn kennslu í Hjal-
teyrarskóla við Eyjaförð. Þar starf-
aði hann í fjögur ár. Í fyrstu bjó fjöl-
skyldan á Þrastarhóli, en sama ár
höfðu Sigrún og Tryggvi hafið þar
búskap ásamt Jósef syni sínum.
Seinni árin bjuggum við á Hjalteyri,
en samgangurinn við Þrastarhól var
mikill, enda ekki langt að fara.
Fyrstu bernskuminningar mínar eru
frá þessum árum.
Jósef Tryggvason er partur af
þessum minningum, rétt eins og Vil-
borg kona hans og elstu börnin
þeirra, en þau hjónin tóku snemma
að keppa við foreldra mína um afköst
í barneignum – og höfðu á endanum
betur. Þrátt fyrir miklar annir var
alltaf nægur tími til þess að spjalla
við krakkana. Jósef hafði gaman af
börnum, sagði sögur, gamnaðist og
spurði um alla skapaða hluti. Oft
stríddi hann okkur líka – en græsku-
laust. Maður vissi að til hans var allt-
af hægt að leita og að kersknin var á
yfirborðinu og til þess gerð að létta
tilveruna.
Og einhvern veginn fengum við
smákrakkarnir að vera með í öllu
stússinu í sveitinni, þótt við værum of
lítil til þess að gera nokkurt gagn. Við
fengum að vera með Jósef þegar
hann var slá á Willys-jeppanum – og
síðar þegar fyrsti traktorinn kom og
tók við sláttuvélinni. Maður fékk líka
að fara í fjósið með Jósef – og þar var
rætt um flest milli himins og jarðar.
Minningarnar um Jósef og fjöl-
skyldu hans frá þessum árum eru
dýrmætar. Auðvitað hittumst við oft
þá hálfu öld sem liðin er síðan ég
flutti að norðan, þótt stundum hafi
liðið of langt á milli. Það var alltaf
jafn gaman að hitta Jósef. Jafnan
hress og kátur, stríðinn og spurull,
greindur maður með lifandi áhuga
fyrir lífinu. Andlitið og augun ljóm-
uðu oft þegar hann talaði – og tónn-
inn í röddinni hækkaði þegar honum
var niðri fyrir. Og svo hló hann. Oft
og hátt. Eða söng.
Jósef frændi minn bjó við mikið lán
í lífinu. Það var bjart yfir honum.
Hans er sárt saknað.
Ólafur Þ. Harðarson.
Elsku afi minn.
Ég á margar góðar minningar um
þig frá því að ég var lítill strákur í
sveitinni hjá þér og ömmu. Afi, þú
stríddir mér oft þá. Ég man einu
sinni að þú gafst mér prins póló, ég
var mjög spenntur en þegar ég opn-
aði bréfið þá var bara gulrót í því. Þú
hlóst mikið að mér.
Þegar ég var 14 ára tókst þú mig
með þér að veiða fisk úti á sjó. Við
rerum á báti út að netunum, en við
vorum að veiða í óleyfi þarna. Þá sást
þú veiðieftirlitsmann á bryggjunni og
varst hræddur og rerir eins og vit-
laus maður í átt til Akureyrar. Ég
vissi ekki hvað var gerast og spurði
þig: „Afi hvert erum við að fara?“ Þú
varst alveg lafmóður og svaraðir:
„Við erum að fara í bíó.“
Ég man hvað mér fannst alltaf
gaman að koma í sveitina til ykkar
ömmu á hverju sumri og vildi helst
flytja til ykkar.
Afi minn takk fyrir allar minning-
arnar og allar skemmtilegu samveru-
stundirnar á hverju sumri sem ég
fékk að vera hjá ykkur ömmu þegar
ég var strákur. Þinn
Róbert.
Ég þakka guði fyrir að hafa fengið
að hitta hann afa minn stuttu áður en
hann dó. Ég þakka fyrir það með
hverjum andardrætti sem ég dreg.
Ég hugsa til ættarmóta og afmæla
og útlandaferða og ferminga og gift-
inga og hugsa, verður þú aldrei hjá
mér aftur. En ég trúi því að þú verðir
alltaf hjá mér.
Afi minn ég elska þig.
Birgir Hrafn.
Þau sitja í mér orðin sem vinur
minn svaraði mér þegar ég sagði
honum frá andláti afa míns. Ég hafði
helst hugsað til þess að þarna hefði
afi minn verið of snemma frá mér
tekinn, liðlega sjötugur að aldri. Vin-
ur minn spurði mig strax hversu
mörg systkini faðir minn ætti. Ég
svaraði honum að þau væru 11 systk-
inin að honum meðtöldum. Ég hef
aldrei upplifað missi áður í minni fjöl-
skyldu og er ennþá að átta mig á til-
hugsuninni. Þarna fór ríkur maður
og situr nú sáttur með sitt lífshlaup á
himnum uppi. Í dag sagði þessi vinur
minn við mig; þessi missir tekur þig
sárt og mun gera það í einhvern tíma.
