Samvinnan - 01.10.1972, Side 64

sunnal ferðaskrifstofa bankastræti 7 símar 16400 12070
iHw
1 ™ Almenn
ferðaþjónusta
FerSoþjónusta Sunnu um ollan heim fyrir hÓRa, fyrirtaeki og einstaklinga er
viSurkennd af þeim fjöl.mörgu ej reyr.t hafa.'ReyniS Telex ferSaþjónustu
okkar. Aldrei dýrori en oft ódyrari en onhgrs staðar;
ferðirnar sem fólkið velnr
ast fyrir því, sem þeir eiga
ekki.
Þegar Ítalía hafði verið
sameinuð að valdboði Napó-
leons og hann hafði sett kór-
ónu landsins á sitt eigið
höfuð, efndi hann til hirð-
veizlu í Mílanó þar sem
hann var kynntur fyrir ein-
um ættgöfugasta manni í
hinu nýja konungsríki,
Massimi fursta.
— Er það rétt, að ætt
yðar sé komin af hinum
fræga rómverska herforingja
Fabíusi Maxmusi? spurði
keisarinn hæðnislega.
— Ég veit það ekki, yðar
hátign, svaraði furstinn, en
í ætt okkar hefur því verið
trúað undanfarin níuhundr-
uð ár.
Þegar Napóleon stóð við
gröf Friðriks mikla í setuliðs-
kirkjugarðinum í Potsdam
22. olctóber 1806, benti hann
á steinkistuna og sagði:
— Hér hvíia dapurlegar
leifar prússneskrar stjórn-
kænsku.
Einn af háttsettum emb-
ættismönnum Napóleons
var sleginn alvarlegum sjúk-
dómi. Þrír læknar stunduðu
hann, þeirra á meðal hinn
frægi líflæknir keisarans,
Corvisart, en tilraunir þeirra
til að bjarga lífi sjúklingsins
voru unnar fyrir gýg. — Þeg-
ar Corvisart gaf Napóleon
skýrslu um málið og gat þess
að hann hefði ásamt starfs-
bræðrum sínum gert allt sem
í mannlegu valdi stóð, sagði
keisarinn kaldranalega:
— Já, en hvernig átti
sjúklingurinn líka að fá við
nokkuð ráðið einn gegn
þremur læknum?
Frú Talleyrand — sem áð-
ur hafði heitið frú Grant og
lifað fremur léttúðlega •—
hafði verið gerð lagsmey
Jósefínu, eiginkonu Napóle-
ons, sem þá var æðsti ræðis-
maður ríkisins. Jósefína hafði
lagt niður meyjarnafn sitt,
Rose, afþví það hljómaði
ekki sérlega vel í hópi „betra
fólks“.
Þegar markgreifafrú Tall-
eyrand kom í fyrsta sinn til
ræðismannsfrúarinnar, sagði
Napóleon við hana:
— Nú vona ég bara, að
frú Talleyrand takist að
eyða minningunni um frú
Grant.
— Herra ræðismaður, ég
mun í einu og öllu fara að
dæmi frú Bonaparte!
Napóleon var skýrt frá því
að flota hans hefði verið ger-
eytt við Abukir. Það var
honum ægilegt áfall, en hann
náði sér fljótt, yppti öxlum
og sagði:
— Nújá, ég get því miður
ekki verið alstaðar.
Madame de Staél beindi
þessari fáfengilegu spurningu
til Napóleons eitt sinn:
— Hvaða konu munduð
þér meta mest?
Hún hafði búizt við að
Napóleon mundi nefna ein-
hverja gáfaða og andríka
konu, svosem hana sjálfa, en
hann svaraði:
— Þá sem hefur átt flest
börn!
Napóleon var með ráða-
gerðir um að skilja við konu
sína í mörg ár, áður en hann
gerði alvöru úr þeim. Þessar
ráðagerðir bárust einnig
konu hans, Jósefínu, til
eyrna, og með hjartnæm-
um bænum reyndi hún að fá
hann ofanaf fyrirætlun sinni.
Einn dag svaraði hann
henni:
vissuó þér þetta tiin smurost ?
Að Grænn Alpaostur, mýktur
með óþeyttum rjóma,
sprautaður á ferskjuhelm-
inga, skreyttur með vln-
beri eða hnetukjarna er
glæsilegur smáréttur.
Að skemmtilegt er að hræra
Sterkan smurost út meö
rauðvlni og sprauta á smá-
kex.
Að Góðostur, hrærður með
rjóma. kryddaður með
rifnum Gráðaosti er sér-
lega vinsæl Idýfa.
Smurostar eru ómissandi
ofan á brauð og ósættkex.
Að Alpaosturinn er bæði fal-
legur og Ijúffengur á
brauðtertur.
Að bræddur ostur 40+ er 6-
64