Skinfaxi - 01.11.1956, Blaðsíða 33

SIÍINFAXI
129
byssur. Þá tvíslraðist fjölskyldan, eins og siðar verð-
ur sagt frá.
Þegar Einar liafði v.erið tíu ár i Hollandi réðzt
hann fyrst fiskilóðs og stýrimaður á togara á vetrar-
vertíð við íslandsstrendur. Fór þessu fram nokkur
ár, að hann var fiskilóðs á vetrarvertíðum við ísland,
en stundaði síldveiði á Norðursjó á sumrin og haust-
in.
Árið 1925 lenti skip Einars i mannskaðaveðrinu
mikla. Voru þ,eir nýkomnir á Ilalamið 7. febrúar,
þegar óveðrið skall á, höfðu aðeins togað eina nótt
og fengið góðan afla. Togarinn hét Zantström 7, og
vár skipstjóri þýzkur. Óveðrið skall á síðari hluta
dags. Gerði þá ofsarok af norðaustri með hörkufrosti
og blindhríð. Spilltist sjór fljótlega, svo að við ekkert
varð ráðið. Um nóttina reið ægilegur brotsjór yfir
skipið, kastaði því á hliðina og skolaði öllu, s,em
losnað gat, fyrir borð. Bátar og bátadekk brotnuðu
og sópuðust burt, brúin laskaðist mikið og spilið, og
aftursegl tæltist burt með öllu saman. Samt tókst að
rétta skipið við eftir þetta ólag, en hafrótið og veð-
urharkan færðust sifelll í aukana, og lagðist skipið enn
tvisvar á hliðina og maraði í sjóskorpunni. Skipstjór-
inn kom þá að máli við Einar og taldi enga von
framar. Einar tók þvi fjarri, sagði, að víst væri von,
meðan þilfarið væri óbrotið og hægt væri að rétta
skipið við. Lél skipstjóri honum þá eftir stjórnina og
fór niður. Einar taldi skynsamlegast að r,eyna að
snúa skipinu undan og lensa á eins hægri ferð og
unnt væri. Tókst þetta giftusamlega, enda reyndist
togarinn traustur og gott sjóskip. Lensaði Einar þann-
ig í 16 klukkustundir og l)jóst jafnan við hinu versta
á liverri mínútu. Þegar morgnaði, mánudaginn þann
níunda, birti loks í lofti. Sá Einar þá á kollinn á Snæ-
fellsjökli og varð harla glaður við. Voru þeir langt
9