Samvinnan - 01.05.1949, Blaðsíða 41

Þormóður Pálsson
(1934—1936):
ÞRJÚ KYÆÐI

BARN
Á meðan blóð þitt blundar vœrt og rótt
og bernskan heldur vörð um riki sitt,
eg fagna með þér, bliða barnið milt.
En árin frysta bráðum brosið þitt,
er blceju sinni vefur þögul nótt
um bugað hjarta, þjakað, þreytt og mótt.
Þó ennþá hafi bernskan stundarbið
og blœkyrr séu draums þins vængjatök,
þig beygja seinna tímans römmu rök.
Því œskan krœkir aldrei fyrir vök,
og ævintýrin lokka á dýþstu mið,
en hrannir lifsins gefa engum grið.
Þú sefur, barn, en timinn flýgur fljótt,
það fúna stofnar, gránar öldungs hár,
og þú ert vaxinn eftir nokkur ár.
Og bráðum verð eg fallinn, fölur nár,
á flótta þú um auðnarþögla nótt,
með bugað hjarta, þjakað, þreytt og mótt.
AÐ LIÐNUM ÁRUM
Þó liði árin án endurfundar
og œði stormar við gluggann minn,
mitt hjarta geymir til hinztu stundar
i hljóði fögnuð og trega sinn,
þvi minning þin er sem barn, er blundar
með bros á vörum, en tár á kinn.
Er lindir flæða og litir skarta
í Ijóma vorsins, eg heilsa þér
með söng á vörum og söng i hjarta
frá seið þess tima, sem horfinn er,
og sæludraumana signi bjarta,
er sólin roðar hin yztu sker.
ÞÚ
Sem flögri fugl á grein
svo frjáls, en ung og veik
þú lékst þér létt og hrein
að lánsins fífukveik,
en brautin slétt og bein
við barnsins glaða leik,
unz eftir stóðstu ein
og ævintýrið sveik.
Sem rekald reiðalaust
þig rak að kaldri skor,
og þitt var tapað traust,
þin trú og æskuþor.
Og nú er húm og haust
og hélað hvert þitt spor,
þín fleyta færð i naust
og framar aldrei vor.
urrar almennrár menntunar. Eg varð heldur ekki fyrir von-
brigðum í þeinr efnum. Þrátt fyrir þá staðreynd, að náms-
greinar Samvinnuskólans séu eðlilega miðaðar við að ala
upp og brautskrá verzlunar- og kaupsýslumenn, og á þeim
vettvangi hafi skólinn staðið vel að verki, þá er hitt ekki
síður athyglisvert, að fjöldi Samvinnuskólamanna hefur
staðið og stendur í fylkingarbrjósti margra athafna- og at-
vinnustétta landsins. Við Samvinnuskólanemendur skilj-
unr, að þetta muni svo vera. Innan þessa skóla ríkir sá frjáls-
lyndi andi, sem fær nemendurna til að hugsa um fleira en
verzlun og kaupsýslu.
Eg á nrargar dýrmætar endurminningar frá veru minni
í Samvinnuskólanum. Þar var ánægjulegt samstarf og góð-
ur félagsskapur við nemendur og kennara. Þótt húsakynnin
væru í þrengra lagi, var þar samt vítt til veggja og hátt til
lofts. Þar fékk eg undirstöðufræðslu í félagsfræði og fagur-
fræði. Hvort sem einhverjum sýnist, að slík fræði eigi ekki
mikið skylt við verzlun, þá hafa þau komið mér að meiri
notum en margt annað nytsamt, sem eg hef numið. Eg tel
mig ekki hafa þroskazt annars staðar meira andlega og á
jafn skömmum tíma en einmitt í Samvinnuskólanum. Þar
fékk eg eitt það bezta veganesti og beztu leiðbeiningar hjá
Jónasi Jónssyni skólastjóra, sem eg hef notið í skóla lífsins.
Runólfur Sveinsson.
41