Morgunblaðið - 03.10.2008, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. OKTÓBER 2008 37
✝ Þorbjörn Guð-finnsson fæddist
í Reykjavík 1. apríl
1945. Hann var
bráðkvaddur 25.
september síðastlið-
inn. Hann var sonur
hjónanna Mörtu
Pétursdóttur hús-
freyju, f. 12. ágúst
1901, d. 2. apríl
1992, og Guðfinns
Þorbjörnssonar vél-
stjóra, f. 11. janúar
1900, d. 4. apríl
1981. Systkini Þor-
björns eru Vigdís bréfritari, f. í
Reykjavík 8. okt. 1927, maki Loft-
ur J. Guðbjartsson, f. v. banka-
útibússtjóri, f. á Bíldudal 5. júní
1923, og Pétur, fv. fram-
Þorsteinn Þorsteinsson húsgagna-
smiður og heimspekinemi, f. 19.
júní 1960, d. 23. nóvember 2002.
Þau slitu samvistum. Börn þeirra
eru Oddrún, grafískur miðlari, f.
8. mars 1988, sambýlismaður Ari
Bjarnason sölu- og tónlistar-
maður, f. 21. mars 1981, og Gunn-
björn menntaskólanemi, f. 21.
nóvember 1989. Arnþrúður Lilja
ólst upp hjá móðurforeldrum sín-
um, þeim Oddrúnu Sigríði
Jóhannsdóttur og Stefáni Gunn-
birni Egilssyni.
Þorbjörn var rennismiður að
mennt og starfaði við iðn sína allt
til ársins 1994. Eftir það stundaði
hann ýmis önnur störf eins og
heilsan leyfði, þ.á m. sem sund-
laugavörður í Laugardagslaug-
inni. Síðustu 14 árin bjó hann og
starfaði í Risinu v/Snorrabraut.
Þorbjörn verður jarðsunginn
frá Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
kvæmdastjóri Sjón-
varpsins og síðar út-
varpsstjóri Ríkis-
útvarpsins, f. á
Eskifirði 14. ágúst
1929, maki Stella
Sigurleifsdóttir
fulltrúi á Bæjarskrif-
stofu Kópavogs, f. á
Bíldudal 12. janúar
1928, d. 22. apríl
2003.
Unnusta Þorbjörns
var Arnþrúður Lilja
Gunnbjörnsdóttir
fóstra, f. á Akureyri
28. nóvember 1942, d. 10. febrúar
1964. Dóttir þeirra er Arnþrúður
Lilja tónlistarmaður í Vest-
mannaeyjum, f. 19. desember
1963. Sambýlismaður hennar var
Páskadaginn árið 1945 bar upp á
1. apríl. Þann dag kom Þorbjörn
bróðir okkar Péturs í heiminn á for-
eldraheimili okkar á Víðimel 38 í
blíðskaparveðri.
Við pabbi höfðum bæði óskað okk-
ur að barnið yrði stelpa en auðvitað
varð það strákur sem var samt ekki
verra! Ég var fljótt ráðin sem yf-
irbarnfóstra . Þegar Þorbjörn
stækkaði svolítið og ég fór að spóka
mig með hann í kerru kallaði hann
allar fallegar ungar stúlkur Dísu.
Móðurbróðir okkar systkina var
Erlendur Ó. Pétursson. Hann var
lengst af kostgangari hjá móður
okkar og kom því alltaf heim í há-
degismat. Samskiptin við hann voru
því mikil og Þorbjörn og Elli frændi
urðu perluvinir. Seint á ævinni flutti
EÓP á Víðimel og bjó þar til dauða-
dags en hann lést 1958. Þá var Þor-
björn 13 ára og sá eini af systkinun-
um sem var eftir á Víðimel 38.
Erlendur var kvaddur 1. septem-
ber 1958 frá Víðimel 38 með hús-
kveðju að gömlum sið þótt hann hafi
ekki dáið í heimahúsi. Líklega hefur
þetta verið síðasta húskveðja sem
flutt hefur verið í Reykjavík. Þaðan
var svo gengið til Neskirkju þar sem
útförin fór fram. Þorbjörn tók and-
lát Ella frænda mjög nærri sér.
