Samvinnan - 01.08.1967, Blaðsíða 43

Samvinnan - 01.08.1967, Blaðsíða 43
í tilefni af 20 ára afmæli Matvæla- og landbúnaðarstofnunar Sameinuðu þjóðanna (FAO), 18. nóv- ember 1065, var efnt til svonefndrar „Alheimsráðstefnu æskufólks“ í Róm, þar sem 44 æskumenn í fylkingarbrjósti „Herferðar gegn hungri“ sömdu yfirlýsingu sem full ástæða er til að rifja upp, þó liðin séu tæp tvö ár siðan hún var birt. Hún túlkar viðhorf þeirrar æsku, sem erfir heiminn að fáum árum liðnum, og hljóðar svo: TIL ALLRA ÆSKUMANNA HVARVETNA Á JÖRÐINNI FRÁ ALHEIMSRÁÐSTEFNU ÆSKUFÖLKS í RÖM. Helmingur jarðarbúa hefur ekki nóg að borða. Af því leiðir að árlega láta margar milljónir æskumanna lífið með jafnófrá- víkjanlegum hætti og væru þeir strá- felldir með byssum kúgaranna. Margir fleiri eru ævilangt brennimerktir af hungri, bæði líkamlega og andlega. Við segjum þér, að þessar þjáningar er hægt að stöðva og það verður að gera. Þegar við öll í sameiningu, hvort sem við búum við hungur eða í auðugum allsnægtalöndum, afráðum að láta hungrið hverfa, þá getum við það. Veröldinni er í stórum dráttum stjórnað af mönnum sem eru ekki í neinum tengslum við heim æskunnar. Þeir vita, að milljónir manna svelta og deyja. En þeir álíta mikilvægara að framleiða bvss- ur, sprengjur, herskip, eldflaugar og að senda okkur út til að herja hver á annan lieldur en að útvega korn og vatn. skóla og sjúkrahús, svo við fáum alið og að- stoðað Itver annan. A þessum degi fyrir tuttugu árum skópu framsýnir menn Matvæla- og landbún- aðarstofnun Sameinuðu þjóðanna til að hafa forgöngu um herferðina gegn hungri veraldarinnar. Margir fá meiri mat en þeir hefðu fengið án stofnunarinnar. Og samt eru nú að 20 árum liðnum fleiri hungraðir menn í heiminum en nokkru sinni f.yrr. Ef við hefjumst ekki handa þegar í stað, verða þeir enn fleiri eftir önnur tuttugu ár, hungursneyð mun herja viða um heim og við munum aftur fara með stríð á hendur liver öðrum. Við verðum að koma í veg fyrir slíkar ófarir með því að kveðja æskulýðinn til dáða. Þekktu hæfileika þína og vittu hvað þú átt að gera. Búirðu í ríku landi, áttu hlutdeild í vel- meguninni. Segðu löndum þínum frá hungrinu i öðrum löndum. Heimtaðu af ríkisstjórn þinni að miklu meira af nægt- um þjóðarinnar verði varið til þróunar heimsins. Búirðu í fátæku landi, heimtaðu þá næg- an mat handa löndum þínum. Snúðu ekki baki við landsbyggðinni og þeim mönnum sem framleiða matinn; starfaðu þvert á móti með þeim að þróun sveit- anna. Gerðu með þeim áætlanir, svo að þeir geti smátt og smátt þroskazt bæði líkamlega og andlega. Hafirðu menntun, sérfræðikunnáttu og þekkingu, sættu þig þá ekki við gamla lagið, því nú veltur allt á viðbragðsflýti. Mundu að vísindi og tækni, sem nú senda menn út í geiminn, þurfa aðeins að ná til fátæku landanna og þá munu þau vinna jafnvel enn stærri kraftaverk. Sjáðu til þess að hæfileikar þínir verði hagnýttir til að hjálpa þeim sem mesta hafa þörfina. Eigirðu sjálfur barn, settu þér þá það mark að binda enda á þjáningar allra barna. Hugleiddu einnig hvernig þú skipuleggur stærð fjölskyldu þinnar, þannig að framfarirnar verði ekki til að auka öllum þjáningar. Við skulum gera þeim sem stjórna full- komlega Ijóst, að skipting jarðarbúa í auðkýfinga og fátæklinga á að vera úr sögunni, og að við vitum að þörf er á átaki til að þróa heiminn sem sé jafn- umfangsmikið og hin árlega milljarða- sóun til hergagnaframleiðslu. Gerum þeim einnig ljóst, að komi stjórnmála- og fjármálakerfi heimsins í veg fyrir rétt- láta skiptingu matvæla og velmegunar, verður að afnema þessi kerfi. Umfram allt verðum við að sýna fúsleik til að starfa að þróun heimsbyggðarinn- ar og krefjast tækifæra til að gera það. Mannkynið er ein fjölskylda, þar sem hver einstakur okkar cr skyldugur að hjálpa hinum. Við, sem erum saman komin á Alheims- ráðstefnu æskufólks, höfum helgað okkur þessari baráttu á sama hátt og ótölulegur fjöldi annarra manna um heim allan. Kynslóð okkar ræður yfir afli og þekk- ingu. sem engin fyrri kynslóð hefur haft til umráða. Við verðum að nota þessa yfirburði til að skapa veröld þar sem mannsandinn verður endanlega leystur undan hungri og eymd. 43
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Samvinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.