Samvinnan - 01.12.1967, Blaðsíða 60

a
Erlendis víðast hvar eiga
söngflokkar, sem leggja fyrir
sig söng í bandarískum þjóð-
lagastíl með gítarundirslætti,
miklum vinsældum að fagna.
Bandaríska söngtríóið The
Kingston Trio var einna fyrst
fram á sjónarsviðið með söng
af þessu tagi, en síðan hafa
ótal slíkir söngflokkar sprottið
upp um víða veröld. Er nú
áhrifa frá þessum söngflokk-
um farið að gæta talsvert í
bítdægurlögunum, sem nú
mega heita allsráðandi í dæg-
urlagaheiminum.
Hvað um það. Við íslending-
ar höfum einnig fengið smjör-
þefinn af slíkum söngflokkum.
Fyrir allmörgum árum kom
Savanna-tríóið fram í sviðs-
ljósið og söng lög af þessu tagi,
fyrst í stað aðeins erlend lög
en tók brátt íslenzk þjóðlög inn
á efnisskrána. Naut tríóið
mikilla vinsælda, og nýtur
reyndar enn, en nú má heita,
að þeir félagar, sem söngtríóið
skipa, hafi algjörlega helgað
sig hljómplötuútgáfu, og eru
löngu hættir að koma fram
opinberlega, nema þá helzt í
sjónvarpinu.
Annars höfum við ekki átt
marga slíka söngflokka eins
og flest önnur lönd, því að auk
Savanna-tríósins hafa aðeins
tveir aðrir söngflokkar verið
hér við lýði, Heimir og Jónas
og Ríó-tríóið. Og nú eru þeir
bara orðnir tveir, því að kom-
ið er að vertíðarlokum hjá
Heimi og Jónasi.
Þeir félagar hafa aflað sér
talsverðra vinsælda á undan-
förnum tveimur árum, sérstak-
lega þó fyrir framlag sitt í
sjónvarpi og útvarpi. Þeir
sungu lög við Ijóð Tómasar
Guðmundssonar í kynningu á
verkum hans í sjónvarpi, svo og
við ljóð eftir Davíð Stefánsson
í skemmtiþætti þar fyrir
nokkru. Fékk hvort tveggja
ágætar móttökur.
Þegar dægur var liðið frá
fyrrgreindum skemmtiþætti
höfðum við svo spurnir af því,
að þar hefðu verið endalok
Q Vertíðarlok — en hljómplata í aðsigi
§ Óðurinn til eiturlyfjanna
§ LSD — úlfur undir sauðargæru
þessara skemmtikrafta. Og til
að fá frekari fregnir heimsótt-
um við Jónas Tómasson, annan
höfuðpaurinn, þar sem hann
sat í stássstofu sinni og hlust-
aði á 5. sinfóníu Franz Schu-
berts. Við spurðum um orsök-
ina fyrir endalokum söngdú-
ettsins.
Hópurinn er tvístraður, sagði
Jónas fremur raunamæddur.
Hann talaði um hópinn, því að
Þóra Kristín Jóhanssen byrj-
aði að syngja með þeim fyrir
nokkru og Páll Einarsson að-
stoðaði þau gjarnan á bassa.
Heimir Sindrason hélt til
Skotlands til að nema tann-
lækningar, hélt Jónas áfram,
og Páll til Þýzkalands að nema
eðlisfræði og einnig sellóleik,
að ég held. Við Þóra Stína
erum því bara tvö eftir, og við
ætlum bæði að nema í Tón-
listarskólanum í vetur, auk
þess sem ég ætla í guðfræði í
Háskólanum. Ég býst því við
að harla lítið hefði orðið úr
söng hjá okkur, þótt hinir tveir
hefðu haldizt heima við.
Það eru þá engin áform um
að fylla í skarðið fyrir þá?
spyrjum við.
Nei, nú snýr maður sé ein-
göngu að æðri tónlist, svarar
hann og glottir. Auk þess er
vafasamt að við höfum tíma
til að sinna þessu frekar. Við
höfum aldrei tekið þjóðlaga-
sönginn alvarlega með það
fyrir augum að gera hann að
tekjulind, heldur höfum við
miklu fremur verið að dútla við
þetta okkur til ánægju.
Þess er þá ekki að vænta að
frá ykkur heyrist frekar á
þessu sviði?
