Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.06.1907, Blaðsíða 45

102
var auðsætt að rjómabúið gæti haft nokkurt gagn af
þessari aukabygging, þó þar færi eigi fram ostagjörð,
þar væri þá hægt að geyma eldivið og ýmislegt fleira
fyrir búið.
A næsta vori var svo ostaskálinn reistur, nokkra faðma
frá mjólkurskálanum. Gólfmál skálans er 4x5 álnir: torf-
veggir eru á þrjár hliðar, en timburþil á eina hlið; þak
úr torfi. Pannig upp kominn, með allra nauðsýnlegustu
áhöldum kostaði skálinn um 85 kr. Hjer til frádráttar
komu framlög fjelagsmanna, í vinnu og verði, 64 kr.
Mismunurinn var borgaður úr stofnunarreikningi. Skálinn
reyndist fremur rúmlítill, þó |3að yrði eigi störfunum
verulega til fyrirstöðu.
Pegar svo rjómabúið tók til starfa, sumarið 1906, var
jafnframt byrjað á ostagjörðinni. í byrjun var fengin kona,
seni kunni vel til ostagjörðar, til að kenna verkakonum
búsins þetta starf, og vera þeim til aðstoðar, meðan mest
var um önnur störf á búinu, en þessa þurfti eigi með
nema hálfa þriðju viku. Upp frá því önnuðust starfs-
konur búsins ostagjörðina, að öllu, og var henni haldið
áfram þangað til búið hætti. Nokkru ?f ostinum var skipt,
nálægt miðjum starfstímanum, og fluttur heim til eigenda.
A sama hátt var farið með það, sem til var af ostum,
þegar búið hætti. Nálægt 80 pd. voru seld af ostinum
til Akureyrar, fyrir peninga, sem verja mætti til ýmislegra
útgjalda vegna fyrirtækisins.
Allur sjerkostnaður við ársrekstur þessa fyrirtækis varð
í þetta skipti um 37 krónur. Þar með er ekki talin vinna
verkakvenna búsins sjálfs. Allt annað er tekið til greina:
kostnaður kennslukonunnar, eldiviður, ostalitur, ostahleyp-
ir og salt, sem telja varð rjómabúinu sjálfu óviðkom-
andi.
Mysan var flutt heim til fjelagsmanna, optast mikið í
senn til hvers eins, svo hægra væri að sjóða úr henni
mysuost, sem víðast hvar mun hafa verið gjört.
Meiri hluti mjólkurostanna reyndist ágætlega, og töldu