Þegar fram liðu stundir varð Þor-
björn ástfanginn og 12. ágúst 1963
opinberuðu Þorbjörn og Arnþrúður
Lilja Gunnbjörnsdóttir trúlofun sína
í viðurvist okkar Lofts og foreldra
þeirra beggja. Dóttir þeirra Arn-
þrúður Lilja fæddist 19. desember
1963.
En því miður knúði sorgin dyra og
og Arnþrúður Lilja eldri lést fyrir
aldur fram.
Þorbjörn átti heima á Víðimel 38 í
húsinu þar sem hann fæddist þang-
að til móðir okkar dó 1992. Það voru
ekki slæm meðmæli sem Þorbjörn
fékk frá Ásu Andersen sem flutti í
nýbyggt húsið með foreldrum sínum
1938 og kom svo aftur eftir lát for-
eldra sinna. Hún sagðist sakna hans
úr húsinu því að hann væri þægileg-
ur í umgengni og frábær nágranni.
Þorbjörn varð svo lánsamur að
eignast tvö afabörn sem hann var
mjög hreykinn af og sem veittu hon-
um mikla ánægju. Þau bera nöfn
móðurömmu og móðurafa og heita
Oddrún og Gunnbjörn.
En tíminn líður hratt og að lokum
kemur að því sem bíður okkar allra.
Faðir okkar Þorbjörns hélt mikið
upp á Davíð Stefánsson og vitnaði
oft í hann. Ég fer að dæmi hans og
vitna í ljóðlínur sem faðir minn hafði
á takteinum við ýmis tækifæri:
Lífið yrkir þrotlaust
en botnar aldrei braginn
en breytir fyrr en varir
um rím og ljóðaklið.
Elsku bróðir. Hvíldu í friði. Bless-
uð sé minning þín.
Vigdís Guðfinnsdóttir.
Þorbjörn frændi er látinn. Hann
var 17 árum yngri en mamma en
tugnum eldri en við systurnar og í
okkar augum var hann eins og stóri
bróðir. Hann var í innsta kjarna ef
svo má segja. Í okkar uppvexti voru
amma, afi og Þorbjörn eitt enda bjó
hann alla tíð hjá ömmu og afa eða
þar til amma dó árið 1992.
Við munum báðar hversu montn-
ar við vorum þegar Lilja frænka
fæddist og við munum líka sorgina
þegar við fréttum að Arnþrúður
Lilja unnusta hans hefði látist þegar
Lilja var aðeins 7 vikna gömul. Lilja
fékk öruggt skjól hjá afa sínum og
ömmu í móðurlegg og ólst hún upp í
Nökkvavoginum í sambýli við Jó-
hönnu móðursystur sína, Jakob
mann hennar og börn þeirra þrjú.
Jóhanna dó þegar Lilja var 10 ára.
Seinni kona Jakobs er Margrét og
hafa þau öll reynst Lilju og börnum
hennar einstaklega vel.
Þorbjörn var rennismiður að
mennt og var góður fagmaður. Hann
gat þó ekki nýtt sér þá þekkingu til
fulls því sjúkdómurinn alkóhólismi
náði tökum á honum. Eftir margar
meðferðir hjá SÁÁ tókst honum loks
að halda sér edrú. Hann sagði sjálf-
ur að ekkert minna en víkingasveit-
in hefði dugað á sig. Og svo hló
hann. Sjúkdómurinn varð til þess að
Þorbjörn reyndist Lilju ekki sá faðir
sem hann vildi en hann bætti henni
það upp eftir að hann varð edrú. Það
var kært með feðginunum og hann
hugsaði vel um barnabörnin, passaði
þau þegar þau voru lítil og fór með
þau í sund. Lilja, Oddrún og Gunn-
björn veittu honum mikla lífsfyll-
ingu og er söknuður þeirra nú mik-
ill.
Það var gaman að ræða við Þor-
björn því hann var víðlesinn og
fylgdist vel með pólitík og þjóðmála-
umræðunni. Svo hafði hann yndis-
legan húmor og tók sjálfan sig ekki
of hátíðlega. Hann var lítill efnis-
hyggjumaður og tók ekki þátt í lífs-
gæðakapphlaupinu og var bara
nokkuð sáttur við lífið og tilveruna
þrátt fyrir að heilsan hafi ekki verið
góð síðustu ár. Hann hafði betur
gegn krabbameini en þá gaf hjartað
sig.
