Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.06.1907, Qupperneq 43

100
fjelagshugmyndinni góða braut í hinni þýðingarmiklu
aívinnugrein landsmanna: sjávarútveginum.
Ef svo fer, þá hefir fjelagið vissulega gefið skipinu
sínu heppilegt og táknandi nafn.
IX. Ostagjörð á rjómabúi.
Síðasliðið sumar — 1900 — var gjörð tiiraun nieð
ostagjörð á einu rjómabúi á Norðurlandi: Rjómabúi Ljós-
vetninga. Tímaritið telur vel við eiga að flytja lesendum
sínum fregnir um þessa nýbreytnistilraun, einkum til
fróðleiks og athugunar fyrir þau rjómabú, sem kynnu
að vilja reyna það, hvernig svipuð tilraun gæfist hjá sjer.
Pess er fyrst að geta að rjóminn á þessu búi hefir
ekki verið sýrður. Þetta sama hefur átt sjer stað hjá hin-
um rjómabúunum, í Þingeyjarsýslu og Eyjafjarðar.
Sumarið 1905, þegar rjómabú Ljósvetninga tók fyrst
til starfa, var áfunum, daglega, steypt saman í stóra ámu
á rjómaskálanum, þegar strokkun rjómans var lokið.
Daginn eptir var svo þessum áfum skipt niður í flutn-
ingaföturnar og þær fluttar heim til hvers og eins, af
rjómapóstunum. Skipting áfanna var nokkuð af handa-
hófi, en af því reis engin óánægja meðal fjelagsmanna.
Hitt atriðið var aptur verra, að áfirnar voru opt orðnar
súrar og skemmdar þegar heim kom, þær sem lengst voru
að, einkum þar sem svo stóð á, að þær komust eigi
heim, alla leið, fyrri en næsta dag eptir að þær voru
teknar á mjólkurskálanum. Flutningurinn er mjög langur
að rjómabúinu frá sumum bæjunum. Pað varð því nokk-
uð misjafnt gagn að áfunum, þegar heim kom. Sumir
fjelagsmenn gátu notað þær til manneldis, á ýmsan hátt,
sem skammt voru frá, einkum þegar ekki var mjög heitt
veður; en annars gátu menn eigi hagnýtt þær öðru vísi
en til skepnufóðurs.
Næsta vetur fóru samlagsmenn að bera ráð sín saman
um það, hvernig fara skyldi með áfirnar hið komandi