Morgunblaðið - 24.06.2007, Side 10

10 SUNNUDAGUR 24. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
É
g var alltaf syngjandi
þegar ég var lítil. Ég
vaknaði oft á undan öll-
um öðrum og fór fram í
stofu, þar sem ég
kveikti á útvarpinu og
söng og dansaði. Þegar ég komst á
grunnskólaaldurinn, fannst mér
gott að liggja á teppinu á stofugólf-
inu, gjarnan í sólskinsbletti, loka
augunum og hlusta á tónlist. Ég
persónugerði gjarnan hvert hljóð-
færi og bjó til ævintýri í huganum,
ég man að mér fannst gaman að
hlusta á sinfóníur, þær urðu mér
tilefni ævintýra.“
„Ég hef stundum velt því fyrir
mér af hverju tónlistin hefur verið
svona snar þáttur í lífi mínu,“ segir
hún hugsi. „Mamma og pabbi, Guð-
rún Guðlaugsdóttir og Júníus
Kristinsson, voru bæði söngelsk og
sungu vel og mamma lærði að
syngja um hríð. Ég man þegar ég
var lítil stelpa úti að leika fyrir ut-
an húsið heima, að fyrir kom að út
um eldhúsgluggann heyrðist söng-
ur, þá voru þau að syngja saman.
Leikfélögum mínum fannst þetta
mjög fyndið, en ég skammaðist
mín, fannst heyrast heldur hátt í
þeim. Mamma söng alltaf mikið
heima, og sönglaði við öll heim-
ilisverk. Það var bara ef við vorum
verulega óþekk systkinin sem hún
hætti að syngja, þá höfðum við
hægt um okkur þar til hún fór að
syngja á ný. Ég er fædd árið 1968
á tímum mikilla umbyltinga og for-
eldrar mínir voru talsvert bylting-
arsinnuð. Þau byrjuðu ung að búa
og heimili þeirra því samkomu-
staður fjölskyldu og vina. Stundum
kom Kristján Guðlaugsson móð-
urbróðir minn með gítarinn og þá
sofnaði ég út frá baráttusöngvum,
eins og Ísland úr Nató, sem hann
samdi. Heima var heilmikið af
hljómplötum, meðal annars var þar
gamla plötusafnið úr Tívolíinu í
Vatnsmýrinni, það rataði heim til
okkar í gegnum heimilisvin, sem
erfði það eftir frænda sinn, sem
rak Tívolíið. Við systkinin lærðum
öll á hljóðfæri og spiluðum stund-
um og sungum saman, bæði eftir
nótum og upp úr okkur. Það var
oft mikið fjör.“
„Nönnu, móðurömmu mína,
dreymdi um að verða óperusöng-
kona. Hún söng með Þjóðleik-
húskórnum og hafði alla burði til
þess að ná langt. Hún var mjög
falleg kona, með mikla útgeislun
og, ég hef það eftir þeim sem í
henni heyrðu, með óvenjufallega og
mikla rödd. Þegar henni bauðst að
fara til söngnáms til Ítalíu var hún
bundin fjölskylduböndum í báða
skó. Örlögin höguðu því þannig að
hún gat aldrei látið draum sinn
rætast. Það var alltaf í henni
harmur út af þessu. Það var henni
sérstakt gleðiefni að ég legði fyrir
mig söng, og einnig Móa systir mín
sem enn var starfandi söngkona
þegar amma dó árið 2000.“
Sterkar, hættulegar, dimm-
ar og sjálfstæðar konur
– Hvenær tókstu stefnuna á að
verða söngkona?
„Í fyrsta söngtímanum mínum.
Ég ætlaði að verða leikkona, en
strax í fyrsta söngtímanum mínum
til undirbúnings leiklistarnáminu
fann ég að þetta var það sem ég
vildi gera, Það helltist yfir mig
frelsis- og hamingjutilfinning þegar
ég söng og eftir það kom ekkert
annað til greina. Þá var ég 19 ára
gömul. Ég var fyrst í einkatímum
hjá systur ömmu Nönnu, Guð-
mundu Elíasdóttur, og fór síðan í
Söngskólann, þar sem Elín Ósk var
minn aðalkennari. Eftir próf úr
Söngskólanum var ég í London í
tvö ár í einkatímum hjá Graziellu
Schiutti, heimsþekktri ítalskri
söngkonu. Ég sótti líka tíma á Ítal-
íu. Eftir heimkomuna naut ég leið-
sagnar Alinu Dubik. Mér hentar að
mörgu leyti einkakennslan betur.
Skólaumhverfið á ekki eins vel við
mig.“
– Af hverju?
Galvösk Ásgerður Júníusdóttir sópransöngkona þjáist ekki af hugmyndaskorti en hún segir hugmyndirnar stundum líða fyrir peningaskort.
Ég heyri hana blístra fjörlega á stigapallinum. Þótt ég hlusti
grannt, kannast ég ekki við lagið. Það er eflaust eitthvað sem
Ásgerður Júníusdóttir ætlar að frumflytja einn góðan veðurdag.
Morgunblaðið/Kristinn
Eftir Freystein Jóhannsson
freysteinn@mbl.is
MÉR FELLUR VEL AÐ FARA
MÍNAR EIGIN LEIÐIR
ÁSGERÐUR JÚNÍUSDÓTTIR
Sumartilboð Vildarþjónustunnar
Osló, Stokkhólmur
og Gautaborg
með Iceland Express
aðeins
19.900,-
með sköttum
Tilboðið er bókanlegt frá 15. - 30. júní
og er ferðatímabilið 15. - 15. júlí www.spar.is