Morgunblaðið - 03.10.2008, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 3. OKTÓBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Ég man þegar systir mín
og hann voru saman, þá voru
þau ung. Hann vann hjá
Hitaveitu Suðurnesja og við
teppalagnir. Ég fór oft til
Grindavíkur til þeirra. Þetta
er mér alltaf minnisstætt um
hann. Ég man alltaf hvernig
hann var þessi Kjartan, hann
var góður maður.
Þín
Rósa María
(Didda mágkona).
HINSTA KVEÐJA
✝ Kjartan Krist-ófersson var
fæddur í Reykjavík
30.12. 1931. Hann
lést 28. september
síðastliðinn á hjúkr-
unarheimilinu Víði-
hlíð í Grindavík.
Foreldrar hans
voru Þórlaug
Marsibil Sigurð-
ardóttir, f. 17.11.
1903 í Söðulsholti
Eyjahreppi, d.
14.12. 1987 og
Kristófer Óskar
Vigfússon, f. 12.10. 1907 í Svið-
holtskoti, Bessastaðahreppi en
hann fórst með Reykjaborginni
11.3. 1941. Fósturfaðir Kjartans
var Þráinn Sigurbjörnsson, f.
26.2. 1920, frá Baugaseli, Skriðu-
hreppi, Eyjafirði, d. 14.4. 1995.
Systkini Kjartans voru Þór, f.
29.8. 1933, d. 17.12. 1934, Þóra
Ósk, f. 8.8. 1935, d. 29.4. 2006 og
Auður, f. 31.10. 1938. Kjartan
giftist 31.12. 1958 Hafdísi Guð-
mundsdóttur, f. 3.9. 1936. For-
eldrar hennar voru Þorgerður
Halldórsdóttir, f. 8.5. 1903, d.
27.1. 1972 og Guðmundur Svein-
björnsson, f. 1.4. 1900, d. 12.7.
1951, barnsmóðir Guðlín Þor-
valdsdóttir, f. 30.7. 1935.
Kjartan bjó í Reykjavík með
foreldrum sínum þar til faðir hans
lést í mars 1941. Eftir það fluttist
Kjartan að Arnarstapa á Snæ-
fellsnesi til föðurbróður síns.
Mestan hluta starfsævi sinnar var
Kjartan sjómaður og þá vélstjóri,
lengst af á bátum frá Þorbirni hf.
í Grindavík. Einnig starfaði hann
sem teppalagningarmaður hjá
Teppalandi í mörg ár. Mestalla
ævina bjó hann í Grindavík og síð-
ustu tíu ár starfsævi sinnar vann
hann hjá Hitaveitu Suðurnesja
sem vaktmaður þar til hann lét af
störfum vegna veikinda.
Kjartan var mikið í félagsmál-
um og var formaður Sjómanna-
og vélstjórafélags Grindavíkur í
átta ár. Kjartan var sósíalisti og
sat í bæjarstjórn Grindavíkur fyr-
ir Alþýðubandalagið tvö kjör-
tímabil, 1978-1982 og 1986-1990.
Hann gegndi mörgum trún-
aðarstörfum bæði fyrir Alþýðu-
bandalagið og sjómannahreyf-
inguna.
Árið 1986 veiktist Kjartan fyrst
en seinna meir ágerðust veikindi
hans mjög og síðustu 10 ár naut
hann aðhlynningar á Hjúkrunar-
heimilinu Víðihlíð í Grindavík.
Kjartan verður jarðsunginn frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
1977. Börn Kjartans
og Hafdísar eru: 1)
Þráinn, f. 24.2. 1961,
kvæntur Sigurborgu
Kristjánsdóttur, f.
23.10. 1963, búsett í
Hafnarfirði. Börn
þeirra eru Kristján
Birnir, f. 25.8. 1986,
Hákon Burkni, f.
10.9. 1993 og Hafdís
Katja, f. 23.2. 1995.
2) Einar Sævar, f.
4.5. 1962, d. 4.8.
1996, sonur hans
Jón Kjartan, f. 20.9.
1990, barnsmóðir Angela Abbott.
Sambýliskona Einars var Ingi-
björg María Gísladóttir, f. 19.7.
1969, búsett í Kópavogi og eru
börn þeirra eru Gísli Dan, f.
28.10. 1992 og Elín Salka, f. 7.8.
