Skinfaxi - 01.04.1944, Qupperneq 25

SKINFAXI
25
Nú er það ár byrjað, sem ber þenna dag í skauti sínu.
Nú er að því komið, að heitustu óskir Islendinga, um
margar aldir og dýpstu þrár geta rætzt. Nú er það undir
]>eim einum komið, livort alda baráttu á senn að verða
lokið, með glæsilegum sigri eða hvort enn skuli heðið
óákveðinn tíma að stíga lokaskrefið.
Enn sem fyrr eru skoðanir skiptar um leiðir. Enn
eru til menn, sem finnst sitthvað athugavert við það,
<'ð ganga hiklaust að verki. — Svo hefir verið síðan
Islendingar glötuðu sjálfstæði sínu á 13. öld, og svo
®un það verða á meðan málið er ckki að fullu til lykta
leitt. Ef híða ætli eftir þvi, að allir Islendingar yrðu sam-
rnála um lausn málsins, livenær sambandsslit skvldu
fi'am fara og með hverjum hætti, þyrfti enginn að vænta
fullkomins frelsis fyrst um sinn. — Nei, i ár er hinn
i'étti tími til að hinda enda á þetta margra alda deilu-
mál. — Við, sem nú lifum, eigum þeirri hamingju að
fagna, að geta gefið ættjörð okkar stærri og veglegri
gjöf, en nokkur börn nolckru sinni liafa gefið móður
sinni: Frelsi og sjálfstæði. — Ilver vill skerast úr leik,
Því skal ekki trúað, að nokkur Islendingur bregðist
skyldu sinni, þegar þjóðaratkvæðagreiðslan fer fram.
— Að minnSta kosti treysti ég þvi og trúi, að ungmenna-
félagar um land allt láti „eklci skelfa sig leiðsögu hans,
sem leggur á læpasta vaðið.“
Þeir munu ekki lcunna við sig i hópi þeirra manna,
sem kjósa heldur að sitja eftir á bakkanum, en eiga það
á liættu að vökna í fætur, í vaðinu í ánni, sem skilur á
milli frjálsra manna og ófrjálsra. '