Skinfaxi - 01.04.1945, Blaðsíða 59

SKINFAXI
59
Skrefin eru l(i. Þessi aSferö er sniðin fyrir þann snarpa,
sem þárf fæst slcref lil þess að ná æskilegum hraða. Athygli
skal vakin á því, að uppstökksstaðurinn færist aftur við það
að ráin hækkar.
2...2+6-1-8 skref: (sjá 3. mynd II). í þessum flokki eru 2
hlaupskref milli 3. merkis og þess 2., en þá sex hlaupskref
milli 2. og 1. og frá 1. merki að uppstökksstað 8 hlaupskref.
Fjöldi atrennuskrefa er l(i. Þessi tilhlaupsaðferð er talin
henta meðalmenninu.
3. 3+6+10 skref: (sjá 3. mynd III). Milli 3., 2. og 1. er sami
lllaupskrefafjöldi og í 2. flokki, en frá merki 1 og að upp-
stökksstað eru 10 hlaupskref. Atrennuskrefin eru 18.
Sá seini þarf lengsta atrennu til þess að ná æskilegum hraða
og svifaseinum stökkvurum þvi ráðlögð þessi tilhugun merk-
ingar.
„Hvaða tilhögun er bezt fyrir mig að nota?“ spyr byrjand-
inn. Svarið verður eilthvað á þá leið, að það sé komið undir
ötulleika hans, hve mörg hlaupskref hann þurfi (il þess að
vera búinn að ná æskilegum hraða með slökkstöngina í hönd-
um, þegar stökkfóturinn stígur á uppstökksstaðinn og stöng-
inni stungið (eða rennt) í stokkinn. (7. mynd).
III. Stöngin í stokkinn: Þegar stökkvarinn hefur náð
æskilegum liraða, þá lætur hann fremri enda stangarinnar
falla i hið V-laga trog. Við gafl trogsins eða neðst i troginu
— er hafður sandur, sag eða spænir, til þess að draga úr við-
náminu og fyrirbyggja það, að stöngin skripli. Sumir kenna
stökkvurunum að renna stangarendanum niður botn trogsins,
þar til hann nemur við gafl þess, en aðrir Itelja þessa aðferð ó-
skynsamlega, og þeir, sem beiti henni, eigi á hættu, að stöngin
hoppi og jafnvægið verði eldci eins öruggt. Aftur á móti
eru aðrir, sem kenna stökkvurum að hitta i sandinn í troginu
þannig, að stangarendinn snerti ekki botn þess, en nemi
staðar í krikanum milli botns og gafls. Góðir stökkmenn eru
itil, sem setja bréfmiða í sandinn, þar sem þeir ætla að stinga
stangarendanum, svo að hann hitti í krikann.
Til eru aðallega tvær aðferðir til þess að beita við fellingu
stangarinnar til stökks. Þær eru í samræmi við hinar tvær
aðferðir við að bera stöngina. Sú fyrri — og eldri, — sem
tilheyrir þeirri aðferð, þegar stangarendinn veit hátt. Fellingin
á að fara fram meðan stökkvarinn hleypur seinustu 3 atrennu-
skrefin.
Þegar hægra fæti er stigið niður til þess að taka þriðja
síðasta skrefið, þá tekur hægri höndin að færa stöngina fram