Morgunblaðið - 17.03.2007, Síða 22

22 LAUGARDAGUR 17. MARS 2007 MORGUNBLAÐIÐ
AKUREYRI
Eftir Skapta Hallgrímsson
skapti@mbl.is
„MÉR líst mjög vel á þennan unga hóp;
unga fólkið er alveg yndislegt, maður þekkir
fjöldann bara ekki nógu mikið en þetta er
góð leið til þess að kynnast unga fólkinu,“
sagði Ólöf Ólafsdóttir, íbúi á dvalarheimilinu
Hlíð, við Morgunblaðið þegar blaðamaður
leit inn í samverustund nemenda úr Mennta-
skólanum á Akureyri og íbúa Hlíðar á
fimmtudaginn.
Menntskælingarnir vinna þessa dagana
athyglisvert verkefni í lífsleikni. Verkefnið
felst í því að nemendur inna af hendi margs-
konar sjálfboðastörf og er tilgangurinn sá að
þeir geri sér grein fyrir hvar þeir geti gert
gagn og lagt eitthvað af mörkum í samfélag-
inu.
Málaflokkarnir sem nemendur vinna að
eru margvíslegir en stærstu verkefnin eru
unnin í samvinnu við Barnaheill, Rauða
krossinn og Öldrunarheimili Akureyrar.
Síðasttalda verkefnið kallast Kynslóðir
mætast og er samstarfsverkefni MA, Öldr-
unarheimila Akureyrar, Eyjafjarðarprófasts-
dæmis, Glerárkirkju og Akureyrarkirkju og
hófst með samverustund á Hlíð í fyrra þar
sem nemendum var kynnt starfsemi Öldr-
unarheimila Akureyrar og í kjölfar þess
hittu þeir félaga sína úr hópi eldri borgara.
Boðið var upp á veitingar, flutt tónlist og
lesið upp.
Í umræddu verkefni taka þátt 40 nem-
endur úr 4. bekk MA og 40 íbúar Hlíðar.
Fólkinu var skipt upp í litla hópa, ungir
og gamlir saman, þau mál rædd sem helst
brenna á þessum aldurshópum. Sam-
verustundin var hugsuð til þess að brjóta ís-
inn en litlu hóparnir hittast svo tvisvar eða
þrisvar og gera eitthvað skemmtilegt saman.
Þetta er í annað skipti sem unnið er að
þessu verkefni í lífsleikni í MA. Tilraun var
gerð í fyrra og tókst frumraunin svo vel að
ákveðið var að halda þessu áfram.
Í byrjun fengu hóparnir þær leiðbeiningar
að fyrirvaralaust hefði bæjarstjórnin ákveðið
að skella sér í viku sumarfrí, til þess að gera
ekki upp á milli fólks var öllum boði, bæði
aðalmönnum og varamönnum, og MA-ingar
og Hlíðarbúar fengu sem sagt að stjórna
bænum í viku. Á þeim tíma gat hver hópur
breytt allt að þremur hlutum í bænum. Og
spurt var: Hverju viljið þið breyta og af
hverju?
Eftir að sest var á rökstóla kynntu
fulltrúar hvers hóps hinar margvíslegustu
tillögur, misjafnlega raunhæfar eins og
gengur en margar býsna athyglisverðar.
Nefna má dæmi:
 „Fleiri konur í stjórnunarstöður, karlarnir
geta þá hjálpað til.“
 „Fleiri gangstíga og hjólabrautir.“
 „Hlusta meira á eldra fólkið í bænum, það
hefur reynsluna.“
 „Bæta tónlistarnám, fyrir eldra fólk og
utanbæjarfólk.“
 „Minnka reykingar á almenningsstöðum.“
 „Ferðast með eldri borgara um landið í
rútum.“
 „Fella niður skólagjöld í Tónlistarskól-
anum.“
 „Ókeypis bókasafnsskírteini fyrir utan-
bæjarfólk á Amtsbókasafninu.“
 „Meiri samskipti milli ungra og þeirra
eldri.“
 „Atvinnutækifæri fyrir eldri borgara t.d. á
leikskólum.“
Hver hópur mun hittast a.m.k. tvisvar í
viðbót, þá verður farið á kaffihús og spjallað
eða á söfn.
„Mér finnta þetta mjög þarft og nem-
endur allra bekkja MA og Verkmenntaskól-
ans ættu að gera þetta. Maður gerir sér
ekki grein fyrir starfinu á elliheimilinum
fyrr en maður kemur hérna. Það þarf að
kynnast þeim sem eldri eru því það fólk hef-
ur reynsluna,“ sagði Guðni Líndal Bene-
diktsson, en þeir Hjalti Gylfason voru í hópi
með Ólöfu og Arnfríði Róbertsdóttur.
