Skinfaxi - 01.07.1926, Blaðsíða 14

62
SKINFAXI
t „Digte“ er meðfer'ðin fastari. Rode er á þroskaleið.
Ólgan i blóðinu er að kólna, hægt og hægt, og þó er
köngulóarvefur tilfinninganna enn spentur við hverri
flugu. Mer er ljóðaflokkur (Cyklus) um skáldið Obst-
felder hugstæður. Rode kallar hann fram af gröf sinni.
V^r sjáum augnaráð hans, undarlegt og fjarlægt, sem
sér hvað aðrir ekki sjá. Vér hlerum þögnina í sál Obst-
felders, og kaldur gustur mætir oss af óveðrinu i skapi
hans, — skapi hans, sem knúði að dyrum himnanna
og sló knúana blóðuga, sem flögraði um ljósið og sveið
vængi sína, sem kallaði á guð sinn og heyrði hinn hola
hlátur auðnarinnar.“
Rimestad segir órimað ljóð „Fæðingin“ hið mesta
afrek Rode áður en hann orkti „Ariel“. Maður á að
fæðast í heiminn. Hátiðabragð og hversdagsbragur fell-
ur í faðma. pað er milcil stund og örlagarík. Maður
einn lileypur eftir ljósmóðurinni. Hó! Frakltinn þinn
flögrar í vindinum, hatturinn hallast — og skapið er i
æsingu. Og Ijósmóðirin! Gefið henni ósvikinn kaffibolla
.... hún er önnum kafin við leyndardóminn. Og nýr
heimsborgari stendur á þröskuldi lífsins og er blautur
hvirfillinn; ljótur er hann, blár og blóðugur, sem her-
maður nýsloppinn úr blóðugum bardaga. Og móðirin
hvilir með hros á vörum, magnþrota í rúminu, en með
frelsaða limi og frelsaða sál, ljómandi af hvítum kær-
leik frá hvirfli til ilja, mildari og bjartari en stjörnu-
her vetrarbrautarinnar.“
priðja ljóðabók Rode, „Ariel“ kom ekki út fyr en
1914. pað er lítil bók, en gefur þó fullkomna mynd
af skáldeðli hans. Hér er að finna undarlega eining sál-
arfræði og ljóðrænna hræringa, sem er eitt höfuðein-
kenna Rode, í miklu ríkara mæli en t. d. í sorgarleik-
um hans eða „Iírig og Aand“.
Bókmentafræðingar segja, að hér kenni mjög skyld-
leika Rodes og Shelleys hins enska. Mun það satt vera,
að ekki er trútt um að svo sjo. en þó vantar Rode