Jónas vill ekki taka svo
sterkt til orða, og segir: Ég
held að það sé ákveðið, að út
komi hljómplata með söng okk-
ar á. Til er upptaka með 12
lögum, og yrði hér því senni-
lega um hæggenga hljómplötu
að ræða, en enn er ekki búið
að ganga endanlega frá samn-
ingum. Ekki er heldur ákveð-
ið hvenær af þessu verður, en
á þessari plötu myndu þá verða
fjögur lög við ljóð Davíðs,
fjögur lög úr sjónvarpsþættin-
um um Tómas Guðmundsson,
og svo nokkur önnur eldri lög
á efniskrá okkar. Við gerum
m. a. tilraun til að lappa svo-
lítið upp á útsendinguna í einu
laginu með því að fá strengja-
tríó og fagot í lið með okkur,
og í öðru lagi notum við flautu.
Væri gaman að vita, hvort
þetta fellur í góðan jarðveg
hér.
Og við látum þetta vera loka-
orðin á þessu spjalli, en þess
má að endingu geta, að þeir
félagar Heimir og Jónas hafa
samið sjö þessara 12 laga, og
fara því fremur ótroðnar slóð-
Vafi er á að nokkur hljóm-v
plata, sem út hefur komið i
mörg undanfarin ár, hafi
fengið aðrar eins móttökur og
síðasta hæggenga hljómplata
höfuðpauranna í dægurlaga-
heiminum, Bítlanna. Hún hef-
ur í stuttu máli runnið út eins
og heitar lummur, og kemur
þar margt til. Lög þeirra á þess-
ari plötu eru í mörgu mjög
ólík lögum þeirra á fyrri plöt-
um, sérstaklega hvað útsetn-
ingu snertir, og þykja þau sýna,
að enn standi Bítlarnir öðrum
hljómsveitum á sama sviði
langtum framar. Þeir eru enn
sömu byltingarmennirnir og
þeir voru, er þeir umsnéru
dægurlagatónlistinni 1963.
Lögin þeirra hafa tekið mikl-
um stakkaskiptum, og til að
undirstrika þróunina hafa þeir
breytt um persónugervi. Þeir
eru nú í fæstu frábrugðnir
„hippíunum", sem nú má sjá
hvarvetna í stórborgunum.
Nýja platan þeirra ber frum-
legt heiti: Sgt. Pepper’s Lonely
Hearts Club Band, og utan um
hana hefur verið smíðað ákaf-
lega frumlegt og litskrúðugt
albúm. Þar má sjá myndir af
ýmsum merkustu mönnum ver-
aldarsögunnar, bókmennta-
heimsins og skemmtanalífsins,
auk átta Bítla. Allt hefur þetta
átt stóran þátt í að vekja um-
tal um plötuna, en er samt ekki
aðalorsökin.
Stórblöð um víða veröld hafa
helgað þessari plötu mikið
lesrými af annarri ástæðu, og
það er efni textanna við lög-
in, ásamt ýmiss konar hljóð-
áhrifum, sem beitt er í lögun-
um. Sum þeirra hafa kallað
plötuna „Óðinn til eiturlyfj-
anna“, og færa að því sterk
rök að svo sé. Meðal annars
benda þau á, að nafnið
BEATLES framan á plötual-
búminu sé augljóslega myndað
þar með marijuana-jurtum.
Ennfremur að í textanum við
lagið With a Little Help From
my Friend, komi fyrir fjölmörg
„slangorð", sem aðeins séu not-
uð meðal LSD-neytenda. Að í
textanum við lagið Lucy in the
Sky of Diamonds sé lýst hinum
ljómandi og fjarstæðukenndu
hillingum, sem LSD-neytendur
sjái á ferð sinni um kynja-
heiminn, auk þess sem fyrstu
stafir nafnorðanna í titli lags-
ins, Lucy, sky og diamonds
myndi skammstöfunina LSD.
Auk þess hefur BBC, brezka
útvarpsstöðin, bannað flutning
á einu lagi þeirra á plötunni
A Day in the Life, þar sem text-
inn þar snúist um eiturlyfja-
notkun. Og þannig eru allir
textar plötunnar brotnir til
mergjar.
Sum fyrrgreindra blaða eru
full vandlætningar á þessu
framferði Bítlanna, svo sem
sænska blaðið Dagens Nyheter,
en önnur eru þeim fremur hlið-
holl svo sem bandaríska viku-
blaðið Time. Það vitnar m. a. í
ýmis þekkt tónskáld, sem bera
þeim vel söguna. „Þeir eru
stéttarfélagar mínir,“ segir t. d.
eitt þeirra, „en tjá sig með
öðrum framburði." Svo vitnar
blaðið í dægurlagasöngvara,
sem hafa heldur ekki neitt
slæmt um þá að segja. „Hið
lengsta, sem nokkur dægur-
60