Ólöf sagði mikilvægt að byggja meira fyr-
ir gamla fólkið. „Ég er vel sett, komin hér
með íbúð en margir úti í bæ eru í vandræð-
um. Það þarf að byggja meira svo fólk þurfi
ekki að bíða lengi eftir að komast inn.“
Hjalti var mjög ánægður með heimsókn-
ina á Hlíð. „Þetta er mjög skemmtileg til-
breyting frá því að gera endalausar ritgerðir
og vera með fyrirlestra í skólanum.“
Þær Ólöf og Arnfríður nefndu hve gríð-
arlegar breytingar hefðu orðið á þjóðfélag-
inu frá því þær voru ungar og þær gætu
lært ýmislegt af þeim yngri. „Þetta fólk hef-
ur reynsluna og getur kennt okkur margt
um lífið. Ég er viss um að við getum öll lært
mikið hvert af öðru,“ sagði Hjalti.
„Getum lært mikið hvert af öðru“
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Samstarf MA-ingar í heimsókn á dvalarheimilinu Hlíð. Frá vinstri: Ólöf Ólafsdóttir, Guðni
Líndal Benediktsson, Hjalti Gylfason og Arnfríður Róbertsdóttir.
Í HNOTSKURN
»Margvíslegar hugmyndir komufram. Hér eru dæmi: „Kaupa
skemmtiferðaskip til siglingar í kring-
um landið.“ – „Hafa Akureyrarvöll á
sínum stað.“ – „Breyta Akureyrarvelli í
garð.“
»„Hafa eina ferð í boði á ári fyrireldri borgara, borgarferðir til út-
landa.“ – „Glerþak yfir bæinn til að
koma í veg fyrir hálku á vetrum og haf-
golu á sumrin.“ – Meiri samvera for-
eldra og barna, frí eftir hádegi á mið-
vikudögum!“ – „Færibönd út um allt.“
Nemendur MA og eldri
borgarar á Hlíð
skemmta sér saman
Eftir Svanhildi Eiríksdóttur
svei@simnet.is
Reykjanesbær | „Við erum miklar
vinkonur og sjáum ekki annað en að
vináttan eigi eftir að haldast þótt ég
myndi hætti í liðveislunni. Þó að við
séum ekki alltaf saman þá tölum við
mikið saman í tölvunni þess á milli,“
sagði Ingibjörg Ósk Erlendsdóttir,
en hún hefur í 4 ár sinnt liðveislu við
fatlaða stúlku, Írisi Ösp Símonar-
dóttur. Stuðningurinn hefur að
mestu leyti tengst námsárum Ingi-
bjargar í Fjölbrautaskóla Suður-
nesja en nú er hún útskrifuð og held-
ur samt liðveislunni áfram.
Félagsleg liðveisla hefur það að
markmiði að rjúfa félagslega ein-
angrun fatlaðra og aðstoða þá við að
njóta félagslífs og menningar. Í Fjöl-
brautaskóla Suðurnesja, eina fram-
haldsskólanum á Suðurnesjum, gefst
nemendum kostur á að sinna lið-
veislu við fatlaðan einstakling og fá í
staðinn bæði laun og einingar.
Áfangarnir í skólanum kallast lið 102
og lið 202.
Ingibjörg Ósk Erlendsdóttir var
16 ára og um það bil að hefja fram-
haldsskólanám þegar hún var beðin
um að taka að sér liðveislu við Írisi
Ösp Símonardóttur, sem þá var nem-
andi í sérdeild Njarðvíkurskóla.
„Fjölskyldu- og félagsþjónusta
Reykjanesbæjar hafði samband við
mig og bað mig um að taka þetta að
mér. Starfsfólkið vissi af mér og auk
þess þekktumst við Íris,“ sagði Ingi-
björg Ósk, en þær vinkonur eru úr
sama hverfi í Reykjanesbæ og ekki
nema árs aldursmunur á þeim.
Fyrst um sinn tengdi Ingibjörg
liðveislustarfið við einingarnar í fjöl-
brautaskólanum, en þótt hún hafi
verið komin langt fram yfir það hélt
hún áfram, enda myndast yfirleitt
góður vinskapur á milli þessara
tveggja einstaklinga.
