Morgunblaðið - 04.05.2008, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 04.05.2008, Blaðsíða 24
athafnalíf 24 SUNNUDAGUR 4. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ H ann bíður mín við bar- inn og horfir rannsak- andi á mig. Ég er stödd á 4th floor að Laugavegi 101 í nýrri kaffistofu hótelsins sem Sigurður Friðriksson starfrækir þar ásamt Evelyn sambýliskonu sinni sem hannað hefur innréttingar staðarins og farist það mjög vel úr hendi. Augnaráð Sigurðar er markað ára- tugareynslu af að meta aðstæður, þó sjaldnast í samskiptum við blaða- menn heldur við þá sem heldur meira mega sín – veðurguðina og sjálfan sjóinn. Hann býður mér kaffi og tekur því rólega þótt ég vilji komast á rólegri stað til að spjalla. „Áttu kannski erfitt með að fara frá, ertu bundinn hér niðri,“ spyr ég fyrir siðasakir. „Nei, það getur enginn bundið mig niður,“ svarar hann um öxl og fer að svo mæltu til að finna okkur hljóðlát- ari stað. Öll herbergi reynast upptekin, það er nóg að gera á hótelvettvangnum, Sigurður ákveður að viðtalið skuli fara fram í setkrók í svörtum leðursófum á glæsilegri annarri hæðinni. Allar innréttingar eru raunar svart- ar eða hvítar eða sambland af þeim lit- um og andrúmsloftið er þrungið þeirri spennu sem ávallt skapast í veitinga- húsum og á hótelum, þar sem margt fólk kemur margvíslegra erinda og misjafnlega hugsandi. Umferðin hvín fyrir utan og Sig- urður byrjar á að loka gluggum svo raddir okkar einar geti rofið hina eft- irsóttu þögn. Ég spyr hvenær Sigurður hafi stofnað til þessa hótelreksturs? „Við erum búin að vera hérna í tvö ár í sumar,“ svarar hann og sest við hlið mér í leðursófann. „Við erum með 25 herbergi hér á hótelinu og svo erum við með íbúðir í húsinu við hliðina, fínar íbúðir,“ bætir hann við. Allt húsnæðið segir hann leigt eins og gerist með hótelherbergi, til skamms eða lengri tíma. Sigurður segist eiga meirihluta hússins. „Það nýjasta sem ég hef keypt er þetta horn hérna sem við sitjum í, allt fyrir skömmu tekið í gegn. Við kom- um hér á fót kaffihúsi fyrir almenn- ing um og eftir síðustu áramót. Við opnuðum hér fyrstu dagana í mars- mánuði, hér er kaffihús á daginn en léttar veitingar á kvöldin og opið til eitt eftir miðnætti um helgar,“ segir Sigurður. Mikið er greinilega í allt þarna lagt og Sigurður bendir mér sérstaklega á ljósakrónur úr kristal. – Hann kveðst einnig vera með bílaleigu og hafa bílastæði í kjallara undir húsinu og einnig sé bílastæðahús hinum megin við götuna. „Það var ótrúlega gaman að fást við þetta, kaupa upp öll þau fyrirtæki sem hér voru,“ bætir hann við. Fyrst keypti hann fjórðu hæðina. Síðan bættist önnur hæðin við með stærri herbergjum. Þá var keypt gistiheim- ili uppi á Höfða og loks bættist fyrsta hæðin við. „Ég tel að þetta sé orðið ágætt, ég ætla að sjá hvernig þetta gengur, hvernig þessi fjárfesting skilar sér áður en ég fer að taka frekari ákvarð- anir í þessum efnum,“ segir hann. En hvað varð til þess að Sigurður fór út í hótelrekstur, annáluð aflakló af Suðurnesjum?„Ég er búinn að vera skipstjórnarmaður frá því ég var ungur en ég var kominn í land og rak útgerð og allt í einu fannst mér komið nóg af því og sneri mér að þessum rekstri, “ segir hann. Sigurður Friðriksson, öðru nafni Diddi Frissa, fæddist í Sandgerði ár- ið 1948, faðir hans var Friðrik Sig- urðsson sjómaður og móðir hans Jó- hanna Guðmundsdóttir. Sigurður er næstelstur af sjö systkinum. „Það fóru allir á sjó á þessum ár- um, það var alltaf til nóg að borða heima hjá okkur, en það eru ólíkir tímar nú og þegar ég var að alast upp. Þá var að leggjast af að fólk legði inn í kaupfélagið og tæki út vörur í staðinn. Fólk fór að fá pen- inga í hendurnar.“ Nýlega átti Sigurður 60 ára af- mæli. „Ég er heilsugóður og mér finnst ég ekki eldri en 35 ára. Ég hef gaman af heilsurækt og stunda box, er for- maður hnefaleikafélags Reykjaness. Þetta eru ólympískir hnefaleikar,“ segir hann. Blaðamaður spyr hvort nokkuð sé betra að berja menn undir ólymp- ískum formerkjum? „Þetta er dipló- matabox, það á bara rétt að koma við andstæðinginn, ef menn fara að berja annan fá þeir bara refsistig.