Morgunblaðið - 24.11.2007, Page 40

40 LAUGARDAGUR 24. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ GuðmundurIngi Krist-
mundsson fæddist í
Vestmannaeyjum 6.
apríl 1944. Hann
lést í Vest-
mannaeyjum 10.
nóvember síðastlið-
inn. Guðmundur var
sonur Soffíu Bjarn-
heiðar Guðmunds-
dóttur og Krist-
mundar Meldal
Kristmundssonar.
Guðmundur ólst
upp í Húnavatns-
sýslu, var bóndi á Breiðabólsstað í
Vesturhópi í Vestur-Húnavatns-
sýslu og Eyjum í
Breiðdal í Suður-
Múlasýslu. Síðustu
ár bjó Guðmundur
Ingi í Vest-
mannaeyjum.
Árið 1974 giftist
Guðmundur Sigríði
Einarsdóttur, þau
slitu samvistum.
Þau eignuðust einn
son, Hörð. Fyrir átti
Sigríður son, sem
Guðmundur gekk í
föður stað.
Útför Guðmundar
Inga fer fram frá og hefst athöfn-
in klukkan 11.
Kveðja frá Framsóknarfélagi
Vestmannaeyja
Þegar Guðmundur settist með
okkur í stjórn Framsóknarfélags
Vestmannaeyja fyrir rúmum fjór-
um árum þekkti ég hann lítið sem
ekkert.
Nú þegar hann er allur veltir
maður fyrir sér hversu vel maður
kynntist Guðmundi í raun þessi
fjögur ár sem við störfuðum saman
í félaginu. Guðmundur var nefni-
lega hlédrægur maður, sem ekki
bar tilfinningar sínar á torg. Hann
var ekki mikið fyrir að ræða sjálf-
an sig og sína hagi. Hann var held-
ur ekki einn af þeim sem þurftu sí-
fellt að tjá sig um menn og
málefni, en þegar hann tók til máls
hlustaði maður. Guðmundur kann
að hafa verið maður fárra orða, en
þegar hann hafði eitthvað að segja
sagði hann það svo eftir var tekið.
En maður þurfti ekki að hlusta á
Guðmund til að sjá hvernig maður
hann var. Það var nóg að fylgjast
með honum. Sjá hlýjuna í aug-
unum þegar hann kjáði framan í
unga dóttur okkar hjóna á fundum
og dillaði henni á læri sér þegar
hún þreyttist á kjaftaganginum í
kringum sig. Sjá hvernig hann
vann myrkranna á milli til að sjá
sér og sínum farborða.
Sjá hvernig hann lét sig ekki
muna um, eftir 12-14 tíma vinnu-
tarnir, að mæta niður í Framsókn-
arheimili og smíða og mála fram á
nætur í undirbúningi kosninganna
í vor.
Guðmundur var ávallt reiðubú-
inn að aðstoða þá sem minna
máttu sín. Hann var ávallt
reiðubúinn að leggja hönd á plóg
þegar honum þótti málstaðurinn
góður. Guðmundur var góður fé-
lagi og samstarfsmaður og þannig
verður hans minnst.
Missir okkar er mikill, en missir
fjölskyldu Guðmundar enn meiri.
Við sendum ættingjum og vinum
Guðmundar okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Hans verður sárt saknað.
Sigurður E. Vilhelmsson,
formaður Framsókn-
arfélags Vestmannaeyja.
Guðmundur Ingi
Kristmundsson
✝ Marteinn Vig-fússon fæddist
á Sunnuhvoli í
Vopnafirði hinn 8.
maí 1934. Hann
lést á heimili sínu
hinn 16. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Vigfús Sig-
urjónsson, f. á
Borgum í Þist-
ilfirði 26. nóv.
1891, d. 2. ágúst
1941, og Björg
Davíðsdóttir, f. á
Hamri í Vopnafirði 19. nóv.
1897, d. 25. maí 1959. Marteinn
var tíundi í röðinni af tólf börn-
um þeirra, hin eru Svavar, f.
1918, d. 1984, Herdís Jóhanna,
f. 1919, Davíð Sigurjón, f. 1922,
d. 1997, Katrín Stefanía, f.
1924, d. 1927, Þorsteinn Lárus,
f. 1926, d. 1927, Þorsteinn Lár-
Kristján Friðbjörn Einarsson, f.
á Víðihóli á Fjöllum 25. feb.
1896, d. á Vopnafirði 16. nóv.
1970, og Gunnhildur Í. Gríms-
dóttir, f. á Hellisfjörubökkum í
Vopnafirði 7. júní 1900, d. 11.
jan. 1968. Marteinn og Bergþóra
bjuggu allan sinn búskap á
Vopnafirði.
Fyrstu árin voru þau í Götu
en árið 1971 flytja þau í nýtt
hús sem Marteinn byggði. Þau
eignuðust einn son, Kristján
Friðbjörn, f. 25. okt. 1959, sam-
býliskona Þórunn Anna Björns-
dóttir, f. 28. apríl 1962. Börn
hennar eru Arnbjörg Anna
Kjartansdóttir, f. 16. jan. 1982,
Björn Davíð Kjartansson, f. 9.
feb. 1985, dóttir hans Eva Na-
talía, f. 11. ágúst 2005, Helga
Ósk Sigurjónsdóttir, f. 23. feb.
1989, Guðbjörn Sigurþór Sig-
urjónsson, f. 22. jan. 1992, og
Lára Sif Sigurjónsdóttir, f. 2.
maí 1994.
Útför Marteins verður gerð
frá Vopnafjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
us, f. 1927, d. 1995,
Rósa Katrín, f.
1928, Helga Fann-
ey, f. 1930, Ásdís
Erna, f. 1932, d.
1935, Ásdís Erna, f.
1937, d. 1994,
Haukur Vopni, f.
1939. Marteinn ólst
upp í þessum stóra
systkinahópi á
Vopnafirði, ungur
fór hann að vinna
og 15 ára fer hann
á vertíð til Horna-
fjarðar. Marteinn
vann ýmis störf til sjós og lands
en lengst var hann hjá Rarik
með starfsstöðu á Vopnafirði og
lét af störfum þar árið 2004 sjö-
tugur að aldri.
Marteinn kvæntist 29. nóv.
1969 Sigríði Bergþóru Frið-
björnsdóttur, f. 3. ágúst 1940.
Foreldrar hennar voru hjónin
Elsku Matti minn, ekki grunaði
mig að þetta yrði síðasta sumarið
sem ég sæi þig. Mikið var það
skrítið þegar Halldór hringdi til
mín til Nairobi með þær fréttir að
þú værir fallinn frá. Þú sem varst
svo fullur af lífi og glettni.
Ég veit ekki hvar á að byrja, þú
varst alltaf hluti af lífi mínu, alla tíð
þegar ég var að alast upp varstu til
staðar. Enda þú föðurbróðir minn
og Begga konan þín móðursystir
mín. Við töluðum oft um að Fribbi
sonur þinn væri eins nærri því að
vera bróðir minn og hægt væri.
Ég er þakklát fyrir sjóferðina
okkar í sumar og hef einmitt verið
með mynd frá þeirri ferð á tölvunni
minni þegar hún er opnuð. Þá léstu
mig rifja það upp hvernig ætti að
flaka fiskinn, en ég hafði eitthvað
ryðgað í því og það dillaði í þér
hláturinn yfir því hvað Eyrún var
spennt þegar við vorum að draga
inn fiskana. Mér fannst eins og þú
skemmtir þér ekki minna en hún
þegar hún skoppaði um allt af kát-
ínu og ekki varstu á því að gefast
upp þegar það ætlaði ekki að lóða
hjá okkur.
Þú naust þess svo að vera í
kringum börn, enda elskuðu krakk-
arnir mínir það þegar þau voru lítil
í heimsókn á Vopnafirði að skreppa
til Matta frænda og Beggu.
Börn systkina minna voru jafn-
velkomin hjá þér og þau væru þín
barnabörn og kölluðu þig jafnvel
afa. Mömmu minni varstu svo
hjálpsamur eftir að pabbi féll frá
og mættir ósjaldan með sláttuvél-
ina eða klippurnar til að dytta að-
eins að garðinum hjá henni. Þegar
ég hringdi í hana og spurði hvort
einhver hefði kíkt til hennar í dag,
þá brást það varla að þú hafðir að-
eins litið inn. Það verður skrítið að
heyra ekki glettinn og eilítið stríð-
inn hlátur þinn og mikið verður
tómlegt heima á Vopnafirði nú
þegar þið pabbi eruð báðir fallnir
frá.
Ég fékk líka að njóta þessa sl.
sumar að hafa ykkur Beggu og
mömmu hjá mér í nokkra daga
þegar þið voruð öll á leið til út-
landa og þú í fyrsta sinn á ævinni.
Ferðinni var heitið til Birnu syst-
ur í Noregi og þér fannst þetta nú
allt hálfgert vesen, lést eins og þú
gerðir þetta bara fyrir Beggu og
mömmu. Okkur þótti voða vænt
um þegar þú lagaðir kranann á
baðinu hjá okkur og fleira, eins og
pabbi var vanur að gera. Þú kunn-
ir alltaf best við þig á Vopnafirði.
Þér fannst borgarstressið of mik-
ið. Enda var það orðið orðatiltæki
hjá mér „Matti frændi ætti að sjá
til mín núna“ þegar ég stressaðist
yfir smámunum. En svo naustu
dvalarinnar í Noregi og við höfð-
um á orði í gamni að þú ættir eftir
að fara aftur. En ferðinni var bara
heitið annað. Krökkunum mínum
fannst þú svo skemmtilegur, svo
notuð séu orð þeirra frá því þau
voru lítil. Kaja á enn dúkkuna
sem heitir í höfuðið á þér, henni
fannst ómögulegt að þú ættir ekki
nafna.
Elsku Begga mín, Fribbi og fjöl-
skylda, það eru erfiðir dagar fram-
undan hjá ykkur, þið voruð svo ná-
in. Ég bið Guð að styrkja ykkur og
hjálpa að horfa til framtíðar.
Aðrir sem eiga um sárt að binda,
ég votta ykkur dýpstu samúð. Megi
Guð geyma ykkur og styrkja í sorg
ykkar.
Björg Davíðsdóttir.
Elsku Matti frændi. Við kveðjum
þig með þessu ljóði:
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi ,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Okkur finnst þetta ljóð lýsa þér
best.
Birna og fjölskylda í Noregi.
Elsku frændi. Mér finnst gott
að hugsa um að þú sért í öruggum
höndum hjá Guði. Það var alltaf
gaman að koma í heimsókn til þín
á Vopnafirði. Ég get lokað aug-
unum og séð þig sitjandi við eld-
húsborðið, við gluggann, með pípu
í munninum og að leggja kapal
með gömlu spilunum. Þegar við
vorum litlar, kenndir þú mér og
Elínu Ósk kapal sem við kölluðum
Matta-kapal. Ég legg þann kapal
enn þann dag í dag. Ég vil þakka
þér fyrir góðar stundir á Vopna-
firði. Ég vil líka þakka þér fyrir
að þú skulir hafa komið hingað til
Noregs í sumar. Ég mun aldrei
gleyma þér, né minningunum um
þig. Ég mun ekki hitta þig aftur
hér á jörðinni, en þegar ég kem til
himins skulum við sko leggja
Matta-kapal saman.
Elín (Biddu dóttir).
Það er komið að kveðjustund.
Marteinn Vigfússon, eða Matti,
hennar Beggu, eins og hann var
kallaður af minni fjölskyldu, er far-
inn og verður kvaddur í dag.
Eftir standa Begga, Friðbjörn
(Fribbi) og fjölskylda, vinir og
vandamenn. Orð eru svo vanmeg-
nug gagnvart svona missi.
Þegar litið er til baka þá er
margs að minnast og margar góðar
stundir sem við áttum saman.
Við ferðuðumst víða en oftast
var það bara í huganum. Eins og
þegar við vorum að plana að sigla
frá Suður-Afríku til Vopnafjarðar.
