Skinfaxi - 01.12.1989, Side 20

V ngmennafélögin,
stjórnmálaflokkarnir
og fáninn.
Þessi grein birtist í desemberblaði Skinfaxa árið 1911, var eftir Tryggva
Þórhallsson, síðar ráðherra og fjallaði um ungmennafélögin og pólitíkina.
„Ungmennafélög eru nú um alt
ísland. Þau eru nálega í öllum
hinum þéttbyggðari sveitum. Og
þeim fjölgar með ári hverju.
Allmörg þeirra hafa þegar myndað
samband með sér, og vonin er, að
þau muni öll innan skamms
sameinast. Það er því verulega
áríðandi, að þau fari ekki inn á
neina glapstigu.
Einn allra hættulegasti
glapstigurinn, sem félögin geta
lent á, er sá ef þau lenda í pólitísku
flokkadeilunni, sem nú er orðin
svo rík með þjóðinni. Eg fæ ekki
betur séð, en að félögin færu alveg
út um þúfur, ef þau lentu í því
moldviðri. Þau myndu þá bæði
fyrirgera einingunni innávið, og
virðingunni og samúðinni útávið."
Afstaða
ungmennafélaga
Eg vil þess vegna reyna ða gera
grein fyri því, hver afstaða
Ungmennafélaganna á að vera til
stjómamálflokkanna, bæði vegna
þess, að þar er hættan opin og líka
vegna þess, að fram hefir komið
misskilningur um það, sérstaklega
hér í Reykjavík.
Misskilningur þessi er að sumu
leyti ekki óeðlilegur, vegna þess
að Ungmennafélögin eru fyrst og
fremst þjóðleg félög, þá hljóta þau
að hafa fyrir augum alt það, sem
verða má landi og þjóð til hags og
Tryggvi Þórhallsson
þrifa. Fyrir því er það sameiginleg
hugsjón allra Ungmennafélaga -
sem og auðvitað allra Islendinga -
að verða einhvem tíma algerlega
sjálfstæðþjóð."
Það sem
sameinar...
„En af þessu leiðir ekki, að
Ungmennafélögin þurfi að slást í
för með einhverjum vissum
stjómmálaflokki. Einstakir félagar
geta gert það, en félögin, sem
heild, gera það ekki. Eg lít svo á,
að þetta markmið, að Islendingar
verði einhverntíma sjálfstæð þjóð,
sé sameiginlegt með öllum
stjómmálaflokkum, það eitt skilur
með þeim, hverjar leiðir á að fara.
Þetta sameiginlega markmið eiga
Ungmennafélögin með flokkunum.
Um þetta eru þau því fylgjandi
öllum flokkum, en kriturnar milli
flokkanna koma þeim ekkert við.
Það er hugsanlegt, og ef til vill
líklegt, að einhvern tíma í
framtíðinni muni Ungmenna-
félögin taka beinan þátt í
sjálfstæðisbaráttunni, t. d. á líkan
hátt og félögin í Noregi, en þangað
er alllangt í land. Og það verður
þá því að eins, að þjóðin öll þurfi
að rísa gegn erlendu valdi;
gagnvart innlendum flokksmálum
taka félögin aldrei afstöðu."
Fáninn enn...
„í þessu sambandi verð eg að
minnast á afskifti
Ungmennafélaganna af
fánamálinu, og eg vil einmitt skýra
þau afskipti út frá þessari skoðun
minni um afstöðu Ungmenna-
félaganna til flokkanna.
Fáninn er tákn sjálfstæðrar
þjóðar. Ur því við keppum að því
að vera sjálfstæð þjóð, keppum
við að því að eignast fána. En
okkur Ungmennafélögum finst það
vera of seint að fara að sjá okkur
fyrir fána, þegar við verðum
stjálfstæð þjóð. Við viljum áður
vera búnir að fá þegjandi
viðurkenningu fyrir honum.
20
Skinfaxi