Náttúrufræðingurinn - 1990, Qupperneq 52

4. mynd. Líklegar rennslisleiðir vatns helstu lághitakerfa landsins. Örvar eru dregnar frá
heitum uppsprettum og inn til landsins þvert á hæðarlínur, þar til komið er á úrkomu-
svæði, sem hefur svipað tvívetni og mælist í heita vatninu. Hæðarlínurnar á kortinu sýna
„meðalhæð" og er talið, að sú meðalhæð gefi góða mynd af grunnvatnsborði. (Frá Braga
Arnasyni, 1976). Likely general flow pattern for low-temperature waters. Arrows have
been drawn from hot springs towards the interior of the country at right angle to the eleva-
tion contours until at a recharge area is reached where the precipitation has the same deut-
eríum content as the hot waters. The elevation contours show „average“ elevation and are
considered to be in harmony with the general changes of the groundwater table (From
Árnason, 1976).
merki vísindalegrar hugsunar hvað
varðar uppruna lághitans. Með út-
reikningum hefur hann t.d. fært rök
fyrir því, að líkan Trausta fái ekki
staðist orkulega séð, a.m.k. fyrir
stærstu lághitasvæðin eins og svæðið í
Reykholtsdal í Borgarfirði.
Með umfangsmiklum mælingum á
tvívetni í yfirborðsvatni og jarðhita-
vatni sýndi Bragi Arnason (1976) fram
á, að lághitavatn er yfirleitt úrkoma,
sem er ættuð innan úr landi (4.
mynd). Ályktaði hann út frá þessum
niðurstöðum, að þær styddu líkan
Trausta af lághitanum. Gunnar Böðv-
arsson (1982) benti hins vegar á, að
niðurstöður tvívetnismælinganna
segðu ekkert til um rennslisleiðir
vatnsins frá hálendi til Iáglendis; um
grunnt streymi í berggrunni gæti verið
að ræða alveg eins og djúpt. Raunar
kemur fram hjá Braga Árnasyni
(1976), að grunnvatn streymir á litlu
dýpi langar leiðir í gosbeltunum.
Þannig er vatnið, sem kemur fram í
gjánum við norðurenda Þingvalla-
vatns aðrunnið frá svæðinu skammt
sunnan Langjökuls, um 40 km vega-
44