Morgunblaðið - 16.09.2007, Page 25

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. SEPTEMBER 2007 25
„Já, hún er það og mjög
skemmtilegur. Sérstaklega þegar
maður fær mörg mismunandi verk-
efni af ólíkum stærðargráðum.
Hraðinn, tímapressan og árangurs-
krafan er mikill og harður skóli.
Það segir sig sjálft að það getur
verið erfitt fyrir leikstjóra að fá
verkefni á Íslandi. Það er kannski
ekki alveg nóg að leikstýra bíó-
mynd á nokkurra ára fresti, vilji
maður þroska sig í starfi, tækni-
lega og listrænt. Þetta er allt þjálf-
un og auglýsingarnar græða á bíó-
myndunum og öfugt. Það sem mér
finnst frábært við að vinna auglýs-
ingar er að niðurstaða og árangur
verkefnisins sést mjög fljótt. Ef
handritið er gott og samvinnan líka
er ferlið jafn skapandi og skemmti-
legt og hvað annað. En það er
hinsvegar ekkert sem segir að
kvikmyndaleikstjóri sé góður aug-
lýsingaleikstjóri og öfugt. Ég er
ekki á því að það sé endilega sjálf-
sagt samhengi þarna á milli.“
Silja hefur því komið víða við en
aðspurð hvort hún sé fjölhæf segir
hún erfitt að dæma um það sjálf.
„Ég er þeirrar skoðunar að það
jákvæða við þetta starf sé að á með-
an maður sinni því almennilega,
haldi maður áfram að læra og verði
betri með hverju verkefninu. Ég
held ég sé ekkert fjölhæfari en
neinn annar en ég hef áhuga á því
að vinna svona, mér finnst það gam-
an.“
Ferðalögin til Afríku
Annað verkefni á vegum Saga-
film, sem Silja tók þátt í var fyrir
UNICEF. Hún fór þrisvar sinnum
til Afríku á síðasta ári til að taka
upp efni fyrir vel heppnaða fjáröfl-
unarútsendingu á Stöð 2.
„Ein ferðin var með hljómsveit-
inni Sigur Rós til Svasílands, önnur
með menntamálaráðherranum Þor-
gerði Katrínu Gunnarsdóttur til
Sierra Leone og sú þriðja með
Sveppa til Gíneu-Bissá. Við tókum
hús á fólki og fylgdumst með
helstu samfélags- og þróunarvanda-
málum í hverju landi fyrir sig. Til-
gangurinn var að gera heim-
ildarinnslög, „documercials“ en í
raun voru þetta margar litlar sög-
ur, prófílar af fólki.“
Nú heppnaðist átakið vel, hvern-
ig tilfinning var að hafa fengið
tækifæri til að taka beinan þátt?
„Á köflum fylltist ég vanmátt-
arkennd og fannst ég ekki að vera
að gera neitt nema að horfa upp á
sársauka og eymd fólks í gegnum
linsu. En á sama tíma fyllist mað-
ur keppnisanda og hugsar: Þetta
skal skila einhverju! Ef ég hef ein-
hvern tímann haft kapítalískan
hroll yfir því að starfa í auglýs-
ingum, hvarf hann þarna því
reynslan úr auglýsingagerðinni var
klárlega að nýtast og skila betra
efni, sem síðar þjónaði sínum góða
tilgangi.“
Skýjað með köflum
Næsta stóra verkefni Silju er
kvikmynd í fullri lengd eftir eigin
handriti. Hún byrjaði á handrits-
vinnunni á námskeiði í Amsterdam
haustið 2005. „Myndin heitir Skýj-
að með köflum, allavega eins og er.
Ég kom með fyrsta uppkast af
handritinu heim frá Amsterdam og
er búin að vera með það í mariner-
ingu og er núna að endurskrifa það
í rólegheitum. Ég var að ákveða að
breyta því frekar mikið svo ég er
að endurskrifa samkvæmt því.“
Fyrir utan Silju hafði enginn á
námskeiðinu gert kvikmynd í fullri
lengd. „Hér á landi koma tækifær-
in oft snemma. Það er einn kost-
urinn við að búa í smærra sam-
félagi.“
Fyrir utan hjálp frá prófessorum
og samnemendum á námskeiðinu í
Hollandi hefur Silja unnið ein að
handritinu. „Ég er eiginlega ekki
búin að sýna handritið neinum hér-
lendis, því ég vil vera búin að taka
stærri ákvarðanir með það áður en
ég fer að sýna öðrum. Ég fékk
handritastyrk frá Kvikmynda-
miðstöð til að halda áfram með
skrifin.“
Hvernig saga er þetta?
