Andvari - 01.07.1960, Qupperneq 53

andvaiu farartálmi 147
sem það var. Maður breytist sjálíur, en heldur það sé eingöngu aðrir sem
haíi breytzt.
Hann þagði urn stund, en liélt svo áfram:
— Menn búa sér til mynd af því, sem þeir halda að liafi verið, en aldrei
yar. Þessi mynd verður þeim hinn eilífi sannleikur og tilgangur alls. I trú
a hana koma þeir til fundar við raunveruleikann og sjá að allt er blekking.
I inningin hefur logið að þeim eða þeir sjálfir í minningunni. Við eigum jól
tindir blakkri súð, þar sem kerti logar á brík. Það eru jól barnsins. En þegar
við ætlum að vitja þeirra, eru þau horfin og finnast ekki. Bærinn þinn á
hólnum er líka horfinn. Og þú veizt með sjálfum þér, að þetta slot minninga
þinna var aldrei annað en hreysi.
Hann reis á fætur, gekk nokkrum sinnum fram og aftur um gólfið, en
staðnæmdist við eldavélina og bætti nokkrum kolamohun í eldinn. Svo stóð
hann álútur og starði inn í glóðina.
— A morgun verður þessi glóð köld aska, sagði hann. Nei, hélt hann
áiram. — Það er ekki hægt að hraðfrysta bernskujól sín og taka þau svo frarn
hl þess að skoða þau og upplifa þau, þegar mann lystir. Og kannski er þess
ekki þörf. Þú eignast önnur jól, sem kona gelur þér, og eftir það leitarðu
þeirra — og bíður þess að þú finnir þau aftur.
Hann gekk út að glugganum, kipraði augun og horfði út. Stormurinn
huldi á þekjunni og svarfaði urn mæninn.
— Ég held hann sé að birta til, sagði hann. — En það er ennþá hvassara
Cn V£>r. Þá skefur af veginum, svo að færið verður orðið gott á morgun.
Elann lagðist aftur á bálkinn, og það varð löng þögn.
~ Nú dansa börnin niðri í þorpinu kringum jólatréð, og fullorðna fólkið
SetUr upp bros og dansar með þeim og lætur sem því þyki líka garnan, sagði ég.
— Veiztu nema því þyki gaman?
— Kannski surnu — ekki öllu.
- Það sem einum er leiðindi getur verið öðrum gleði, sagði hann.
~ Við hefðum líklega komizt á ball, ef við hefðum dokað við í þorpinu
ham yf'ir jóladagana.
I Iann svaraði engu og ennþá varð löng þögn. Hann lá með lokuð augu
°§ hafði lagt frá sér pípuna. Kertin voru langt til brunnin út, og það var að
eyja á einunt lampanum.
~ Ættum við kannski að fara að sofa? spurði ég.
~ Ætlaði hann vinur þinn ekki að hringja aftur?
Jú, svo sagði hann.
~~ Elann getur kannski sagt okkur eitthvað urn veðrið.