Þorbjörn bjó í mörg ár í Risinu við
Snorrabraut en það var lagt niður
nýlega. Hann sá um að reiða fram
morgunmat og reyndist mörgum
vistmanninum vel. Hann hlakkaði þó
mikið til að fá afhenta sína fyrstu
íbúð við Austurbrún en við fráfall
hans fær einhver annar að njóta
hennar.
Við kveðjum þig, elsku Þorbjörn,
með söknuði og sendum samúðar-
kveðjur til Lilju, Oddrúnar, Gunn-
björns, Péturs og Vigdísar, mömmu
okkar, auk annarra vina og aðstand-
enda. Hvíl í friði.
Þínar frænkur,
Marta og Svava Loftsdætur.
Þorbjörn Guðfinnsson
✝ Hjörtur Har-aldsson, skírður
Heinz Karl Friedla-
ender, fæddist í
Berlín í Þýskalandi
27. ágúst 1914.
Hann lést á heimili
sínu, Kleppsvegi 62
í Reykjavík, 27.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Martha
Danziger, f. í Zulz í
Schlesien í Póllandi,
11.11. 1885, d. 1944
og Joseph Friedla-
ender sjóliðsforingi, f. í Hinden-
burg í Þýskalandi 28.6. 1884, féll í
orrustu á SMS Pommern haustið
1914. Bróðir Hjartar var Walter
Friedlaender, f. 20.8. 1911, d. í
Frankfurt í Þýskalandi 19.6. 2005.
Hjörtur kvæntist 18.8. 1945 Sig-
rúnu Haraldsdóttur frá Kolfreyju-
stað á Fáskrúðsfirði. Foreldrar
hennar voru hjónin Valborg Har-
aldsdóttir frá Neskaupstað, f.
5.12. 1901, d. 20.9. 1990 og Har-
aldur Jónasson prófastur á Kol-
freyjustað, f. í Sauðlauksdal 6.8.
1885, d. í Reykjavík 22.12. 1954.
Börn Sigrúnar og Hjartar eru: 1)
Haraldur, f. 14.5. 1947, maki
Jenny Irene Sörheller, börn
þeirra eru Stefán Sandholt og
Martha Sandholt. 2) Walter, f.
12.7. 1951, maki Kristbjörg Stein-
grímsdóttir, börn þeirra eru
lega við landbúnaðarstörf. Hjört-
ur kom til Íslands fyrir 73 árum,
þ.e. 3. ágúst 1935. Fljótlega eftir
komuna til landsins fór Hjörtur til
starfa hjá Sigurjóni Fjeldsted í
Ferkjukoti í Borgarfirði en fyrir
Íslandsförina var hann búinn að fá
vinnu þar. Hjörtur starfaði 5 vet-
ur á bæjum í Borgarfirði m.a. hjá
Guðmundi í Svignaskarði, Einars-
nesi og að Hamri. Hjörtur fór suð-
ur til Reykjavíkur 1940 og starf-
aði á Blikastöðum og Reykjum í
Mosfellssveit, en þaðan lá leiðin í
Bretavinnuna, þar starfaði hann í
eitt ár við lagningu vegar frá
Hafravatni að Geithálsi. Hjörtur
tók vélstjórapróf í Reykjavík
1943, starfaði í vélsmiðjunni
Héðni árin 1941-1950 og eftir það
hjá Landhelgisgæslunni til ársins
1953 á varðskipinu Þór og Sæ-
björginni hjá Eiríki Kristófers-
syni. Hjörtur var einnig á fiskibát-
um, m.a. á síld og hákarlaveiðum.
Hjörtur starfaði við byggingu
Ljósafossvirkjunar og hjá Kristni
vagnasmið. Lengst af starfaði
Hjörtur sem vélstjóri hjá þvotta-
húsi Adolf Smith að Bergstaða-
stræti 52 og síðar við sömu störf
hjá Fönn og Grýtu.
