Skinfaxi - 01.07.1926, Blaðsíða 35

SKINFAXI
83
i huga mér, að við sjálft lá, að eg hrópaði upp, í
gildaskálanum: „Skyr“. En hér fæst líka norsk súr-
mjólk, og hún er f>ó alt af skyld skyrinu; en mikill
er þó munurinn. Islenska skyrið ætti það skilið, að
vera víðar á borðum en aðeins hér heima.
Fjöldi gesta var hér saman kominn. Utan við hús-
ið stóðu skíði upp úr snjónum eins og þéttur skógur.
Engin íþrótt er jafn sérkennileg fyrir Norðmenn, sem
skíðaíþróttin. peir eru svo samgrónir skíðunum, að
þeir elta snjóinn, eftir þvi sem hann leysir, og leggja
þau ekki til hliðar fyrr en þeir standa á auðri jörð.
Mest er það bæjarfólk, sem notar leyfi sín á þennan
hátt, sér til hressingar og heilsubótar.
Víða á þessari leið er bygt yfir braulina þar, sem
húist er við stærstu snjódyngjunum. Á öðrum stöðum
eru skíðgarðar reistir til varnar snjónum inn á brautina.
Snjóbirtan er svo mikil, að vér fáum glýju í augun
við að horfa út um vagngluggann. Alt í einu er oss
kippt inn í kolsvartan rangliala. Aftur sama birtan, og
enn dimm göng. — Á Björgvinjarbrautinni eru göngin
talin vera alls 35 km. löng; þau lengstu um 7% km.
paS væri syfjuð sál, sem ekki gæti haldið sér vakandi
í fyrsta skifti er farið er með járnbrautarlestinni milli
Osióar og Björgvinjar. Einlæg tilbreytni: Margskonar
mikilleiki náttúrunnar og aðdáunarverð atorka manns-
handarinnar. þegar kemur austur yfir aðal-fjallgarð-
inn, tekur við Hallingdalurinn. Hann virðist gróðursæll.
Mikill skógur, þokkaleg hændabýli, akrar og engi. —
pannig er viða austan fjalls í Noregi.
Til Oslóar var komið kl. IOV2 um kveldið. Var tekið
á móti oss á stöðinni. par á meðal var Vilhjálmur
Finsen, hlaðamaður, og sonur hans. Var oss þegar fylgt
til „Hotel Bondeheimen“, sem ungmennafélagið í Osló
á mikinn hluta í; er það stórt gistihús og ágætt, við
eina aðalgötu borgarinnar. parna áttum vér að gista,
meðan vér dvöldum í Osló.