Samvinnan - 01.12.1967, Qupperneq 3

Hofi, Vopnafirði 21/9 1967
Það verður líklega að teljast
ofdirfskufullt af mér, fávísri og
ósérmenntaðri konu, að ræða
um skólamál, eftir að fjölmarg-
ir sprenglærðir sérfræðingar
hafa ritað í blaðið um þessi
mál. Mín einasta afsökun er
sú, að ég á sjálf dálítinn
barnahóp, og þessi börn eiga
vonandi eftir að ganga í gegn-
um hin ýmsu stig okkar ómögu-
lega skólakerfis, svo að mér er
framvinda þessara mála a. m.
k. ekki alveg óviðkomandi.
Einn hinna lærðu manna
ræðir það sem hann kallar
forskólavandamálið og telur
það einkum vera brýnt í öllu
þéttbýli. Hvað þá um börnin
í strjálbýlinu, sem enga
kennslu hljóta fyrr en þau eru
9—10 ára? Eiga þau ekki við
neitt forskólavandamál að
etja? Það vita allir sem vilja
vita, að börn í sveit á íslandi
í dag eru ekkert betur sett með
fræðslu í heimahúsum heldur
en kaupstaðabörn. Hin gamla
íslenzka „sveitamenning“ er
ekki lengur til, sveitaheimilin
eru víðast fáliðuð, húsmóðirin
verður þar að vinna „utan
heimilisins" ekkert síður en í
þéttbýlinu, og hver á þá að
kenna börnunum að lesa og
skrifa? Því læs og skrifandi
skulu þau koma í skólann, ann-
ars verða þau það sennilega
aldrei. Meðan talsverður hópur
barna á ekki einu sinni kost á
lögboðinni skólagöngu, er full-
snemmt að ráðgera að lengja
skólaskylduna.
Eftir lestur síðasta heftis
Samvinnunnar liggur raunar
nærri að álykta, að sá ungling-
ur sé sælastur, sem þurfi sem
minnst að komast í snertingu
við íslenzka skóla, en svo slæmt
er ástandið þó varla. A. m. k.
reynum við í sveitinni að senda
börnin að heiman til mennta,
þegar þau hafa lokið sinni
stuttu barnaskólagöngu, en
það er dýrt spaug fyrir þá sem
eiga dálítið af blessuðum börn-
unum. Hvað skyldi það t. d.
kosta mann í dreifbýlinu að
koma 5 börnum í gegnum
menntaskóla? Vill ekki ein-
hver sérfræðingur taka að sér
að reikna það dæmi? Oft er
rætt um flótta embættismanna
úr dreifbýlinu og hversu erfitt
er að fá þangað sérmenntaða
menn á ýmsum sviðum. Það er
þó alkunna, að aðeins hinir
hæstlaunuðu embættismenn
landsins geta leyft sér þann
munað að starfa utan Reykja-
víkur eða Akureyrar, ef þeir
eiga börn, sem vilja halda á-
fram námi eftir að barnaskóla
lýkur. Það sama gildir auðvitað
um aðrar stéttir, t. d. bændur,
þótt þeir eigi erfiðara með að
slíta sig upp og hverfa til ann-
arra starfa, og hafa auk þess
betri aðstöðu til þess að veita
unglingunum vinnu heima á
sumrin.
Svo eru það okkar ágætu há-
skólamenn, sem aldrei fá nóg
fyrir sinn snúð. Auðvitað á að
launa menn eftir menntun
þeirra, en fyrst og fremst á
ekki að ráða mann til starfs
nema hann hafi þekkingu og
hæfni til að leysa það af hendi.
Hvers eiga börnin að gjalda,
sem lenda í bekk hjá ólærðum
kennara, gagnfræðakennara
með barnakennaraprófi eða
BA-manni, sem ekkert kann í
YVK GLÆSILEGUR OPEL BRÉAR BILIÐ MILLI KADETT OG REKORD
OLYMPIA
1968
lAÁNARI LPPLÝSIIAGAR GEFUR
umboðið ÁrmúlaS. sími3S900
3