Skinfaxi - 01.11.1946, Blaðsíða 18

70
SKINFAXI
er. Sveitafólkið verður að fá sitt rafmagn eins og aðrir
og þjóðfélagið á að gera sitt til þess, að jafna aðstöðu
þegnanna á því sviði. Hvort rafmagnið er fengið frá
stóri’i vatnsvirkjun, smávirkjun eða oliustöð hlýtur að
fara eftir staðháttum, en menningarþjóðfélag hefur
ekki ráð á þvi, að selja sumum þegnum sínum ódýrt
rafmagn, en útiloka aðra frá að njóta þess.
Þetta fellur nú ekki við sönginn um það, að það sé
of dýrt að leiða rafmagn og leggja vegi um allar triss-
ur til afskekktustu nesjamanna og afdalabúa. Ég hygg
að það sé varla til svo afskekkt byggð á landinu, að ekki
sé ódýrara að lialda henni í byggð og nytja hana, lield-
ur en að leggja hana í eyði, ef landkostir á annað borð
leyfa, að þar sé búið. Fyrsta skilyrðið er land, sem hægt
er að rækta. Rafstöðvar, vegir o. s. frv. er dýrt, en það
er líka dýrt að byggja yfir innflytjandann í Reykjavik
og fá honum atvinnutæki.
Hitt er svo annað mál, að það eru ýmsar jarðir enn
í byggð, þar sem skortir framtíðarskilyrði, vegna þess
að þær eiga ekki ræklanlegt land. En það eru líka marg-
ar jarðir með góðum landkostum í eyði.
Hér skiptast menn vitanlega eftir því, hvort þeir trúa
á íslenzkan landbúnað og framtið lians eða ekki. Ég
vil aðeins benda hér á það, að nú er veðurlag hér að
breytast, sjór og loft hlýnar. Enginn veit hvað lengi það
verður, en meðan jiað er, batna skilyrði til jarðyrkju
og landbúnaðar, en nytjafiskar leggjast frá landinu og
fjarlægjast það. Þetta megum við líka hafa til Iilið-
sjónar.
Smávegis skoðanamunur um skipun byggðarinnar
er ekki aðalatriði. Þeir, sem vilja halda landsbyggðinni
i heild í svipuðu formi, eiga allir samstöðu. En auðvit- >
að jiarf að skipuleggja framleiðsluna eftir náttúruskil-
yrðum og markaðsskilyrðum á liverjum stað.
Jafnframt jjessu verður svo sveitafólkið að kunna