Morgunblaðið - 12.04.2008, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. APRÍL 2008 31
MINNINGAR
✝ Ingibjörg El-ínborg Sigurð-
ardóttir fæddist í
Skálholtsvík í
Hrútafirði 6. maí
1933. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans á Landa-
koti 3. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Sig-
urður Lýðsson,
bóndi og trésmiður
frá Bakkaseli í
Hrútafirði, f. 7.
nóvember 1908, d.
4. júní 1972, og kona hans Guðný
Margrét Jóhannesdóttir, hús-
freyja og saumakona frá Skál-
holtsvík, f. 12. júní 1903, d. 3.
mars 1979. Ingibjörg var elst
fjögurra systkina. Hin eru Sig-
urrós Jóhanna, f. 17. desember
1935, Lilja, f. 26. júlí 1937 og
Daníel Gunnar, f. 1. apríl 1941.
Ingibjörg giftist hinn 26. júní
1954 Þorsteini Elíssyni bónda í
ember 2000. 2) Guðrún, f. 29.
febrúar 1956, maki Jón Ein-
arsson, f. 2. júlí 1953, sonur
þeirra Einar Jónsson, f. 10. sept-
ember 1979, sambýliskona Ósk
Ólafsdóttir, f. 22. október 1981.
Fyrir átti Jón soninn Björgvin Jó-
hann, f. 20.11.1974, sambýliskona
Margrét Anna Atladóttir, f. 7.
september 1980. 3) Karólína
Dóra, f. 15. ágúst 1962, maki
Böðvar Stefánsson, f. 16. janúar
1964. Dætur þeirra Elín Björk, f.
25. ágúst 1992, og Steinunn
Björg, f. 7. september 2000. 4) El-
ínborg, f. 28. ágúst 1966, maki
Bergvin Sævar Guðmundsson, f.
18. okt. 1961. Dætur þeirra a)
Sigurrós Sandra, f. 13. nóvember
1984, unnusti Þorsteinn Hjalta-
son, f. 14. maí 1984, b) Ingibjörg
Eyrún, f. 20. júlí 1987, unnusti
Runólfur Jóhann Kristjánsson, f.
10. ágúst 1985, og c) Sólveig
Ásta, f. 27. mars 1995. 5) Ólöf, f.
16. október 1970, gift Böðvari
Sigvalda Böðvarssyni, f. 1. des.
1964. Börn þeirra eru Ása Berg-
lind, f. 13. febrúar 1997, Inga
Rósa, f. 5. september 1998, og
Stefán Páll, f. 29. ágúst 2002.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Prestsbakkakirkju í Hrútafirði í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Laxárdal, f. 10. okt.
1925. Þau hjónin
hófu búskap í Lax-
árdal sama ár og
bjuggu þar allt til sl.
áramóta, er þau
fluttu að Glósölum 7
í Kópavogi. Þau
eignuðust 5 dætur,
þær eru: 1) Guðný
Sigríður, f. 10. nóv-
ember 1953, maki
Sveinn Karlsson, f.
21. nóvember 1957.
Börn þeirra eru a)
Linda Björk, f. 19.
júní 1980, sambýlismaður Ottó
Ólafsson, f. 5. janúar 1979, sonur
þeirra Sveinn Mikael, f. 19. ágúst
2006. b) Þorsteinn Ingi, f. 10. júní
1985, unnusta Brynja Ingimars-
dóttir, f. 9. desember 1986. Fyrir
átti Guðný soninn Birki Þór, f. 30.
desember 1975, maki Sóley Lára
Árnadóttir, f. 15. apríl 1979. Fað-
ir hans Kristmundur Stefánsson,
f. 26. febrúar 1950, d. 4. nóv-
Nú skilja leiðir um stund, kæra
tengdamóðir, þú hefur kvatt þitt
jarðneska líf.
Mínar fyrstu minningar um þig
eru frá því er ég, lítill drengur, var að
alast upp á Kollsá.
Í mínum huga varst þú alltaf fína
konan frá Laxárdal.
Það var ekki mikið farið af bæ í þá
daga en það var sama hvar maður sá
þig, í Kollsáréttum, í aftekningunum
upp í Bakkaseli eða á barnaballinu á
Borðeyri, þú varst alltaf svo fín og
ekki voru dæturnar þínar síðri, í
heimasaumuðum fötum frá hvirfli til
ilja minntu þær mig alltaf á flottustu
dúkkulísurnar sem eldri systur mín-
ar áttu.
Svo fór að elsta dúkkulísan þín,
hún Guðný Sigríður, varð konan mín.
