Morgunblaðið - 03.10.2008, Blaðsíða 32

32 FÖSTUDAGUR 3. OKTÓBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigrún Guð-mundsdóttir var
fædd í Reykjavík 7.
des. 1930. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli aðfara-
nótt 25. september
síðastliðinn.
Foreldrar Sig-
rúnar voru Guð-
mundur Friðrik
Guðmundsson, veit-
ingaþjónn frá Vind-
ási í Grundarfirði, f.
12.7. 1901, d. 29.10.
1960, og Sigurbjörg
Jónsdóttir, matráðskona frá Vina-
minni á Stokkseyri, f. 29.7. 1899,
d. 2.5. 1966. Hálfsystir Sigrúnar
er Hanna Sigurbjörg Kjartans-
dóttir hjúkrunarfræðingur, f.
3.10. 1939. Faðir hennar og stjúp-
faðir Sigrúnar var Kjartan Ólafs-
son húsasmíðameistari frá Laxár-
dal í Þistilfirði, f. 7.2. 1905, d. 5.3.
1991.
Sigrún giftist 6.4. 1952 Jóni
Guðnasyni, prófessor í sagnfræði
við Háskóla Íslands, f. 31.5. 1927,
d. 25.1. 2002. Heimili Sigrúnar og
Jóns var lengst af í Skeiðarvogi 1
Hrund Njálsdóttir, 6) Snjáfríður
skrifstofumaður, f. 2.5. 1964, börn
hennar með fyrrv. maka, Kjartani
Má Kjartanssyni, eru: Kjartan og
Unnur. Sigrún átti 7 langömmu-
börn.
Sigrún ólst upp í Reykjavík.
Hún varð stúdent frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1950 og
lauk kennaraprófi frá Kennara-
skóla Íslands 1951. Hún stundaði
nám við norrænan sumarháskóla í
Askov 1951 og lauk forspjallsvís-
indum við HÍ 1952. Sigrún sótti
kennaranámskeið í lestrar-
kennslu og kynnti sér kennslu
barna með sérþarfir í Stokkhólmi
1957. Sigrún kenndi við St. Jós-
epsskóla í Hafnarfirði 1951-1952,
forfallakennslu við Grfrsk. Vest-
urbæjar 1952-1953 og kenndi við
Landakotsskóla 1955-1956. Hún
var kennari við Austurbæjarskóla
frá 1956-1958, Langholtsskóla
1958-1960 og Vogaskóla frá 1960-
1980. Þá hvarf Sigrún aftur til
kennslu í Austurbæjarskóla og
eftir að hún lét af störfum 1994
hélt hún áfram þar sem forfalla-
kennari og kennari nýbúa allt til
ársins 1999. Sigrún vann um ára-
bil á Ásgrímssafni á sumrin og sat
í stjórn safnsins. Hún var félagi í
MÍR og sat í stjórn félagsins í
nokkur ár.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
þar sem jafnan var
gestkvæmt. Börn
þeirra eru: 1) Sigur-
björg hjúkrunar-
fræðingur, f. 3.9.
1952, maki Rafn
Haraldsson bóndi,
börn þeirra eru:
Daði, Hlín, Rafn
Haraldur og Sigríð-
ur, 2) Guðni fram-
kvæmdastjóri, f.
20.9. 1953, d. 7.11.
2005, maki Sólrún
Björk Kristinsdóttir
forstöðumaður, börn
þeirra eru: Jón, Elín Ragnheiður,
Sigrún og Kristinn, 3) Guð-
mundur prófessor, f. 28.7. 1955,
maki Sæunn Kjartansdóttir sál-
greinir, börn þeirra eru: Hildur
og Tryggvi, 4) Jónína Margrét
kennari, f. 30.5. 1958, barn með
Ólafi Óskarssyni: Hallveig; barn
með Fransisco Villena Garcia:
Valgerður, 5) Bjarni fram-
kvæmdastjóri, f. 11.7. 1959, maki
Kolbrún Björnsdóttir sálfræð-
ingur, barn þeirra er: Þóra; börn
Kolbrúnar af fyrra hjónabandi
eru: Jón Björn Njálsson og Harpa
Fyrir rétt um 35 árum hitti ég
Sigrúnu, tengdamóður mína fyrst;
glæsileg, rauðklædd, dökk yfirlitum
og gekk við hækju. Hún var nýkom-
in úr ferðalagi frá Kanaríeyjum þar
sem hún hafði hælbrotnað. Ég furð-
aði mig á því hversu vel hún talaði ís-
lensku því ég var sannfærð um að
hún væri útlensk vegna þessa dökka
yfirbragðs. Ég komst þó fljótlega að
því að hún var alíslensk og komin af
dugnaðarforkum og sjósóknurum
frá Stokkseyri.
