Skinfaxi - 01.12.1989, Síða 21

Baðáhöld
Þetta sambland af auglýsingu og greiin birtist í Skinfaxa
snemma árs 1911. Nútímamönnum þykir þetta e.t.v.
einkennilegt en þaö var eitt af baráttumálum margra
menntamanna aö fá íslendinga til aö baða sig oftar en
þeir gerðu
Þessvegna höfum við þegar kosið
okkur fána. Ekki til þess, að fá
hann þegar löggiltan. Ekki til þess
að fá staðarfána. Heldur til þess
að hafa hann sem sameiginlegt
tákn, sameiginlegrar baráttu allra
íslendinga, um það að verða
einhvem tíma sjálfstæð þjóð.
Við kærum okkur ekkert um að
fá hann löggiltan þegar. Það er
hlutur, sem kemur af sjálfu sér,
þegar markinu er náð. En við
viljum vinna að viðurkenningu
hans og ná vinsældum heima fyrir
eins mikið og við getum.
Alsstaðar þar sem við komum
saman, eigum við að veifa honum,
á fundum, á íþróttamótum, við
skóggræðslu og á heimilum okkar,
til þess að vinna fylgi allra
íslendinga ineð honum. Og við
eigum að vinna miklu meira að því
en við höfum unnið enn.
Út frá þessu myndu sumir vilja
kalla Ungmennafélögin
skilnaðarfélög. Rétt er það að
vísu, því að þau eru skilnaðarfélög
á sama hátt og allir íslendingar eru
„Þeim, sem að því starfa, að
vekja athygli fólks á nytsemi og
nauðsyn baða - og þurfa þar af
leiðandi, að vita hvar fá má hentug
baðáhöld, vildi ég mega benda á,
að óvíða munu fást ódýrari né
endingarbetri og um leið
skilnaðarmenn. En þau vilja ekki
vinna að því með háværum
pólitiskum gauragangi. Þau vilja
vinna að því, með því að þroska og
menta félaga sína og með því
aðgræða og efla landið. Og það er
eini vegurinn til þess aðná því
marki. Tr. Þ."
fjölbreyttari baðáhöld, en hjá hinu
nafnkunna „heilsubótaverki”
Moosdorf & Hoxhhhausler in
Berlin S. 0., 33. Verðskrá þeirra:
„Das Bad”, má fá ókeypis senda,
og eru í henni einnig góðar
leiðbeiningar um böð. Ættu sem
flest Ungmennafélög, er láta sér
annt um að efla líkamsmenning
þjóðarinnar, að útvega sér bók
þessa, og sjá svo um pantanir og
útbreyðslu baðáhalda, hvert í sinni
sveit, ekki síður en skíða eða
annara íþróttatækja. -
J. G."
Heimsœkjum hvert annað
Undir fyrirsögninni félagsmál birtist áriö 1916 þessi
frásögn Guðmundar Davíössonar sem gefur dálitla
innsýn í hvernig ungmennafélögin höguöu félagsmálum
sínum og þörf fólks fyrir aö sjá framan í hvort annaö
„Ungmennafélög höfðu
sumstaðar þann sið, fyrir nokkrum
árum, að heimsækja hvort annað
og halda fundi í sameiningu.
Hafði þetta mjög góð áhrif á
starfsemi félaganna og glæddi
félagsandann. Þessu varð þó ekki
komið við nema þar, sem félögin
voru nálægt hvort öðru. Getur
verið að þetta eigi sér stað
einhversstaðar enn, þó að mér sé
það ekki kunnugt. En víðast hvar
hagar svo til að ókleift er fyrir
félögin að halda slíka samfundi.
En í staðinn fyrir samfundina -
Titilmynd
Jónsson
fyrs
Nafniðl
miklu na(n
SnonaEdi
sjálfum lóg<
„Skn
dago
hykir
ey lýi
Snorri Sl
ingu: - ..I
rlða á hvc
jorðina. Rí
aður er Hi
ári. Félögunum væri trúnandi til
að taka gestum þessum vel. Ættu
þeir að halda fyrirlestra á fundum í
félögunum eða að minsta kosti að
segja ýtarlega frá högum og
störfum síns eigin félags. Skiftir
þetta miklu fyrir vöxt og viðgang
félaganna: þeim gefst kostur á að
kynnast og læra af reynslu hvers
annars. G.D."
eða þar sem ekki er hægt að koma
þeim við, ættu einstök félög, í
hverju héraði, að velja einn eða tvo
menn, úr sínum hóp og senda
hvert öðru einu sinni eða tvisvar á
Skinfaxi
21