Skinfaxi - 01.07.1926, Blaðsíða 16

64
SKINFAXI
vsénta. Og til eru þeir, sem líta á starf lians sem spá-
mannlega köllun.
•Eg hætti mér á engan hátt á þá refilstigu að fara
i mannjöfnuð milli Rode og annara merkra skálda. Eg
minnist í því sámbandi orða spekingsins og skáldsins
fræga, Maurice Maeterlineks. Hann segir einhversstað-
ar: „Að jafna saman skáldum — þeim, sem nafn hera
með réttu, — er óðs manns æði. Á einu skeiði æfi minn-
ar er það þessi, á öðru hinn, sem nært hafa anda minn
kjarnfóðri og knúð dýpsta tóna úr strengjum sálar
minnar.“
Jóhann Frímann.
Bréf
til íslenskra ungmennafélaga.
Ungmennafélögin tóku sér göfugt verkefni fyrir
liendur í upphafi. pau ásettu sjer að vinna að marg.vís-
legum framförum og þjóðþrifamálum: Bæta ræktun,
styðja að iþróttum, fegra móðurmálið og yfir höfuð
beina braut liverskonar menningarstraumum og fram-
förum. En það fer ekki lijá þvi, að félagssamtök, sem
bygð eru á slíkum grundvelli starfi einnig á öðrum svið-
um, jafnframt því, sem þau vinna að sýnilegum fram-
kvæmdum. Hefir reynslan sýnt að svo er. þar, sem fé-
lögin hafa náð allmikilli rótfestu, sést árangur starf-
seminnar einkum í tvennu, í ytra útliti svæða þeirra,
sem félögin hafa náð yfir, og meiri félagslund og sam-
vinnuanda þcirra, sem heima eiga um þær slóðir. Störf
þau, sem félögin kveðja meðlimi sína til að inna af
hendi, hafa uppeldisáhrif og verða meðul til þess að
þeir nái siðferðislegri kjölfestu og þroska. þar sem skil-
yrði hafa verið góð og ötulir menn til forystu, hefir