„Hún flakkar á milli þess að vera
svört kómedía og svo einhvers al-
veg kolbikasvarts og síður fyndins.
Það kemur vonandi fljótt í ljós.“
Líkt og Dís gerist Skýjað með
köflum í Reykjavík samtímans en í
þetta sinn eru aðalsöguhetjurnar
orðnar aðeins eldri. „Hún fjallar
um fáa karaktera og sambönd
þeirra. Hún er um ástir og örlög
aðalsöguhetjanna sem eru á milli
þrítugs og fertugs.“
Handritið er ennþá á ensku því
Silja byrjaði að vinna við það á
ensku og getur sótt sér hjálp til
reynds enskumælandi fólks á þessu
sviði. Myndin verður þó um Íslend-
inga og á íslensku. Hún hefur hug
á að fara í tökur sem fyrst, í vetur
eða næsta vetur.
Silja segist ekki aðeins nota
Reykjavík sem sögusvið því hún
þekki borgina, heldur líka vegna
þess að hún sé táknræn fyrir svo
margt.
„Reykjavík er mjög gott sögu-
svið ef umfjöllunarefnið er sam-
bönd fólks og það að fullorðnast.
Sambönd geta á köflum einkennst
af samblandi af innilokunarkennd
og nánd og Reykjavík er lifandi
dæmi um það. Nálægðin við náung-
ann er okkar raunveruleiki í
Reykjavík. Hún getur verið bæði
erfið og góð. Það er eins og að vera
í stormasömu sambandi að búa
hérna.“
Af hverju að gera bíómyndir?
„Til þess að miðla einhverju, segja
fólki sögu, sem vonandi gefur því
eitthvað mikilvægt. Svo er það líka
skemmtilegt, skemmtilega erfitt.“
Eru leikstjórar alltaf að bíða eft-
ir meistaraverkinu?
„Ég hugsa að það sé nauðsynlegt
að taka bara eitt skref í einu. Ég
held að hvert meistaraverkið er,
eða hvort það yfirhöfuð sé til stað-
ar, komi hvort eð er ekki í ljós fyrr
en eftir andlátið, og svo hefur fólk
áreiðanlega mismunandi skoðanir á
því! Ég held að maður eigi að
sleppa öllum meistaratöktum í sínu
plani og láta heiðarleikann gagn-
vart hverju verkefni fyrir sig
stjórna ferðinni.“
Leikstjórar eru gjarnan sagðir
blómstra eftir miðjan aldur. Sérðu
það fyrir þér með sjálfa þig?
„Það er alveg ljóst að ef maður
heldur rétt á spöðunum verður
maður betri með hverju árinu sem
líður. Það er svo skemmtilegt við
þetta, með auknum þroska og
reynslu verðurðu betri. Ég get al-
veg séð mig fyrir mér gráhærða í
ruggustól með prjónadót á setti
og vona að það verði reyndin. Það
er mikið rætt um að leikstjórar
þurfi að hafa sýn gagnvart sínum
verkum en ég held að maður fæð-
ist ekkert með neina slíka sýn,
hún er eitthvað sem þú þroskar
og þróar með þér. Og sýnin verð-
ur skýrari með aldrinum og
reynslunni.“
ingarun@mbl.is
5 6
1. Fyrsti skóladagurinn.
2. Vel girt með Örnu systur í
Kaupmannahöfn.
3. Með Stelpuhljómsveitinni
The Gothics.
4. Stuðið getur verið mikið við
tökur á Stelpunum.
5. Í Afríkuferð fyrir UNICEF
á vegum Sagafilm.
6. Við tökur á auglýsingu fyr-
ir KB-banka.
Morgunblaðið/Kristinn
Silja Hauksdóttir „Sambönd geta á köflum einkennst af samblandi af inni-
lokunarkennd og nánd og Reykjavík er lifandi dæmi um það.“