1994. 3)Valgerður Áslaug Kjart-
ansdóttir, f. 17.4. 1968, gift Guð-
mundi H. Árnasyni, f. 28.2. 1964,
búsett í Grindavík og eru börn
þeirra Óskar Geir, f. 29.8. 1988,
Eyþór Ingi, f. 14.9. 1993, Hafdís
Birta, f. 7.12. 1995 og Diljá Dögg,
f. 18.7. 2006. 4),Þorgerður Kjart-
ansdóttir, f. 10.7. 1972, búsett í
Grindavík. Fyrir átti Kjartan
Ástu Þorvaldsdóttur, f. 22.11.
Nú komið er að leiðarlokum hjá
þér, pabbi minn. Þótt þú hafir ekki
verið gamall, að verða 77 ára, hafa
veikindi þín verið löng og erfið. Á tím-
um sem þessum lætur maður hugann
reika um liðin ár. Þú hafðir skoðanir á
flestu og þær líka ákveðnar. Þú varst
trúr þinni sannfæringu og vannst að
krafti að þeim málum sem áttu hug
þinn þann tímann. Félagsmál, þó sér-
staklega tengd Sjómanna og vél-
stjórafélagi Grindavíkur þar sem þú
varst formaður í 8 ár, áttu allan þinn
frítíma í mörg ár. Þar vannstu af
krafti og trú í kjaramálum sjómanna
og varst í samninganefnd þeirra
lengi. Það var þér líka mikið kapps-
mál að Sjómannastofan Vör yrði
byggð og að félagsmenn hefðu sum-
arbústað til leigu. Alþýðubandalagið
var þinn flokkur enda vannstu mörg
trúnaðarstörf fyrir það og sast í bæj-
arstjórn Grindavíkur í 8 ár. Á þeim
árum komst Alþýðubandalagið í rík-
istjórn og þá fengu ráðherrarnir held-
ur betur að finna fyrir þér. Þeir fengu
ekki mikinn frið og þó sérstaklega
ekki fjármálaráðherrann enda
komstu mörgum málum í gegn fyrir
bæinn þinn á þessum árum. Þú varst
mjög heitur í skoðunum og fórst ekk-
ert í felur með það. Stundum fannst
mér nú nóg um, því ekki var verið að
skafa utan af hlutunum.
Ég gleymi seint einu skipti þegar
ég fór með þér að taka bensín á BP og
fékk að kaupa mér nammi. Á meðan
ég var inn í sjoppunni varst þú í ein-
hverjum hörkusamræðum um pólitík
úti sem endaði með því að þú raukst
inn í bíl og keyrðir burtu en gleymdir
mér. Það leið smástund þangað til að
þú tókst eftir að eitthvað vantaði og
sóttir mig þá. Þegar þú veiktist aðeins
55 ára gamall var það ekki auðvelt
hvorki fyrir þig né mömmu. Að hafa
verið í fullu fjöri í mörg ár og vera síð-
an smám saman kippt út úr hinu dag-
lega amstri. Hugurinn fór oft lengra
en líkaminn leyfði og síðustu 10 árin
varstu á Hjúkrunarheimilinu Víðihlíð,
sem þú hafðir barist fyrir byggingu á.
Það er ekki hægt að segja annað en
þér hafi liðið vel hjá stelpunum þínum
þar enda var einstaklega vel hugsað
um þig í Víðihlíð.
Að leiðarlokum kveð ég þig, pabbi
minn, og ég veit að Einar bróðir tekur
á móti þér hinum megin, örugglega
með bros á vör og með Óskar afa sér
við hlið.
Þín dóttir
Áslaug.
Elsku pabbi, það er loks komið að
lokum í þinni löngu lífsbaráttu, en
þrjóskan og þvermóðskan héldu þér
gangandi lengur en nokkur gat von-
að. Þú varst skapstór og oft á tíðum
erfiður í samskiptum. En heppinn
varstu að vera giftur henni mömmu,
því alltaf elskaði hún þig jafnmikið og
aldrei gafst hún upp á þér í þau 50 ár
sem þið voruð gift. Það er ekki hægt
að segja að þú hafir átt átakalausa
ævi. Mamma þín var ekki mikið fyrir
að sýna tilfinningar sínar og fannst
mér þú bera þess merki. En það atvik
sem skildi eftir stórt ör á þínu hjarta
var þegar pabbi þinn lést af sárum
sínum eftir að Reykjaborgin var skot-
in niður á stríðsárunum. Þú varst að-
eins níu ára þegar þetta gerðist, níu
ára þegar þú last það í Vísi að pabbi
þinn væri dáinn.