Enn þann dag í dag man ég hversu
lítill kall ég var þegar ég kom fyrst
upp í Laxárdal sem unnusti Guðnýj-
ar, spurningin var sú hvernig
stráknum yrði tekið sem tengdasyni.
En sá ótti var ástæðulaus, í Lax-
árdal mætti ég bara hlýhug og vel-
vild frá ykkur hjónunum, sem alltaf
hefur verið ríkjandi á ykkar heimili.
Ég hef verið heimagangur í Lax-
árdal í 30 ár og þar hefur alltaf verið
gott að koma, sama hvort maður
kom svangur eða saddur, maður fór
alltaf saddari heim.
Ég hefði þegið að fá oftar að taka
meira til hendinni við bústörfin hjá
ykkur hjónunum en viðkvæðið hjá
þér var svo oft; ég skal bara gera
þetta, þú þarft að hvíla þig Sveinn
minn þegar þú átt frí.
Eitt skipti er mér í fersku minni,
við Guðný komum eitt sinni sem oft-
ar upp í Laxárdal til að hjálpa til við
heyskapinn, þú varst að moka í blás-
arann með heykvísl, þegar næsti
heyvagn kom tók ég kvíslina þína og
ætlaði að hvíla þig, þó ekki væri
nema eins og einn vagn, en þú sagð-
ir; ég skal bara gera þetta og tók-
umst við svo á um heykvíslina um
stund og þú hafðir betur, ég reyndi
þetta ekki aftur.
Þú mokaðir í blásarann og að því
loknu vorum við drifin heim í kaffi og
kökur, þar til næsti vagn kom, þá
varstu rokin. Þetta var svo lýsandi
dæmi um þig, þú hugsaðir alltaf fyrst
og fremst um að öðrum liði vel, bæði
mönnum og dýrum.
Sveitin, bústörfin og fjölskyldan
voru þitt líf og eitt af þínum ríki-
dæmum var að þú undir alltaf glöð
við þitt.
Þannig hefur háttað hjá mér að ég
hef verið einn í mínu koti tímabundið
undanfarna vetur, þegar svo bar
undir passaðir þú alltaf vel upp á að
ég fengi að borða, hafðir umsvifa-
laust samband og spurðir: „Viltu
ekki koma í kvöldmatinn Sveinn
minn“.
Þær voru ómetanlegar kvöld-
stundirnar sem ég átti með ykkur
hjónunum við rabb um daginn og
veginn að afloknum kvöldverði, og er
ég ríkari maður eftir.
Jæja Imba mín, „Fína konan frá
Laxárdal“, nú verða þessi kveðjuorð
ekki öllu fleiri, við sjáumst ef til vill
síðar, hver veit.
Minn er heiðurinn að fá að aka þér
heim í sveitina þína í hinsta sinn.
Ætla ég að lokum að gera þín orð
að mínum er við kvöddumst í hinsta
sinn fjórum dögum fyrir andlátið.
Góða ferð, ég bið að heilsa.
Sveinn Karlsson.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Elsku amma. Þá er komið að
kveðjustund. Okkur langar til að
minnast þín með örfáum orðum. Það
er erfitt að hugsa til þess að þú skulir
ekki vera lengur á meðal okkar, og
að geta ekki farið í heimsókn til þín
og talað um daginn og veginn.
Það sem er okkur helst minnis-
stætt þegar við komum í sveitina til
ykkar afa er að við komum beint í
veislu til ykkar, kræsingarnar voru
ekki af verra taginu. Við vorum
saddar allan tímann sem við vorum
hjá ykkur.
Það var svo gaman að fletta í
gegnum myndaalbúmin með þér,
sem þú varst búin að setja allar
myndirnar ykkar í.
Þú hugsaðir alltaf svo vel um alla í
kringum þig. Okkur leið alltaf vel í
návist þinni.
Það var rosalega gaman þegar þú
komst í kaffi til okkar í drullubúið.
Við vorum búnar að malla þessar
fínu drullukökur og vorum auðvitað
að reyna að stæla kökurnar sem þú
hafðir boðið okkur uppá, en það gekk
ekki vel.
Við viljum þakka þér fyrir allar
þær skemmtilegu og góðu stundir
sem við áttum saman. Þú munt ávallt
lifa í hjarta okkar. Að lokum viljum
við biðja góðan guð um að styrkja afa
okkar á þessari sorgarstundu. Bless-
uð sé minning þín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(V. Briem)
Þínar
Rósa, Ingibjörg og
Sólveig Ásta Bergvinsdætur.