Sigrún og Hjörtur hófu búskap
1945 að Tjarnagötu 39 í Reykja-
vík, þaðan lá leiðin á Nesveg og
síðar í Skipasund 32. Árið 1960
fluttu þau í Gnoðarvog 14 en þar
bjuggu þau í 35 ár þar til þau
fluttu árið 1995 að Kleppsvegi 62.
Útför Hjartar fer fram frá Ás-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 11.
Steingrímur, Hjört-
ur, María og Sigrún.
3) Þorgeir, f. 10.9.
1955, maki Linda
Guðmundsdóttir.
Börn hans eru Odd-
geir, Daníel, Róbert
og uppeldissonur
Júlíus Brynjar. 4) Ey-
þór, f. 24.11. 1956,
maki Klara Hans-
dóttir. Börn hans eru
Lillý, Hjörtur, Ró-
bert, Bjarki og upp-
eldissonur Árni Heið-
ar. 5) Jónas, f. 27.3.
1961, maki Dagný Oddsdóttir,
börn þeirra eru Oddur Óli og Dag-
ur. Fyrir átti Hjörtur dótturina
Elsu Friedlaender, f. 26.12. 1936.
Börn hennar eru: Karl Reykdal,
Guðmundur Ómar, Martha Krist-
ín, Örn, Walter, Halla Sigrún og
Haraldur Már. Alls eru afkom-
endur Hjartar nú 54 að tölu þ.e. 6
börn, 22 barnabörn og 26 barna-
barnabörn.
Hjörtur ólst upp í Prenzlauer
Berg í Berlín með bróður og móð-
ur, sem var orðin einstæð stríðs-
ekkja frá fyrri heimsstyrjöldinni.
Eftir barnaskóla gekk Hjörtur í
verslunarskóla og lauk þaðan
námi. Á þessum tímum var erfitt
um vinnu en eftir nám útvegaði
danskur kennari verslunarskólans
Hirti vinnu í Danmörku. Þar starf-
aði hann árin 1933 til 1935, aðal-
Elsku pabbi. Með sorg í hjarta
kveð ég þig. Það er sárt að kveðja.
Þrátt fyrir að vita að hverju stefndi
þessa síðustu mánuði er hinsta kallið
áfall. Allt er svo tómlegt án þín nú.
Þú varst stór hluti af lífi mínu, bæði
sem faðir, vinur og ferðafélagi. Þú
fræddir mig um svo margt úr þínu
lífi sem er svo órafjarlægt nútíman-
um – um uppeldisárin þín í Berlín.
Þau ferðalög sem þú fórst sem ung-
lingur, hjólandi hundruð kílómetra
til að heimsækja ættingja og vini.
Það var þín gæfa að koma til Íslands
og setjast hér að.
Mér er alltaf minnisstæð sú minn-
ing þín þegar þú fyrst sást Ísland
hinn3. ágúst 1935 sem farþegi á ms.
Brúarfossi. Skipið kom frá Kaup-
mannahöfn og hafði viðkomu fyrir
utan Vík í Mýrdal en þar fóru nokkr-
ir farþegar frá borði. Þú varst með á
höfðinu forláta flókahatt sem þér
þótti afar vænt um en þennan fagra
ágústdag var svo mikill fögnuður í
hjarta þínu að sjá Ísland að þú tókst
af þér höfuðfatið og kastaðir í átt til
lands. Frá þessum degi hefur ást þín
á landinu verið trú og trygg. Þau eru
ógleymanleg ferðalögin okkar inn-
an- og utanlands, enda varstu fræð-
andi og góður ferðafélagi. Ættfræði-
þekking þín var einstök enda orðinn
stoltur Íslendingur fyrir mörgum
árum þrátt fyrir að hafa þurft að
berjast lengi fyrir þeim rétti. Þú
varst með eindæmum réttsýnn, rétt-
látur og heiðarlegur.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Með söknuði og þakklæti kveð ég
þig, elsku faðir. Far þú í friði.
Walter.
Elsku pabbi. Nú er komið að leið-
arlokum.