Alla tíð varstu ákveðinn, þrjóskur
og fylginn þér. Þú gafst aldrei upp í
neinu sem þú tókst þér fyrir hendur
og kom það sér vel í pólitíkinni. Þú
komst miklu í verk þau ár sem þú
varst í bæjarstjórn. Tókst m.a. þátt í
að reisa elliheimilið Víðihlíð, en það
var svo þitt heimili í tíu ár. Þegar þú
dvaldir þar höfðum við aldrei áhyggj-
ur af því að þér liði illa, því hvergi
hefðir þú getað fengið betri umönnun.
Eiga þær konur sem önnuðust þig
hrós skilið og verð ég þeim ævinlega
þakklát.
Ég á margar góðar minningar um
þig. Það var alltaf jafngaman þegar
þú komst heim af sjónum og við bið-
um á bryggjunni eftir að báturinn
kæmi að landi. Það var sérstaklega
gaman þegar þú varst að koma úr
siglingu. Alltaf fengum við spennandi
leikföng, eitthvað sem ekki var fáan-
legt á Íslandi og gerði mann vinsælli
meðal krakkanna í hverfinu. Þegar þú
hættir á sjónum fékk ég oft að fara
með þér í bæinn að leggja teppi og
koma við í Teppalandi, en það var
einn af mínum uppáhaldsstöðum því
þar fékk ég alltaf að leika mér í bolta-
landi. Ég lærði líka að leggja teppi
með því að fylgjast með þér og gat
nýtt mér þá þekkingu þegar ég keypti
mína fyrstu íbúð.
Ég veit það fyrir víst að þú varst
alltaf stoltur af mér þó að þú hafir
aldrei sagt það beint. Þú varst orðinn
veikur þegar ég útskrifaðist úr Kenn-
araháskólanum, og áttir því erfitt
með að leyna tilfinningum þínum. Ég
sá það líka í öll þau skipti sem ég
heimsótti þig, hvað þú hafðir gaman
af öllu því sem ég hafði að segja. Það
skipti ekki máli hvort sögurnar voru
af barnabörnum þínum eða bara af
kisunum mínum, alltaf gastu hlegið
og glaðst með mér. Það má með sanni
segja að samband okkar hafi batnað
með árunum.
Ég veit að þú hefur lært mikið í
þessari ferð, en ég vona að sú næsta
verði betri.
Ástarkveðja, þín dóttir
Þorgerður.
Ég kynntist Kjartani 1986 þegar
við Áslaug dóttir hans byrjuðum að
vera saman. Ekki leist honum nú allt-
of vel á tilvonandi tengdasoninn til að
byrja með og lét hann við tækifæri
vita að honum væri nú hollara að
koma vel fram við dóttur hans. Kjart-
an var ákaflega hreinskilinn maður
og vissu menn alveg hvort honum lík-
aði við þá eða ekki. En fljótlega sá
hann að strákurinn var ekki alslæm-
ur og jafnvel eitthvað í hann spunnið
og þá var ekki að því að spyrja, sama
hvað var alltaf var Kjartan tilbúinn
að aðstoða á allan hátt.
Ég vil þakka þér, Kjartan, sam-
fylgdina og hjálpina í gegnum árin og
votta þér, Hafdís, samúð mína.
Guðmundur.
Stál og hnífur er merkið mitt
merki farandverkamanna
þitt var mitt og mitt var þitt
meðan ég bjó á meðal manna
(B.Morthens.)
Þessar ljóðlínur eftir Bubba Mort-
hens koma upp í huga mér þegar ég
hugsa um mág minn Kjartan Krist-
ófersson. Hann var svo sannarlega
maður verkamannsins svo langt sem
ég man eftir og var ég ung þegar þau
kynntust, hún Hafdís systir mín og
hann. Kjartan barðist fyrir kjörum
sjómanna í mörg ár enda var hann
sjómaður mestan hluta ævi sinnar.
Það var sárt að sjá þennan sterka
mann fá heilablóðfall sem hann barð-
ist hetjulega við í yfir 20 ár. Alltaf
stóð Hafdís systir mín við hlið hans
eins og klettur. „Meðan ég get ennþá
rifið kjaft þá er þetta allt í lagi,“ sagði
hann og hló, svona var Kjartan. Nú
kveð ég Kjartan í hinsta sinn með
þessu ljóði.