“ Sigurður þvertekur fyrir að hann sé í boxi til að fá útrás fyrir inn- byrgða áflogalöngun. „Ég hef aldrei slegist við menn,“ segir hann. „Ég vildi bara vera úti á sjó en hreint ekki í slagsmálum,“ seg- ir hann og hlær. Þótt Sigurður sverji af sér slagsmálaorðið sem stundum hefur loðað við sjómenn í landlegum þá hefur hann á handleggnum gamla tattúveringu – gamalt einkenni sjó- mennskunnar. „Ég var 15 ára ungur strákur í Kaupmannahöfn, var svona að kynn- ast lífinu og þá lét ég tattúvera á mig þessa mynd sem ég hannaði sjálfur og lét skrifa inn í: Ísland. Þessi mynd er búin að vera á handleggnum á mér í 45 ár,“ segir hann. Nú er Diddi Frissa sem sagt orð- inn sextugur og hélt upp á þau tíma- mót í góðra vina hópi nú fyrir skömmu. Einn þeirra, Þorsteinn Jón Óskarsson, tók saman pistil afmæl- isbarninu til heiðurs. Þar segir að Diddi hafi ekki verið gamall þegar hann fór að draga björg í bú. „Nokk- urra ára gamall var hann farinn að veiða rauðmaga með sting í sjávar- tjörnunum á klöppunum í Sandgerði og nóg var af eggjum á heiðinni. Sjö ára réri hann á árabát með jafn- öldrum sínum með grásleppunet og veiddi og veiddi – en aldrei nógu mik- ið til að uppfylla veiðikappið.“ „Við þurftum fleiri net drengirnir. Þetta var alvöruvinna og við alvöru ungir menn,“ segir Sigurður. „Við vöknuðum klukkan fimm á nóttunni til að galla okkur á sjóinn. Til þess að vakna klukkan fimm höfð- um við þann háttinn á að sofa með snæri um handlegginn sem síðan hékk út um gluggann þar sem sá er átti að vekja gat kippt í.“ Þeim þótt víst Diddi nokkuð harð- hentur þegar hann var að ræsa, það lá við að félagarnir færu út um gluggann þegar hann kippti í snærið. Sigurður var sendur ungur í sveit. Þar segir fátt af Didda nema hvað honum tókst að temja þar fola sem enginn réð við. „Fyrsti leikvöllurinn minn var fjar- an í Sandgerði. Um hana fórum við félagarnir margar vísindaferðir og út á klappirnar þar sem hægt var að veiða. Maður fór í beitingaskúrana og hlustaði á sjómennina tala um veiðar og veiðiaðferðir,“ segir hann. Í bröggunum bjó vertíðarfólkið sem oft vék að Didda einhverju góðu enda kveðst hann ávallt hafa verið tilbúinn til að skreppa í sendiferð eða hjálpa til. „Það má segja að þetta hafi verið mér eins konar háskóli,“ segir hann. Það fljótlega í ljós að hann var góður námsmaður hvað varðaði alvöru og gangverk lífsins, eins og Þorsteinn félagi hans orðaði það. En Diddi var ekki eins hrifinn af hinu eiginlega skólanámi. Hann mætti slælega og þegar hann átti að fermast þá hafði hann stundað róðra á bát í viku. „Það var búið að segja mér að ég yrði rekinn úr skólanum og fengi ekki að fermast ef ég mætti ekki í skólann. Ég mætti en í öðrum tíma var bankað á gluggann – formaðurinn var mætt- ur til að segja að nú gæfi á sjó – og ég fór,“ segir Sigurður. Þrátt fyrir þessa atburði lauk Diddi barnaskólanámi og fermdist. „Skólasystur mínar hjápuðu mér bæði í gegnum ferminguna og skól- ann, mér þótti ævinlega vænt um þær eftir það,“ segir hann kíminn. Á fraktskip réð Diddi sig 14 ára. Hann hlustaði á Bítlana um það leyti sem þeir voru að slá í gegn í Ham- borg en fyrir alvöru byrjaði sjó- mennskan hjá honum þegar hann réð sig á togara 15 ára. „Það er varla hægt að segja að ég kæmi eftir það á land – nema til að læra í Sjómannaskólanum,“ segir Sigurður. Eftir það réð hann sig sem stýrimann og síðar skipstjóra á skip sem urðu þekkt aflaskip, enda Diddi þekkt aflakló. „Það var varla að maður kæmi í Stefnan er sett – og Það þarf góðan skip- stjóra til að kúvenda í lífsins ólgusjó. Guðrún Guðlaugsdóttir ræddi við Sigurð Friðriksson, fyrrverandi skipstjóra á Guðfinni KE 19, sem nú á og rekur hótelið 4th Floor að Laugavegi 101 eftir áratuga feril sem fræg aflakló. Guðfinnur Aflaskipið Guðfinnur KE 19 fyrir allar breytingar. Hóteleigandi Sigurður Friðriksson á nýjum og spennandi vettvangi Sambýlisfólk Evelyn og Sigurður hafaSextugur Diddi og Össur Skarphéðinsson í afmæli hins fyrrnefnda.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.