Mig langar til að kveðja þig með
örfáum þakkarorðum fyrir allar
ánægjustundir okkar. Ég þakka þér
fyrir að vera alltaf svo góður, já-
kvæður og hlýr við mig. Þú varst
alltaf í svo góðu skapi, kvartaðir
aldrei yfir eigin heilsu en gafst alltaf
svo mikið af þér.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Megi guð varðveita og blessa
stjúpmóður mína.
Hvíl í friði.
Þín elskandi dóttir,
Elsa.
Tengdafaðir minn Hjörtur Har-
aldsson er fallinn frá á 95. aldursári.
Heiðursmaður í orðsins fyllstu
merkingu. Hann hafði alla tíð fast-
mótaðar þjóðfélagsskoðanir og
sterka réttlætiskennd, var stálminn-
ugur, vel lesinn, skarpgreindur og
leysti m.a. þýskar krossgátur til síð-
asta dags. Hann bjó yfir fjölmörgum
hæfileikum og hefði getað tekið sér
svo ótalmargt fyrir hendur. Hann
var hógvær, lítið fyrir lýðskrum og
prjál, setti manngildið ofar öðru og
var fljótur að greina hismið frá
kjarnanum.
Hann naut þess að fara í leikhús
og fylgdist vel með hvaða sýningar
voru í leikhúsum borgarinnar. Ferð-
aðist bæði innanlands og utan með
Sigrúnu sinni og var afar fróður um
staðhætti alla. Hann var þeirrar
gæfu aðnjótandi að vera alla tíð svo
heilsugóður að undrun sætti og lét
aldurinn ekki aftra þess að njóta
meðan hægt var, t.d. gekk hann á
síðasta ári léttfættur upp allar
tröppurnar í Stóra sal Borgarleik-
hússins.
Ógleymanleg er veisla sem hann
bauð okkur ættingjum til á 80 ára af-
mælisdaginn sinn í Þýskalandi og 90
ára afmælisfagnaður hans í Perlunni
er dýrmæt minning.
Hann var alltaf aufúsugestur,
hafði góða nærveru, handtak hans
var þétt og hlýtt og hann heilsaði
alltaf svo fallega með orðunum:
„Sæl, elskan mín“.
Hjörtur lét þó tilfinningar sínar
ógjarna í ljós, hélt þeim fyrir sig og
stundum fannst mér eins og hann
ætti eitthvað ósagt en það bíður þá
betri tíma er við hittumst á ný.
Þegar við hjónin sögðum honum í
vor að við værum að fara til Berlínar
í stutta ferð sá ég í fyrsta skipti tár
blika í augum hans. Berlín var borg-
in hans. Þar var hann fæddur og þar
voru ræturnar. Hann fylgdi okkur
þangað í huganum.
Tengdaföður mínum þakka ég
innilega vináttu og samfylgd í 40 ár
og bið góðan Guð sem öllu ræður að
blessa minningu heiðursmannsins
Hjartar Haraldsssonar.
Jenny Irene.
Elsku afi.
Í dag kveðjum við þig í hinsta
sinn.
Það eru margar minningar sem
koma upp í hugann þegar hugsað er
aftur í tímann. Minningar um tím-
ann sem við áttum saman heima hjá
ykkur ömmu í Gnoðarvoginum og
seinna á Kleppsveginum. Það var
ávallt glatt á hjalla og nóg um að
vera, ýmislegt brallað og skrafað.
Það var sérstaklega notalegt að setj-
ast inn á skrifstofu til þín þegar
maður fékk nóg af skarkalanum
frammi í stofu og ræða við þig um
allt milli himins og jarðar, enda
hafðir þú sterkar skoðanir á öllum
málum.
Þú hafðir yfirsýn yfir alla þína
fjölskyldu og vissir hvað allir voru að
gera, alltaf, og þér var alltaf umhug-
að um það að allir hefðu nóg fyrir
stafni hverju sinni.
Elsku afi, þrátt fyrir háan aldur
varst þú aldrei gamall fyrir okkur,
þú áttir mikið inni.
Við munum ávallt varðveita minn-
ingar um þig og megi Guð senda
ömmu okkar styrk á þessum erfiða
tíma.
Steingrímur, Hjörtur, María,
Sigrún, makar og börn.
Hjörtur Haraldsson
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista