Andvari - 01.05.1961, Page 46

44
ÞORSTEINN VALDIMARSSON
ANDVART
Ó, söngur fugla í trjám!
— þar sem sjöstjarnan vex viÖ lœkinn
sjá þeir hvar hann liggur
og drýpur af hári hans og klœðum;
hann snýtir rauðu og grúfir sig
grátandi niður í mosann
yfir gítarinn — sprunga í viðinn,
beggja holund,
horfir við augum fuglanna.
IX.
Reíga lindún —
þú liggur hér óhœgt, veslings barn,
og leikfangið þitt
er brotið — trjám og fuglum
er hulin ráðgáta,
hvað megi stilla þig framar.
En hlustaðu' á mig,
ég tala á lcekjatungu —
hún var töluð á kvöldin
í árdaga skilvindunnar,
löngu áður
en útvarpið kom í heiminn
og þegar ekkert spurðist
af dauðanum; kliður hennar,
reíga lindún,
er Ijúfur sorgbitnu hjarta. —
Já, leikfangið þitt,
það er brotið. En gítarinn stóri,
skógarharpan,
er hún ekki söm og var?
Heyrðu til —
hún ómar þó víst ekki skœrar
en í gœr? Ó, sjáðu
á sólstrengjaörkinni bláu