Þessi ferð var nú ekki farin nema
á kortinu í jólaboði hjá þeim hjón-
um. Matti var fróður um margt og
hafði ég gaman af að keyra um
Vopnafjörðinn með honum. Þá
sýndi hann mér fegurð staðarins
og benti mér á allt mögulegt,
kennileiti, fugla og annað. Hann
kunni alltaf best við sig á heima-
slóðum. Þá fékk ég hann stundum
til að stilla sér upp fyrir mynda-
tökur þó hann væri nú ekkert sér-
lega gefinn fyrir það.
Ánægjulegt var þegar Matti og
Begga komu frá Vopnafirði til að
gista, nú síðast þegar ferðinni var
heitið til Noregs, en það var fyrsta
og eina utanlandsferð Matta og
gaman að hann fékk að upplifa það.
Matti var skemmtilegur, hress,
og alltaf var stutt í kímnina, en
hann var einnig kappsamur og
gafst ekki auðveldlega upp. Það var
mér heiður að fá að kynnast þess-
um mannkosta manni.
Elsku Begga, Fribbi og fjöl-
skylda, aðrir ættingjar og vinir,
missir ykkar er mikill og bið ég
Guð að styrkja ykkur í þessari
raun. Mér finnst leitt að geta ekki
verið við útförina, en er þakklátur
fyrir að hafa getað heimsótt ykkur
áður en ég þurfti að fara úr landi.
Halldór Pálsson.
Fréttirnar komu sem þruma úr
heiðskíru lofti. Matti var dáinn. Við
stóðum bara stjörf úr sorg. Við
héldum að við ættum mörg ár eftir
með þér, en sú var ekki raunin. Við
hittum ykkur Beggu í sumar og
fengum sem betur fer að eyða með
ykkur tíma áður en þið fóruð að
heimsækja Biddu og fjölskyldu til
Noregs.
Það er ekki hægt að minnast
Matta öðruvísi en brosandi. Hress
karl sem vissi allt um vindáttir,
veður og náttúruna yfirhöfuð, sem
hægt var að vita. Oft stóð maður
bara og kinkaði kolli hálf kjánalega
og jánkaði því sem hann sagði, þeg-
ar maður skildi í raun ekki helm-
inginn af vitneskjunni sem valt upp
úr honum. Matti var alltaf svo af-
slappaður og viðkunnanlegur. Mak-
ar okkar voru ekki lengi að kynnast
honum og líka vel við, annað var
náttúrulega ekki hægt. Hann var
svo góðhjartaður og ljúfur að
manni þótti alltaf voða gott að
koma í heimsókn til þeirra Beggu.
Matti og Begga voru líka einstak-
lega skemmtilegt par og var gaman
að fylgjast með samskiptum þeirra.
Það var oft dálítill kýtingur þeirra
á milli og gátu þau þrætt um hluti
fram og aftur og strítt hvort öðru,
en þó alltaf í góðu. Á meðan sátum
við gjarnan og flissuðum að þeim í
laumi. Þegar þau voru frá hvort
öðru, til dæmis þegar Begga var í
heimsókn fyrir sunnan, þá hringd-
ust þau oft á eins og ástfangnir
táningar. Það fannst okkur alltaf
ofboðslega krúttlegt.
En nú er komið að kveðjustund
og viljum við fá að þakka innilega
fyrir þann tíma sem við fengum að
hafa Matta hjá okkur. Við viljum
líka fá að votta öllum þeim sem
eiga um sárt að binda vegna frá-
falls Matta samúð okkar.
Stefanía (Nína), Davíð,
Katrín (Kaja), Ryan og
Albert Guðmann.
Elsku Matti, mikið er erfitt að
sjá á eftir þér. Með fátæklegum
orðum þakka ég þér fyrir það hvað
þú varst mér mikill stuðningur við
fráfall Davíðs. Þú varst svo dugleg-
ur að kíkja til mín og veita mér þá
aðstoð sem ég þurfti. Ósjaldan
slóstu fyrir mig garðinn og klipptir
runnana óbeðinn. Þú hélst þessu
áfram alveg fram á síðasta dag.
Alltaf umhyggjusamur og hjálp-
samur.
Beggu, Fribba, öðrum fjölskyldu-
meðlimum og vinum votta ég mína
innilegustu samúð.
Stefanía Friðbjörnsdóttir
(Nína).
Marteinn móðurbróðir minn er
allur, 73 ára að aldri. Marteinn, eða
Matti frændi, var fínn kall, kátur
og viðræðugóður, duglegur og
reyndist mér og mínum alltaf vel.
Sem ungur maður stundaði Matti
sjóinn, fór 15 ára á vertíð á Horna-
fjörð á Guðbjörgu frá Norðfirði og
síðar var hann á vertíð í Keflavík
með Ásmundi Jakobssyni á Auð-
björgu frá Norðfirði, eftir það var
hann aðallega á vertíð á Hornafirði.
Það er óhætt að segja að Matti hafi
verið tengdur sjómennsku alla sína
tíð. Matti hóf störf hjá RARIK árið
1961 en þótt hann ynni þar var
hugur hans oft á bryggjunni eða
hjá sjómönnunum sem voru að
stunda róðra.
Fyrstu kynni mín af Matta voru
er ég sem smástrákur horfði á
hann hjólandi eftir Hafnarbyggð-
inni í og úr vinnu sinni við að
keyra vélarnar í rafstöðinni. Það
var ekki laust við ákveðna aðdáun
hjá okkur bræðrunum í Múla í
garð frænda okkar, er Matti hjól-
aði án þess að halda um stýrið inn
eða út götu og notaði tímann til að
tálga til korka eða flot sem síðar
voru notuð á grásleppunet annað
hvort á hans netum eða einhverra
honum tengdum.
Sjálfsagt hef ég handfjatlað
marga af þessum korkum þegar ég
fór að stunda grásleppuveiðar með
þeim feðgum, Matta og Friðbirni á
Marvin NS 150, báti Friðbjörns, en
ég var einar 4-5 grásleppuvertíðir
með þeim á árunum eftir 1990 og
get ég fullyrt að í félagsskap þar
sem Matti var, leiddist mér aldrei
enda fróðleikur mikill og minni
hans gott.
Matti þurfti alltaf að hafa eitt-
hvað fyrir stafni, hann var duglegri
en flestir sem ég þekki, á útstíminu
var hann alltaf að gera klárt fyrir
daginn á einn eða annan hátt og
þótt róðrar væru stundum langir
var Matti oftar en ekki síðastur inn
í stýrishús á heimstími.
Áralöng reynsla til sjós hefur
orðið þess valdandi að Matti var
einhver besti veðurfræðingur um
fjörðinn sinn og næsta nágrenni
sem ég hef kynnst. Það kom ósjald-
an fyrir, er verið var að draga net-
in, að Matti leit í átt að suðurfjöll-
unum og gaf það út að í ljósi
skýjafars eða einhvers annars
myndi vera skynsamlegt að fara að
draga grynnra eða í versta falli að
halda heim, þótt hann vildi oftast
draga mun fleiri trossur en við sem
yngri vorum. Nær undantekning-
arlaust gekk þetta eftir.
Sl. 5 ár hef ég ásamt fjölskyldu
minni verið svo heppinn að vera
aftur nágranni þeirra hjóna, Matta
og Beggu, og haft gaman af að
fylgjast með Matta en hann var
kominn á eftirlaun og er óhætt að
segja að engan eftirlaunaþega
þekki ég sem hafði jafnmikið fyrir
stafni og hann.
Auk þess að aðstoða Friðbjörn
son sinn í útgerðinni hirtu þau hjón
garðinn sinn og nágrenni þannig að
aðdáun vakti.
Matti var barngóður, það er til
dæmis ekki langt síðan hann kall-
aði á son minn til sín, þar sem hann
afhenti honum nýjan flugdreka sem
hann hafði að eigin sögn „fundið“.
Að lokum vil ég fyrir hönd fjöl-
skyldna bræðranna frá Múla senda
Beggu, Fribba, Þórunni, börnum
og öðrum þeim sem eiga um sárt
að binda við fráfall Marteins Vig-
fússonar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Gísli Arnar Gíslason,
Múla, Vopnafirði.
Marteinn Vigfússon