Skinfaxi - 01.11.1946, Blaðsíða 40

92
SKINFAXI
ar að dönsunum í umtali mínu um mótið að Slikla-
stöðum, sem var siðasta dag hátíðalialdanna, 7. júli.
A sunnudag var förinni lieitið til Stildastaða, liins
fornfræga staðar. Vaknað var snennna morguns, allir
flýttu sér sem mest þeir máttu til járnbrautarstöðv-
arinnar. Þar var þröngt setinn bekkurinn, og margir
urðu að standa, því margir ætluðu til Stiklastaða
þennan dag. Við fengum góð sæti, í vagni, þar sem
mest var af Svíum. Glatt var á lijalla i vögnunum
og þeir, sem stóðu á ganginum, fóru að dansa þjóð-
dansa. Var gaman að sjá hinum marglitu þjóðbún-
ingum bregða fyrir i gegnum gluggana, sérstaklega
voru skrýtnar rauðar dúskliúfur Dananna. Ein norska
stúlkan sagði okkur, að sumar ungu stúlkurnar liefðu
lagt saman nótl og dag við að sauma þjóðbúningana
sína, lil þess að vera búnar með þá fyrir þessa há-
tíð. Dumhungsveður var um morguninn og mikill
spenningur i fólkinu, hvernig rætast mundi úr með
veðrið um daginn. Þegar til Stiklastaða kom, tók að
rigna, regnið féll í stórum dropum, öllum til hrell-
ingar. Hátíðahöldin hófust á því, að Ólafur krón-
prins lagði sveig á gröf hins óþekkta hermanns. Síð-
an var gengið til kirkju. Var þar þröng mikil því
margt var um manninn, 14—15.000 manns. Við kom-
umst samt í kirkjuna með aðstoð okkar ágæta leið-
sögumanns og konu lians. Þar fór fram guðsþjón-
usta, og þjónuðu tveir virðulegir klerkar fyrir altari.
Iínut Eik-Nes prófastur liélt ágæta og skörulega stól-
ræðu. Hann talaði til æsku Noregs örvunar- og við-
vörunarorðum. Söngur var mikill og tók allt fólkið
undir með kórnum. Eftir messu var gengið til þess
staðar, þar sem Stiklastaðaorusta var háð. Er það
hæð skammt frá kirkjunni. Á henni stendur vegleg-
ur minnisvarði, til minningar um þennan atburð. Af
hæðinni sér vítt yfir, um hin blómlegu og fögru hér-
uð í Þrændalögum. Var þá gengið til aðal samkomu-