Haustið er komið og sumarið frá
með sólina sína björtu.
Láttu Drottinn, Jesú minn þá
ljósin skína í hjörtu.
(G. Ben.)
Elsku Hafdís mín og fjölskyldur,
megi algóður Guð blessa ykkur öll á
þessari stundu
Gerður Benediktsdóttir.
Ó hve létt er þitt skóhljóð
ó hve leingi ég beið þín,
það er vorhret á glugga,
napur vindur sem hvín,
en ég veit eina stjörnu,
eina stjörnu sem skín,
og nú loks ertu komin,
þú ert komin til mín.
Það eru erfiðir tímar,
það er atvinnuþref,
ég hef ekkert að bjóða,
ekki ögn sem ég gef,
nema von mína og líf mitt
hvort ég vaki eða sef,
þetta eitt sem þú gafst mér
það er alt sem ég hef.
En í kvöld lýkur vetri
sérhvers vinnandi manns,
og á morgun skín maísól,
það er maísólin hans,
það er maísólin okkar,
okkar einíngarbands,
fyrir þér ber ég fána
þessa framtíðarlands.
(Halldór Kiljan Laxness.)
Með þessum meitluðu orðum
skáldsins og fyrir baráttu þína fyrir
verkalýðinn, þökkum við samfylgd-
ina.
Hvíl þú í friði, góði vinur.
Sendum vinum og vandamönnum
alúðarkveðjur.
Þóra Björk og Lúðvík (Lúlli).
Kjartan Kristófersson, einn af for-
ustumönnum vélstjóra í Sjómanna-
og vélstjórafélagi Grindavíkur, er lát-
inn eftir langvarandi veikindi.
Við hjónin munum fyrst eftir
Kjartani í byrjun 6. áratugarins er
hann var nýfluttur til Grindavíkur.
Nafn Kjartans er í huga okkar órjúf-
anlega tengt Sjómannafélaginu og
störfum hans að málefnum sjómanna
og vélstjóra hér í Grindavík. Kjartan
var formaður félagsins í 8 ár og sat í
stjórn Sjómannasambands Íslands
um árabil, alltaf virkur í samtökum
sjómanna á meðan hann stundaði sjó-
inn.
Í formannstíð Kjartans stóð stjórn-
in fyrir fleiru en stéttarfélagsbaráttu
og er þá helst að telja byggingu Sjó-
mannastofunnar Varar, þrjú hundruð
fermetra húsnæðis sem er veitinga-
stofa, aðstaða fyrir félagið auk frí-
tíma- og hreinlætisaðstöðu fyrir þá
fjölmörgu aðkomusjómenn sem þá
gistu á bátaflota Grindvíkinga yfir
vertíðartímann. Á sjómanndegi
næsta vor, 2009, fögnum við því 30 ára
vígsluafmæli Sjómannastofunnar.
Einnig kom það í hlut Kjartans að
sitja í nefndum félagasamtaka hér í
Grindavík, sem formanns fyrir hönd
sjómanna, til að undirbúa og reisa
elli- og dvalarheimilið Víðihlíð og
minnisvarðann Von sem stendur ofan
við sjómannaheimilið til minningar
um drukknaða og týnda menn.
Samhliða forustustörfum fór Kjart-
an strax að huga að pólitíkinni og at-
huga með menn hér í Grindavík sem
voru með sömu róttæku vinstri skoð-
anirnar og hann en hugsunin hjá hon-
um var að hafa áhrif í sveitarstjórn
Grindavíkur og eins að ná tengingu
við hið pólitíska vald í Reykjavík.
Ekki tókst að ná samstöðu í fyrstu.
Kjartan flutti búferlum frá Grinda-
vík í 5 ár, 1967-1972. Hann hellti sér
hins vegar út í pólitíkina þegar hann
kom til baka og tókst þá að ná saman
lista Alþýðubandalagsmanna hér í
Grindavík og áttum við bæjarfulltrúa
flest kjörtímabil til 1998 er Samfylk-
ingin var komin til sögunnar.