Um 4 nemendur sinna liðveislu í
fjölbrautaskólanum en Ingibjörg
segir þetta ekki nægilega vel auglýst
innan veggja skólans. „Ég var mikið
spurð um þetta þegar ég var í skól-
anum. Nemendum fannst þetta mjög
spennandi en þeir vissu lítið um
þetta. Ég er reyndar búin að benda á
að þetta sé ekki nægilega vel kynnt.“
Stefnir að námi í iðjuþjálfun
Ingibjörg Ósk hefur greinilega
sinnt liðveislunni af lífi og sál enda
heillar hana að starfa með fötluðum.
Hún hefur nýlega hafið liðveislu við
annan fatlaðan einstakling og auk
þess starfar hún á Hæfingarstöðinni
í Reykjanesbæ, sem er vinnustaður
fatlaðra á vegum Svæðisskrifstofu
um málefni fatlaðra á Reykjanesi.
„Ég stefni að því að fara í nám í iðju-
þjálfun,“ sagði Ingibjörg Ósk um
áhuga sinn.
Blaðamaður spyr Írisi Ösp hvern-
ig henni hafi litist á fyrirkomulagið í
upphafi og hún er fljót til svars.
„Vel,“ sagði hún og brosti breitt. Íris
Ösp stundar nú nám á starfsbraut í
Fjölbrautaskóla Suðurnesja og út-
skrifast eftir rúmt ár ef allt gengur
vel.
Írisi finnst skemmtilegast að fara í
bíó og þar eru spennumyndir í uppá-
haldi. „Hún er alltaf að reyna að
draga mig á einhverjar hryllings-
myndir, en það gengur ekki,“ sagði
Ingibjörg. Auk þess fara þær á rúnt-
inn, skreppa á boccia-æfingar hjá
íþróttafélagi fatlaðra, Nesi, og
spjalla saman. „Ég vann hana í
boccia,“ skaut Íris inn ánægð með
sig.
Þær vinkonur segjast sjá fyrir sér
að vináttan eigi eftir að haldast þó að
Ingibjörg hætti einhvern tímann í
liðveislunni. „Ertu nokkuð að fara að
henda mér?“ spyr Ingibjörg Írisi,
sem neitar um leið, enda er hún aug-
ljóslega mjög ánægð með félagsskap
Ingibjargar.
Skemmtilegt að fara í bíó
Ljósmynd/Svanhildur Eiríksdóttir
Félagsleg liðveisla Mikill vinskapur hefur myndast á milli Ingibjargar
Óskar Erlendsdóttur og Írisar Aspar Símonardóttur síðustu fjögur árin.
FJÖLMENNI var á Sagnakvöldi
sem haldið var í Community Cent-
er á Keflavíkurflugvelli þegar eitt
ár var liðið frá því herinn fór.
Community Center er samkomu-
hús sem staðsett er í miðju íbúða-
hverfi fyrrum hermanna. Þetta
var sjöunda sagnakvöldið sem Sig-
rún Franklín hefur skipulagt í
samráði við Leiðsögumenn
Reykjaness. Að þessu sinni var
eingöngu fjallað um mannlíf tengt
veru hersins á vellinum og sam-
skiptum við bæjarbúa á Suð-
urnesjum.
BA-ritgerð um veru hersins
Kristján Pálsson flutti skemmti-
legt erindi um áhrif veru hersins á
fyrstu árum hans hér, en Kristján
vinnur að BA-ritgerð í sagnfræði
um veru hersins. Sigrún Franklín
flutti erindi um hvernig sagna-
menning dalaði á fyrri hluta síð-
ustu aldar eftir að útvarp og sjón-
varp komu á heimili
Suðurnesjamanna. Tveir fyrrum
starfsmenn til margra ára á vell-
inum, þær Margrét Íris Sigtryggs-
dóttir og Dagbjört Óskarsdóttir,
sögðu frá mannlífi meðal her-
manna og þeim samskiptareglum
sem íslenskir starfsmenn þurftu
að kunna í samskiptum við mis-
jafnlega háttsetta menn í hernum.
Margar skemmtilegar sögur voru
sagðar á sagnakvöldinu af mönn-
um og málefnum á vellinum fyrr á
árum. Á milli atriða voru sungin
nokkur lög eins og Braggablús.
Ljósmynd/Reynir Sveinsson
Skemmtanir Lagið tekið á Sagnakvöldi. Talið frá vinstri: Margrét Íris Sig-
tryggsdóttir, Sigrún Franklín, Dagbjört Óskarsdóttir og Kristján Pálsson.
Fjölmenni á Sagna-
kvöldi á Varnarsvæðinu
SUÐURNES