Skinfaxi - 01.11.1956, Page 31

SKINFAXI
127
fyrir skipverja, að þeir skipuðu þar upp fiskinum.
Neituðu Hollendingar þvi liarðlega, töldu sig eiga
aflann og kröfðust að fá að sigla með hann heim.
Stóð í þessu stímabraki fjórar vikur, hvorugir létu
sig, en fiskurinn tók að skemmast í lestinni. Þá loks
komu menn úr landi og tóku að skipa upp fiskinum.
Horfðu skipv.erjar á það blóðugum augum, hæði
vegna aflamissisins og eins vegna liins, að fiskurinn
var skemmdur orðinn. Fengu Hollendingar ekkert
borgað fyrir fiskinn, en lifrarhlut fengu hásetar
greiddan.
Ekki létu Bretar togarann lausan, þótt þeir hefðu
tekið úr honum fiskinn. Héldu þeir skipi og mönnum
i haldi í þrjá og hálfan mánuð. Vildu Hollendingar
ekki yfirgefa skipið. Leið þeim eftir atvikum vel,
þeir bjuggu í skipinu og höfðu nóg fyrir sig að
leggja. Fengu þ,eir peninga senda að heiman. Þótt
Einar væri ekki búinn að vera nema tvö ár í Hollandi,
þegar hér er komið sögu, átti liann talsverða fjárhæð
í banka. Sendi hann konu skipstjóra síns skeyti, — en
hjá þeim hjónum var hann í fæði og húsnæði fyrstu
fimm árin, sem hann var i Hollandi, — og bað liana
senda sér peninga. Gekk það greiðlega fyrir sig og
komu peningarnir með heztu skilum. Lét Einar sér
líða vel eftir það og skemmti sér eftir föngum.
Loks létu Bretar sig. Sigldu skipverjar togara sín-
um þá heim til Hollands. Var þá komið langt fram
á sumar.
Á þessum misserum var Einar stundum stýrimaður
á seglkútterum og smátogurum á Norðursjó. Naut
hann þar sjómannsreynslu sinnar, því að enga skóla-
menntun hafði hann fram yfir venjulegt barnaskóla-
nám heima. Þótt Norðursjórinn mætti lieita orrustu-
svæði, og mörg skip færust þar árlega af völdum
styrjaldarinnar, var heppnin jafnan með Einari. Kom
skip hans ávallt heilt i höfn. Eitt sinn voru þeir á