Strax við fyrstu kynni fann maður
fyrir mannkostum Sigrúnar, hjarta-
hlýju og góðvild, virðingu fyrir háum
sem lágum, börnum sem fullorðnum.
Hún var félagslynd, listræn, mús-
íkölsk og bókhneigð. Uppáhaldsbók-
menntirnar voru vísindaskáldsögur
og tengdist hún barnabörnum sínum
á skemmtilegan hátt í gegnum
Stjörnustríð, en þau pössuðu upp á
að hún sæi sem fyrst bíómyndirnar
þegar þær komu til sýningar.
Hún gerði kennslu að ævistarfi og
þar nutu hæfileikar hennar sín vel í
sérkennslu sem hún stundaði í mörg
ár. Það var ekki jafn sjálfgefið fyrir
35 árum og í dag að konur ynnu úti,
en það gerði Sigrún þrátt fyrir stórt
heimili. Skeiðarvogur 1 var með líf-
legri heimilum sem ég hef komið á,
börnin sex áttu stóran hóp vina og
félaga sem voru heimagangar og
áttu alveg eins erindi við foreldrana
á heimilinu eins og vinina. Sigrún
sýndi þeim öllum umburðarlyndi en
gætti þess jafnan að fjölskyldufað-
irinn hefði næði við skriftir í öllum
hamaganginum. Í stofunni var oft
tekist á um pólitík og málefni líðandi
stundar, góður skóli í að líta á menn
og málefni frá ýmsum sjónarhorn-
um.
Minningarnar hrannast upp.
Heimsókn Sigrúnar og Jóns 1975
vestur til Patreksfjarðar að líta
fyrsta barnabarnið augum en þau
áttu eftir að verða 17 og langömmu-
börnin orðin 7. Minningar um laut-
arferðir í íslenskri náttúru, sum-
arbústaðaferðir, samvera í Þýska-
landi og Englandi. Gleðistundir og
sorgarstundir. Minning um sterka,
glæsilega konu sem unni fjölskyldu
sinni og bar málefni lítilmagnans
fyrir brjósti. Hún var fyrirmynd
okkar sem eftir stöndum og horfum
á eftir henni með sárum söknuði.
Hún var mér góð tengdamamma,
börnunum góð amma og barna-
barnabörnunum góð langamma
Sólrún Björg Kristinsdóttir.
Fyrir framan mig er ljósmynd af
tengdamömmu minni sem er tekin
um svipað leyti og ég kynntist henni.
Þá var Sigrún nokkrum árum yngri
en ég er í dag. Dökk yfirlitum með
svart pönnuklippt hár fannst mér
hún líta út eins og útlendingur.
Hispurslaus og smart en algjörlega
laus við allt sem gat kallast pjatt eða
tildur. Hún gaf sig ekkert sérstak-
lega að mér til að byrja með en ég
fann ekki betur en ég væri jafnvel-
komin á heimilið og óteljandi vinir
krakkanna hennar.
Það fór ekki milli mála að konan
var einstaklega dugleg og ósérhlífin,
húsbóndi á sínu heimili og með
sterka réttlætiskennd. Raunar var
hún sterk hvar sem á hana var litið.
Í útliti, skapi, karakter og viðhorf-
um. Hins vegar var hún fordómalaus
með eindæmum, með mikla þjón-
ustulund og meira þol fyrir óreiðu
en nokkur sem ég þekkti. Eftir
kennslu var ekki óvanalegt að hún
kæmi heim í reykmettaða stofu fulla
af unglingum og áður en hún vatt
sér í að elda kvöldmatinn settist hún
niður með þeim, fékk sér kaffi og
sígó og tók þátt í samræðunum.
Mér er minnisstætt að á meðan ég
var að fóta mig á Skeiðarvoginum
sagði Gummi við mig að ég þyrfti
ekki að hafa áhyggjur af mömmu
hans. Sjálf hefði hún átt stjórnsama
og skapstríða mömmu og hún væri
staðráðin í að verða ekki þannig. Ég
trúði því mátulega að þessi aðsóps-
mikla kona myndi lúra á skoðunum
sínum en reynslan átti eftir að sýna
mér hvern mann Sigrún hafði að
geyma. Hvað sem henni kann að
hafa fundist í gegnum tíðina um
hvernig við höguðum lífi okkar eða
barnabarna hennar þá hefur hún
haldið því fyrir sig. Hún hefur verið
til staðar þegar til hennar hefur ver-
ið leitað en aldrei hef ég fundið fyrir
pressu, athugasemdum eða meining-
um og ég veit að svilkonur mínar
hafa sömu sögu að segja. Þetta má
kalla afrek hjá hvaða tengdamóður
sem er en okkar hafði alið upp sex
börn, haft barnaskólakennslu að
ævistarfi og var síður en svo skoð-
analaus.
Með árunum hefur þróast á milli
okkar væntumþykja sem er einstak-
lega Sigrúnarleg, einlæg, hlý og
traust en gjörsneydd allri væmni
eða mærð. Hún fór sparlega með
stór orð en í athöfnum og viðmóti
var hún allt annað en spör og það
var eftirtektarvert hve smekkleg og
hugulsöm hún var í gjöfum sínum.
Heimili Sigrúnar og Jóns hefur ætíð
staðið vinum og fjölskyldu opið og
þar hafa barnabörnin átt víst sitt
annað heimili. Ég undraðist oft út-
hald hennar og þrek því auk þess að
halda utan um mannmargt heimili
og vinna fulla vinnu lét hún ekki sitt
eftir liggja þegar kom að því að gera
sér glaðan dag. Hún greip hvert
tækifæri til að lyfta sér upp, nú síð-
ast í ágúst þegar hún mætti í gleð-
skap fjölskyldunnar, og fram á síð-
ustu stund naut hún þess að hafa
fólkið sitt í kringum sig.
Sigrún hefur alla tíð verið eins og
segull sem fjölskyldan hefur dregist
að, lengst af í Skeiðarvoginum, svo í
Efstalandinu og nú síðast í Skjóli.
Hún dó eins og hún lifði, æðrulaus
og sterk, umvafin af fjölskyldu sinni
sem nú finnur fyrir stóru skarði sem
erfitt verður að fylla í.
Sæunn Kjartansdóttir.
Betri ömmu hefur enginn átt og
enginn hefur snert mann á sama
hátt. Hjá ömmu var takmarkalaust
skjól og stuðningur og þangað var
alltaf hægt að leita.
Alltaf voru bækur eða blöð nálægt
afa og ömmu og þau þreyttust seint
á að lesa fyrir barnabörnin. Hún
elskaði ævintýri og vísindaskáld-
skap. Þær eru örugglega ekki marg-
ar ömmurnar sem lesa fleiri
Stjörnustríðsbækur en barnabörnin.
Vildi hún hafa séð meira af heim-
inum, upplifað fleiri ævintýri sjálf?
Þegar forvitni er jafnmikill hluti af
uppeldinu og hjá ömmu er ekki
skrýtið að afkomendurnir séu á
endalausu flakki. Þegar Hringa-
dróttinssaga var kvikmynduð varð
úr hefð að stórfjölskyldan hópaðist
með ömmu á forsýningu. Í sumar
fórum við amma í síðasta sinn saman
í bíó, á Indiana Jones. Þetta var nú
meiri dellan, sagði hún og brosti. En
hún var mjög skemmtileg.
Forvitnin er góð gjöf frá þeim
sem höfðu kannski ekki jafnmikil
tækfæri.
Hún lét manni líða vel og stjanaði
endalaust við okkur öll. Hurðin var
alltaf opin og allir máttu koma inn.