Kjartan hafði harða lund og sér-
staka kímnigáfu sem þvældist þó ekki
fyrir honum í samskiptum við aðra,
hvorki í pólitík né störfum sjómanna-
félagsins. Tilsvör hans og róttækar
skoðanir, sem hann fór aldrei í felur
með, urðu til þess að hann fékk mjög
fljótt viðurnefnið Kjartan „kommi“
sem honum fannst heiður að frekar
en annað. Hann var alltaf einbeittur,
frjór í hugsun og fljótur að taka
ákvarðanir ef því var að skipta enda
fundu þeir sem kynntust Kjartani vel,
blíðan og mjúkan mann sem ekki var
svo djúpt á.
Starfsævi sinni lauk Kjartan sem
vaktmaður í orkuveri Hitaveitu Suð-
urnesja í Svartsengi en þar átti hann
sæti í stjórn fyrirtækisins um tíma.
Að syrgja góðan vin er á vissan hátt
það sama og að fagna því að hafa
kynnst honum, þannig er okkur inn-
anbrjósts nú.
Blessuð sé minning Kjartans Krist-
óferssonar á meðan sjómenn, haf,
fiskur og skip verða hluti af þessum
bæ, Grindavík.
Eiginkonu Kjartans, Hafdísi Guð-
mundsdóttur, börnum þeirra og
barnabörnum vottum við hjónin sam-
úð okkar og þökkum vináttu liðinna
ára.
Hinrik Bergsson og
Guðný Guðbjartsdóttir.
Kjartan Kristófersson
Ástkær tengdamóðir mín er farin.
Kona sem skipaði mjög stóran sess í
mínu líf. Ég var svo heppin að fá
tækifærið til að kynnast þér al-
mennilega. Stundirnar sem við átt-
um saman yfir kaffibollunum eru
mér ofarlega í minni. Samræðurnar
voru yfirleitt mjög innihaldsríkar og
vil ég veita þér allt mitt þakklæti fyr-
Guðrún Þóra
Guðmundsdóttir
✝ Guðrún ÞóraGuðmundsdóttir
fæddist í Hærings-
staðahjáleigu í
Stokkseyrarhreppi
17. september 1930.
Hún lést á Foss-
heimum, hjúkrun-
ardeild Heilbrigð-
isstofnunar Suður-
lands á Selfossi, 20.
september síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Stokkseyrarkirkju
27. september.
ir stuðninginn síðustu
ár. Einhvern veginn
áttir þú alltaf svo mik-
ið að gefa og manni
fannst maður aldrei
getað borgað þér til
baka.
Sögurnar sem þú
sagðir mér um æsku
þína, hjónabandið,
barneignirnar og
starfið eru innihalds-
ríkar sögur sem sigla
með mér í gegnum líf-
ið. Þú kenndir mér svo
margt og sennilega ert
þú konan sem kenndir mér að þol-
inmæði þrautir vinnur allar. Þú hafð-
ir svo sannarlega rétt fyrir þér í því
eins og nánast öllu hinu.
Ég hef dáðst að þér frá fyrstu
kynnum. Manneskju sem var algjör-
lega með báða fætur á jörðinni.
Þrautseigja einkenndi þig og spegl-
ast það í börnunum þínum. Börnin
þín eru hvert öðru yndislegra og
nota ég þá máltækið „sjaldan fellur
eplið langt frá eikinni“. Ykkur Baldri
tókst virkilega vel upp. Þú og þín
fjölskylda hafið kennt mér margt og
má þar nefna sem dæmi hversu mik-
ils virði það er að rækta heimahag-
ann. Enda þú með eindæmum
heimakær kona.
Alltaf varstu konan sem tókst á
móti fólkinu þínu opnum örmum.
Vissir alltaf hvað bjátaði á hjá hverj-
um og einum.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa átt
þessar yndislegu samverustundir
með þér og á þér svo ótal margt að
þakka. Ég kveð þig í þetta sinn, með
sorg og söknuð í hjarta, sannfærð
um að við eigum þó eftir að hittast
aftur seinna
Ég þakka allt frá okkar fyrstu kynnum
það yrði margt, ef telja skyldi það.
Í lífsins bók það lifir samt í minnum
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta,
þá helstu tryggð og vináttunnar ljós.
Er gerir jafnvel dimma vetur bjarta
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir.)
Hvíl í friði, elsku Gunna mín, og
verndi þig allir heimsins englar.
Þín tengdadóttir
Íris Mjöll Valdimarsdóttir.