Skinfaxi - 01.04.1944, Qupperneq 29

SIÍINFAXI
29
Og íslenzka þjóðin nálgast nú — óskastundina! Um
leið rofna bönd allra ömurlegra minninga — í staðinn
kemur samhugur og skilningur, og síðar, þegar ragna-
rökum styrjaldarinnar lýkur, bróðurleg samvinna
tveggja alfrjálsra frændþjóða.
Danska þjóðin er nú marin undir járnhæli erlendrar
kúgunar. Hún þekkir sviðann, sem fjötrarnir valda.
Danir eiga því að liafa næma samúð með frelsisþrá
íslendinga. Enda er það vist, að hinir sönnu dönsku
íslandsvinir, arftakar réttlætiskenndar Kristjáns Rask,
gleðjast á komandi vori, þegar íslenzka þjóðin með
samningslegum rétti velur sér sæti í öndvegi sögulegs
arfs. Og það er einnig víst, að þann dag, sem danska
þjóðin lieimtir land sitt úr klakaldóm hakakrossins,
þá fær hún hlýjustu hamingjuóskina norðan frá íshafi.
Félagar í ungmennasambandinu IJlfljóti: Munura
•Tón Eiríksson frá Skálafelli, hefjum merki lians að hún,
göngum samtaka fram, stuðlum að endurreisn lýðveld-
is Úlfljóts i Bæ -— leggjum lóð í þá metaskál, að endur-
heimta að fullu það frelsi, sem er „íslandi þarfasta
gjöf.“
Sigurður Greipsson Haukadal,
formaður Héraðasambandsins Skarphéðinn:
Islendingar viljum vér allir vera og frjálsir menn.
Eftir langa frelsisbaráttu, án vopnabraks og blóðfórna,
höfum vér verið sem sjálfstæð þjóð í aldarfjórðung. Á
þessu ári á að gera formleg sambandsslit við Danmörku,
cftir að þjóðaratkvæði hefir farið fram um málið. Þessi
réttur vor til sambandsslila er viðurkenndur af Dönum
1918 og virðist þar ekki neitt til fyrirstöðu, ef vér sjálfir
viljum stiga sporið. — Dönum mun það litil harmabót