Elsku amma okkar, þá er kallið
komið eftir hetjulega baráttu þína
síðustu mánuði. Sorgin er mikil en
við vitum að þér líður vel á nýjum
stað. Þegar við hugsum til baka
koma minningarnar streymandi því
það er svo margs að minnast.
Fyrir okkur systkinin verður Lax-
árdalur ávallt okkar annað heimili og
dvöldum við þar öll sumur á okkar
yngri árum enda er hvergi betra að
vera. Þegar skólinn kláraðist á vorin
vorum við mætt til að taka þátt í
sauðburðinum þó að við bræðurnir
hlökkuðum reyndar alltaf meira til
heyskaparins. Þú kenndir okkur að
umgangast dýrin og náttúruna enda
varstu mikið náttúrubarn og undir
þér hvergi betur en í sveitinni.
Allt sem þú tókst þér fyrir hendur
breyttist í gull og nutum við góðs af
því. Ófá dúkkuföt, lopasokka og vett-
linga hefur þú gefið okkur í gegnum
tíðina auk þess sem þú kenndir okk-
ur að sauma í og prjóna. Þá verður
myndarskapnum í eldhúsinu aldrei
gleymt. Snilli þín í kökubakstri og
matargerð hreif alla gesti sem bar að
garði enda svignuðu borðin undan
gómsætum kræsingum í öll mál.
Meira að segja þegar þú sagðist ekki
eiga neitt með kaffinu var dregið upp
hlaðborð á mettíma. Það var alltaf
velkomið að koma með séróskir um
mat og kökur en þú vissir þó alltaf
hvað var í uppáhaldi hjá hverjum og
einum. Auk þess tókst þú upp á
ýmsu til að gleðja okkur og voru
kleinukarlar og dúkkusmákökur
alltaf vel þegin.
Góðvild, rausnarskapur, gjafmildi
og snyrtimennska einkenndu þig.
Allt fyrir aðra vildir þú gera og voru
allir greiðar borgaðir margfalt til
baka.
Okkur finnst þetta ljóð lýsa þér
nokkuð vel, alltaf að segja okkur sög-
ur frá gamla tímanum og hugsandi
vel um aðra.
Marga góða sögu amma sagði mér,
-sögu um það er hún og aðrir lifðu hér.
Alltaf var hún amma mín svo ósköp væn
og í bréfi sendi þessa bæn:
Vonir þínar rætist kæri vinur minn,
vertu alltaf sanni góði drengurinn.
Þó í lífsins straumi bjáti eitthvað á,
ákveðinn og sterkur sértu þá.
Allar góðar vættir lýsi veginn þinn
verndi og blessi elskulega drenginn minn,
gefi lán og yndi hvert ógengið spor,
gæfumsömum vini hug og þor.
(Höf. Jenni Jóns.)
Þín er sárt saknað en þú munt
ávallt lifa í minningum okkar. Takk
fyrir að vera til staðar fyrir okkur.
Megi Guð geyma þig um allar aldir.
Systkinin Lyngbrekku.
Það var haustið 2001, í réttarskúr
kvenfélagsins í sveitinni sem ég hafði
nýlega flutt í, að ég tók eftir henni,
fallegri og hljóðlátri, og það sem
vakti m.a. athygli mína var hin vand-
aða og vel strokna svunta sem hún
bar. Það var auðvitað ekki eingöngu
svuntan sem dró athygli mína að
henni, heldur var fas hennar og
framkoma svo fáguð að af bar.
Stuttu síðar kynntist ég henni, Ingi-
björgu í Laxárdal, fyrir alvöru er ég
gekk til liðs við konurnar í Iðunni, en
svo nefnist kvenfélag sveitarinnar.
Hún var þessi velvirka kona sem
ætíð lagði gott til allra mála. Það var
alveg sama hver viðfangsefnin voru,
hún var alltaf reiðubúin að vinna
verkin í þágu félagsins af alúð. Hún
gekk 15 ára gömul í kvenfélagið Ið-
unni, í vetrarbyrjun 1948, þegar fé-
lagið var endurreist, en starfsemin
hafði þá legið niðri um nokkurra ára
skeið. Á 50 ára afmæli félagsins
1998, voru þrjár félagskonur við-
staddar sem höfðu tekið þátt í seinna
upphafinu og Ingibjörg var ein
þeirra. Hún hafði reyndar tekið sér
hlé vegna ungs aldurs í einhver ár,
en hafði unnið félaginu í áratugi af
þeirri tryggð sem einkenndi hana.
Ingibjörg var fædd og uppalin í
Bæjarhreppi og bjó hér alla tíð. Hún
var tengd sveitinni sinni sterkum
böndum, giftist bóndasyni í Laxár-
dal, Þorsteini, miklum öðlingsmanni,
og bjó honum fallegt heimili á fæð-
ingarstað hans. Þau voru afar sam-
hent hjón og unnu saman í meira en
50 ár að bústörfum og eignuðust
fimm elskaðar dætur sem allar bera
móður sinni og foreldrum báðum
fagurt vitni. Hún annaðist heimilið af
stakri kostgæfni og var mikil bú-
kona, sérlega natin við skepnurnar,
unni blómum og fegurð náttúrunnar
og var framúrskarandi gestrisin
enda gestkvæmt í Laxárdal.
Í Orðskviðum Salómons konungs
segir m.a. „Mjúklegt andsvar stöðv-
ar bræði en meiðandi orð vekur
reiði.“ Óhætt er að fullyrða að aldrei
hefur komið annað andsvar frá Imbu
okkar en mjúklegt og gætum við
dregið lærdóm af viðhorfum hennar
og framkomu gagnvart samferða-
fólkinu. Hæversku hennar og ljúf-
mennsku var við brugðið og gæti eft-
irfarandi úr Orðskviðunum því átt
við hana sem segir: „Hógværð tung-
unnar er lífstré“.
Þessa mætu konu kveðjum við í
dag með mikilli eftirsjá og söknuði,
en nú hefur líkn lagst með þraut og
böli snúið til blessunar.
En kærleikurinn sem umber allt
og er mestur alls, leiðir okkur áfram
í birtu alheimsins og byggir brúna
sem bindur okkur öðrum heimi, eins
og skáldið Einar Benediktsson mæl-
ir í sálminum fagra: „Hvað bindur
vorn hug við heimsins glaum?“
En ástin er björt sem barnsins trú,
hún blikar í ljóssins geimi,
og fjarlægð og nálægð, fyrr og nú,
oss finnst þar í eining streymi.
Frá heli til lífs hún byggir brú
og bindur oss öðrum heimi.
Já, ekkert líf er án dauða og eng-
inn dauði án lífs. Við vitum að nú hef-
ur Drottinn Guð tekið Ingibjörgu El-
inborgu Sigurðardóttur til sín og
hún er þar sem hann er, umvafin
kærleika hans og ljósi.
Við biðjum Guð allrar huggunar
um að vera Þorsteini og öllum ást-
vinum þeirra nálægur. Við, konurnar
í Iðunni, þökkum Imbu farsæl störf í
þágu félagsins okkar og samfélags-
ins alls og biðjum henni Guðs bless-
unar. Veri hún kært kvödd í eilífri
náðinni.
Kristín Árnadóttir formaður.
Ingibjörg Elínborg
Sigurðardóttir
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
EINARÍNA MAGNÚSDÓTTIR,
áður til heimilis að Blikabraut 3,
Keflavík,
lést 10. apríl á hjúkrunarheimilinu Garðvangi.
Jarðsett verður frá Hvalsneskirkju, föstudaginn
18. apríl kl. 11.00.
Samúel Björnsson,
Guðbjörg Samúelsdóttir, Kristján Þórðarson,
Björn Samúelsson, Svanhildur Gunnarsdóttir,
Rósa Samúelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN SVEINSDÓTTIR
frá Stóru-Mörk
undir Eyjafjöllum,
áður til heimilis
í Hæðargarði 35,
lést á Hrafnistu í Reykjavík fimmtudaginn 10. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Leifur Þorsteinsson, Sigríður S. Friðgeirsdóttir,
Sturla Þorsteinsson, Ingibjörg Haraldsdóttir,
Áshildur Þorsteinsdóttir, Lúðvík Friðriksson
og barnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
RAGNAR MAGNI MAGNÚSSON
framkvæmdastjóri,
til heimilis á
Stekkjarflöt 21,
Garðabæ,
andaðist þriðjudaginn 8. apríl á líknardeild
Landspítalans á Landakoti.
Útför hans fer fram frá Vídalínskirkju í Garðabæ
miðvikudaginn 16. apríl kl. 13.00.
Gunnar Magnús Ragnarsson, Fran Ragnarsson,
Ingjaldur Henrý Ragnarsson, Hafdís Odda Ingólfsdóttir,
Egill Þór Ragnarsson, Ása Björk Sigurðardóttir,
Eiríkur Snorri Ragnarsson,
Leifur Ragnar Ragnarsson
og fjölskyldur.