En ég ætla samt líka að fara að for-
dæmi vinar míns og fagna öllu sem
hann hefur gefið af sér þessi sjötíu
ár, sem mér fannst allt of fá, þó að
hann hafi nýtt þau afar vel. Það sést
kannski best á því að núna sitja 11
börn og óteljandi barnabörn og
barnabarnabörn og rifja upp minn-
ingar sem þau eiga öll af honum og
allir hafa af nógu að taka. Við bræð-
urnir ræðum til að mynda oft þær
manndómsvígslur sem við fengum í
sveitinni hjá afa, sem hafa ýmist
tengst heyskap, fjárragi eða kúnum
sem ég hafði mikið dálæti á ungur að
árum. Ekki hefur það síður verið
minnisstætt þegar þau afi og amma
hafa kíkt í bæinn og heimsótt okkur
strákana. Ég gæti til að mynda ekki
gleymt bílferðinni sem ég fór með
þeim þegar Davíð bróðir varð tvítug-
ur. Umræður þeirra um umferðar-
reglurnar og götuljósin þó að á sama
tíma væri ekið yfir á rauðum, gulum
og grænum ljósum. Ég þakka þér
elsku afi fyrir allar hlýju stundirnar.
Tíðindi berast með snjókomu og
kulda sorgin hún þyngist og dökknar.
Senn fer að vora í hjarta okkar allra
það er minning sem aldrei mun
slökkna.
Sverrir Ingi Óskarsson.
Elsku hjartans yndislegi afi minn.
Ég veit ekkert hvað ég get sagt, veit
ekkert hvað ég á að gera. Hugur
minn er algjörlega bugaður og sorgin
svo yfirgnæfandi. Aldrei hefði mig
órað fyrir því að þú yrðir tekinn frá
mér af svo hræðilegum sjúkdómi.
Mér þykir svo leitt að hafa verið svo
fjarri þér þessi síðustu 2 ár sem ég
hef verið í námi, þó svo að við vissu-
lega höfum átt góðar stundir þegar
ég hef komið heim til Íslands í fríum.
Það er svo margt sem ég hefði viljað
segja við þig, afi, svo margt sem ég
hefði viljað gera með þér. Mig langar
svo mikið að þakka þér fyrir allt það
sem þú hefur kennt mér í lífinu. Þú
hefur verið ein aðaldriffjöðrin í mínu
lífi, þú kenndir mér að vinna og láta
ekki bugast, sama hversu erfitt verk-
ið er. Þú hefur kennt mér að gefast
ekki upp í því sem ég er að gera,
horfa á lífið af gleði og hlæja, og þú
hefur sýnt mér á svo margan hátt að
maður getur allt sem maður ætlar
sér. Ég hugsa líka oft til þín og þess
sem ég hef lært af þér þegar ég lendi
í hremmingum, sem oft á tíðum hafa
verið þannig að ég hef ekki séð út úr
augum fyrir svartsýni. Þá kemur upp
í mér þessi viðleitni sem ég hef frá
þér og sem ég hef séð að allt of marga
vantar „að gefast ekki upp, halda
áfram, sama hvað blæs á móti“.
Þegar ég hugsa til þín rifjast upp
svo margar yndislegar minningar,
svo margt sem við gerðum saman.
Ég man þegar ég var í Verkmennta-
skólanum og bjó einn inni á Akur-
eyri, þá kom ég svo oft út í sveit til
ykkar ömmu um helgar.Við brösuð-
um í hinu og þessu, og sátum og töl-
uðum saman um heima og geima. Ég
man líka þegar ég var bara pottorm-
ur, þá þótti mér ekkert skemmtilegra
en að fá að fara í sveitina til afa og
ömmu og vildi helst bara fá að vera
þar, og fékk ég það oft. Ég er ykkur
ólýsanlega þakklátur fyrir það, enda
hef ég átt flestar af mínum bestu
stundum í sveitinni hjá ykkur. Ég
man sérstaklega hvað það var gaman
að sitja bara í traktornum úti á túni
með þér heilu dagana. Þar lærði ég
nú ýmislegt, hvort sem það voru
baggabanda-reddingar eða hvernig
maður ber sig að til sveita.
