Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1980, Blaðsíða 34

kominn heim til þeirra klukku-
stund áður en konsertinn átti að
hefjast. Pétur var þá kominn í kjól
og hvítt — en var í döpru skapi.
Hann sagði mér að Albert Klahn
hefði hringt og sagt sér að kona
sín, sem hafði verið veik um hríð,
væri að dauða komin, og ef hún
dæi innan klukkutíma yrði
konsertinn haldinn; ella yrði að
aflýsa honum.
Og þarna biðum við þögulir —
og í þögninni þeirri skynjaði ég til
fulls hversu stórt hjarta sló í brjósti
mannsins í stólnum gegnt mér.
Svo hringdi síminn.
Það var Albert Klahn að til-
kynna að kona sín hefði verið að
skilja við. Yrði því konsertinn
haldinn, því að betra veganesti
gæti hann ekki gefið henni.
Ég sá hve Pétur var djúpt snort-
inn.
Og konsertinn! Pétur lét ekki
sitt eftir liggja í þeirri sálumessu.
Hann gaf sig allan — og það var
engin smávegis gjöf. Dásemd
þessarar stundar læsti sig um
hverja taug. Stjórn Alberts Klahn
— að kveðja konu sína — þessi
mikla hljómsveit. Lúðramir. Allir
lögðust á eitt — og rödd Péturs,
hún flaut eins og silfur ofan á
hljómunum.
Fjöldi Englendinga var í saln-
um og allt ætlaði um koll að keyra.
Pétur varð að margendurtaka
Graalsönginn úr Lohengrin — og
silfrið flóði.
Kaupmaður sendi strák út með
reikninga. — Hér er reikningur á
Jón skipstjóra. Segðu honum að
eta skít ef hann borgar ekki. En
blessaður vertu kurteis við hann,
bætti hann við.
★
Oddviti á Norðurlandi sendi svo-
hljóðandi orðsending um sveitina:
„Hér með eru allir hundaeig-
endur áminntir um að mæta með
hunda sína á venjulegan stað 16.
okt. kl. 12 á hádegi, annars verða
þeir tafarlaust drepnir.
★
Maður kom inn í bygginguna í
miklum flýti, beint í lyftuna og
bað um far upp á sjöttu hæð.
— Við höfum enga sjöttu hæð,
sagði lyftuvörðurinn. — Bara
fimm.
— Allt í lagi, sagði gesturinn.
— Farðu þá með mig upp á þriðju
hæð tvisvar sinnum.
34
VÍKINGUR