Skinfaxi - 01.11.1946, Blaðsíða 7

SKINFAXI
59
Stundum hefur þráin leitt einstaklinga í öfgar. Afkára-
legustu hús hafa verið byggð, óhófslegustu veizlur hafa
verið haldnar, þarflausum, ósmekklegum liúsgögnum
hefur verið hrúgað upp i sjaldnotaðar stofur. En þetta
eru undantekningar, sem að visu hafa stungið í augun.
Hið óstöðvandi kapphlaup eftir lífsþægindum hefur
valdið slíkri byltingu i lifi þjóðarinnar, að skipt hefur
hni aðalatvinnuveg
þjóðarinnar og meiri-
hluti íbúanna hefur
flutzt í kaupstaði en
þjuggu áður nær ein-
göngu í sveitum.
Hver er orsökin? Hún
er sú, að atvinnuvegirn-
ir við sjávarsiðuna,
fyrst útgerðin, síðar iðn-
aðurinn, urðu fyrri til
að hagnýta sér tæknina,
landbúnaðurinn dróst
aftur úr. Bilið milli lífs-
þægindanna í bæjum
og sveitum breikkaði i
sífellu og fólkið
streymdi úr sveitunum,
fyrst og fremst það yngra.
Þessi saga er svo alkunn, að óþarfi er að rekja hana
hér. Sumir telja orsökina tekjumismun sveita- og bæja-
fólks, en í flestum tilfellum er þetla ekki rétt. Orsökin
er eins og fyrr segir misræmi lifsþæginda, j)að kostar
mildu meira að veita sér þau í strjálbýli en þéttbýli. í
bæjum þarf minna til að stofna heimili, þar getur unga
fólldð notið margbreytilegri skcmmtana, þar eru flest-
ir skólarnir og þannig má lengi telja.
Löggjafarvaldið hefur með ýmsum ráðum reynt að
sporna við þessari örn sókn úr sveitunum. Það hefur