Það er svo margt sem mig langar
til að þakka þér fyrir, elsku afi minn,
og mun eflaust gera það einn góðan
dag. Mig langar að segja þér það að
þú ert einhver sá besti og yndisleg-
asti maður sem ég hef hitt á minni
lífsleið. Þú getur dregið fram það
besta í öllum og fengið alla til að
brosa, auk þess sem þú hefur staðið
svo fast við bakið á mér, sem og svo
mörgum öðrum. Þú áttir ekki marga
kunningja heldur mikinn fjölda af
vinum og vandamönnum sem ég veit
að þú gerðir allt fyrir, og ég veit það
fyrir víst að allir sem hafa notið
þeirrar gleði að kynnast þér hafa
elskað þig. Þegar ég hugsa um
hetjur, ert þú sá fyrsti sem kemur
upp í huga minn. Þú ert búinn að
skila af þér ævistarfinu á svo frábær-
an og undraverðan hátt, náðir að
koma upp stórum og yndislegum
hópi af börnum þrátt fyrir svo oft á
tíðum bág kjör. Engu að síður er
þetta allt fólk sem nú stendur föstum
og stöðugum fótum í lífinu og hefur
það gott vegna þess hversu vel þú
hefur staðið þig við að koma því af
stað í lífsbaráttunni. Þessi börn veit
ég fyrir víst að eru ákaflega stolt af
pabba sínum og eru öll að gera sitt
besta í því að ná sama árangri og
hann með sín börn. Ég er svo lán-
samur, afi, að þú sért afi minn, ég er
svo stoltur af því að þú sért afi minn.
Ég mun ætíð bera höfuðið hátt og
reyna að standa mig vel í lífinu, sama
á hvaða sviði það er, og reyna að gera
það þannig að þú getir verið stoltur
af mér.
Þú munt alltaf eiga stóran sess í
hjarta og huga mínum og mun ég
segja börnum mínum og barnabörn-
um frá hetjunni honum afa mínum.
Ég mun segja þeim hversu duglegur,
hjartahlýr og yndislegur maður hann
var. Ég veit að ég á eftir að hitta þig
aftur þegar minn tími kemur og kveð
þig nú að sinni, elsku afi minn.
Kveðja
Óttar Árnason.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÓLAFUR ÁSGEIRSSON,
Melseli 8,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn
26. febrúar kl. 13.00.
María Rósinkarsdóttir,
Ottó Kolbeinn Ólafsson, Björk Baldursdóttir,
Jakob Ólafsson, Helena Soffía Leósdóttir Little,
Rósinkar Snævar Ólafsson, Sólbjörg Gunnbjörnsdóttir,
Guðný Ólafsdóttir, Ómar Gunnarsson,
Ásgeir Kristján Ólafsson, Aðalheiður Gylfadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
MÓSES B.G. GUÐMUNDSSON,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósepsspítala í Hafnarfirði aðfaranótt
miðvikudagsins 21. febrúar.
Ólafía Guðbjörnsdóttir,
Lilja S. Mósesdóttir, Halldór Ó. Bergsson,
Þórdís S. Mósesdóttir, Andrés Ingi Vigfússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
EIRÍKA EIRÍKSDÓTTIR,
Kvisthaga 2,
Reykjavík,
lést á krabbameinsdeild Landspítala við Hringbraut
miðvikudaginn 21. febrúar.
Valgerður Marinósdóttir, Valdimar Valdimarsson,
Sigrún Erla Valdimarsdóttir, Einar Páll Tómasson,
María Valdimarsdóttir, Helgi Sigurðsson,
Kristján Valdimarsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ALMA BJÖRNSDÓTTIR,
Engihjalla 17,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans á Landakoti sunnu-
daginn 18. febrúar og var jörðuð í kyrrþey föstu-
daginn 23. febrúar að ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við fráfall Ölmu.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknardeildarinnar á Landakoti
sem annaðist Ölmu af mikilli alúð í veikindum hennar.
Guð blessi ykkur öll.
Anna Birna Ólafsdóttir, Sigurður Helgason,
Stefán Ólafsson, Eygló Pétursdóttir,
Jóhann Ólafsson, Elísabet Kemp
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÓLAFUR THEODÓRSSON,
Esjubraut 19,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju þriðjudaginn
27. febrúar kl. 14.00.
Júlía Baldursdóttir,
Baldur Ólafsson, Auður Líndal Sigmarsdóttir,
Ellen Ólafsdóttir, Guðjón Theódórsson,
Ragnhildur Í. Ólafsdóttir, Birgir Guðmundsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
INGIBJÖRG ÞÓRA SIGURÐARDÓTTIR,
Furugerði 1,
(áður Stangarholti 12),
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju mánudaginn
26. febrúar kl. 13.00.
Margrét Sigurðardóttir, Sigurður Steingrímsson,
Sigurbjörn Sigurðsson, Hafdís Leifsdóttir,
Sigríður Ó. Þ. Sigurðardóttir, Hafsteinn Sæmundsson,
Sigurbjörn Pálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Minningargreinar