Náttúrufræðingurinn - 1949, Blaðsíða 10

2
NÁTTÚRUFRÆBINGURINN
Sigurðssonar járnsmíðameistara, og eru ættir þeirra hjóna úr Rang-
árvallasýslu. Guðni var tvíburi, og er bróðir lrans, Sigurður, starfs-
maður hjá h. f. Djúpavík. Þeir bræður voru nrjög samrýndir, og
héldu þeir 35 ára afmæli sitt liátíðlegt á Djúpavík síðastliðið sumar,
en höfðu þá ekki komið slíku við í 15 ár.
Guðni kvæntist um páska 1947 Álflre'ði Kjartansdótt.ur (Ólafs-
sonar, bæjarfulltrúa í Hafnarfirði). Eignuðust þau eitt barn, Sig-
rúnu, sem fæddist í marz 1948.
Ég hafði ekki náin kynni af Guðna í Menntaskóla, enda vorum
v:ð ekki bekkjarbræður. En margt höfðum við saman að sælda, því
að hann var með ólötustu mönnunr og því oft kvaddur lil franr-
kvænrda í félagsskap nenrenda. Þar komu strax fram tveir meginþætt-
ir í skapferli lrans, en það voru drengskapur og ósérlrlífni. Umstangi
og vafstri tók lrann með sérstakri lipurð og glaðlyndi, og þótti því
öllum gott að vitrna nreð honum.
Hugðarefni átti hann nrörg í skóla. Ásanrt rektor var Iiann einn
af lrvatamönnunr áhugaflokksins um bókmenntir, sem stofnað var
til á þessunr árum, og lrafði nrikið yndi af íslenzkunr skáldskap.
Hann tók þátt í leiksýningum skólanemenda og þótti þar takast með
ágætum. En síðasl og ekki sízt var íslenzk náttúra hugðarefni, senr
hann tók ástfóstri við, og gróðurríki landsins tók hann að kynna sér
þegar á skólaárum sínum. Eftir það voru engar vöflur á honunr,
hvað hann skyldi taka sér fyrir hendur að stúdentsprófi loknu.
Litla örvun fengu þeir stúdentar í veganesti, sem héldu til annarra
landa á’ árununr milli heimsstyrjaldanna til þess að nema náttúru-
fræði. Fastar stöður í þeirri fræðigrein voru þá því nær óþekktar, og
það þurfti bjartsýni til að hafa að engu úrtölur skamnrsýnni nranna.
Guðni var gæddur jressari bjartsýni og sigldi til Hafnar strax unr
haustið 1933. Var lrann þá staðráðinn í að nema grasafræði.
I Kaupmannahöfn var félagslíf jrá í miklum blóma, og var jrað
nrjög að skapi Guðna. Nánr var stundað sómasamlega, en af engtr
ofurkajrpi fyrstu árin. Margt var að sjá og læra, og í vinahópi var
Guðni lrrókur alls fagnaðar. Hann lrafði alltaf eittlrvað fyrir stafni.
Auðnuleysislegt aðgerðarleysi, sem hrjáir sunra landa erlendis, nreð-
an jreir eru að kynnast nýjum nrönnunr og nýjUnr þjóðlráttum, varð
Guðna aldrei að neinu fótakefli. Hann kynntist sanrlöndum og einn-
ig Dönum, bæði fljótt og vel.