Enda var alltaf gestkvæmt hjá
ömmu, svo meira að segja fólki sem
var henni ekki skylt var boðið að
bjarga sér úr ísskápnum. Nú búum
við þarna systkinin. Þegar Thelma
var nýkomin í fjölskylduna brá
henni að sjá tvo frændur sofa úr sér
laugardagskvöld á sófanum snemma
á sunnudagsmorgni. Okkur hinum
fannst ekkert eðlilegra enda höfðu
allir alltaf verið velkomnir.
Að eiga slíkan dýrling sem ömmu
sem var jafnhjartahlý og gaf jafn-
mikið af sér og raun ber vitni er ekki
sjálfsagt. Vináttan og samstaðan
sem hún skapaði í fjölskyldunni er
ómetanleg. Amma var sólin og mið-
punktur okkar í alheiminum. Þess
vegna er hinsta kveðjan gífurlega
sár og söknuðurinn ofboðslegur.
Daði og Thelma.
Nú er eiginkona elsta bróður
míns, Jóns, fallin frá. Við Hjördís
eigum fjölmargar góðar minningar
til að þakka henni fyrir. Meðan Jón
var á lífi og við þolanlega heilsu
lögðum við hjónin það í vana að kíkja
í kaffi í Skeiðarvoginn eins og við
kölluðum þessar heimsóknir okkar,
sem ávallt voru óboðnar. Alltaf var
Sigrún
Guðmundsdóttir
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓHANNA KRISTJÁNSDÓTTIR,
sem lést á dvalarheimilinu Jaðri, Ólafsvík, laugar-
daginn 27. september, verður jarðsungin frá
Ólafsvíkurkirkju laugardaginn 4. október kl. 14.00.
Jenný Guðmundsdóttir, Jónas Gunnarsson,
Bára Guðmundsdóttir,
Kristín E. Guðmundsdóttir, Pétur F. Karlsson,
Metta S. Guðmundsdóttir, Sigurður P. Jónsson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Ástkær dóttir okkar, systir, barnabarn og frænka,
HRAFNHILDUR LILJA GEORGSDÓTTIR,
sem lést sunnudaginn 21. september, verður
jarðsett frá Ólafsfjarðarkirkju laugardaginn
4. október kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim
sem vilja minnast hennar er bent á Björgunarsveit-
ina Tind í Ólafsfirði.
Líney Hrafnsdóttir, Georg Páll Kristinsson,
Hanna Stella Georgsdóttir, Daníel Þór Gunnarsson,
Alvilda María Georgsdóttir, Heiðar Brynjarsson,
Lilja Kristinsdóttir,
Kristinn Georgsson,
Líney Mist Daníelsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, dóttir og systir,
ERLA JÓNÍNA JÓNSDÓTTIR,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
aðfaranótt miðvikudagsins 1. október.
Útför verður auglýst síðar.
Jón Marel Magnússon,
Ída Bjarklind Magnúsdóttir,
Ída S. Sveinbjörnsdóttir,
Jón Hreinsson, Snjólaug Valdimarsdóttir
og systkini hinnar látnu.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
SIGRÚN EIRÍKSDÓTTIR,
Víkurbraut 30,
Höfn,
Hornafirði,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Hornafirði,
þriðjudaginn 30. september.
Útför hennar fer fram frá Hafnarkirkju laugardaginn
11. október kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Gjafa- og minningarsjóð
Skjólgarðs.
Guðmundur Jónsson,
Svava Kristbjörg Guðmundsdóttir,
Ásta Halldóra Guðmundsdóttir, Guðjón Pétur Jónsson,
Jón Guðmundsson, Elín Guðmundardóttir,
Eiríkur Guðmundsson, Auður Axelsdóttir,
Sigrún, Helga Rún, Guðlaug, Guðmundur Hrannar,
Höskuldur, Una, Dagrún og Guðmundur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÍÐUR FRIÐRIKSDÓTTIR,
Furugerði 1,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu föstudaginn 26. september.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu þriðjudaginn
7. október kl. 13.00.
Helgi Guðmundsson, Sóley Theodórsdóttir,
Eygló Pétursdóttir, Stefán Stefánsson,
Fríður Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.