Andvari

Årgang

Andvari - 01.01.1987, Side 138

Andvari - 01.01.1987, Side 138
136 SIGURJÓN BJÖRNSSON ANDVARI skilningur endurspeglast að einum þræði í lífsviðhorfum hans og er undir- staða þess innsæis sem er eitt mikilvægasta starfstæki hans. Enginn getur skilið það hjá öðrum sem hann skilur ekki hjá sjálfum sér. Sé litið á þau ritskýringarverk sem Sigurður Nordal lét eftir sig, þar sem fjallað er um skáld og verk þeirra allt frá Hallgrími Péturssyni til Einars Benediktssonar frá þessum sjónarhóli blasa nokkrar staðreyndir við augum. Bókmenntaleg þekking hans var geysileg og hann virðist hafa lesið skáld- verk flestum mönnum betur og af hreint óvenjulegu skáldlegu næmi. Smekk- ur hans var fágaður og dómgreindin sérlega traust. f*á var og sálrænt innsæi hans fágætlega mikið. En ekkert af þessu hefði gert umfjöllun hans að því sem hún varð ef sköpunargáfa hans hefði ekki verið mjög frjó. Hún gerði honum fært að fylgja skáldinu eftir inn í skáldheim þess og verða um leið skáld með því. Sköpunargáfan olli því að hann gat fellt manninn og verk hans saman í eina órofa heild og þegar best lét smíðað úr því nýtt listaverk. Þá er það og áberandi hversu mjúkum höndum Sigurður fór alltaf um sálarlíf og einkalíf skálda sinna. Skilningur hans var vissulega „samúðar- skilningur“ án alls dóms. Og hann gekk aldrei lengra en hann taldi brýna nauðsyn til bera. — Þegar við þetta bætist að Sigurði Nordal virðist hafa lánast sú list að lifa fögru og innihaldsríku lífi og heyja sér öfgalitlar og mannlegar lífsskoðanir fer varla á milli mála að hann hlýtur að hafa verið góður sálfræðingur. Jafnvel Hómer dottaði, segir ævafornt spakmæli. Sigurður Nordal átti sér einnig sínar takmarkanir. Þarf að taka það fram? Það er kannski vegna þess hversu hann komst langt sem við hörmum að hann skyldi ekki fara lengra. Hann er líklega sá íslendingurinn sem mesta burði hefur haft til þess að rjúfa hljóðmúrinn í stað þess að stansa við hann. Ég veit vel að þetta er mjög ósanngjörn krafa og í rauninni mikið vanþakklæti. En spurningar sækja á: Hvers vegna virðist hafa tekið svo snögglega fyrir sálfræðiáhuga hans eftir að heim kom, að ekki lítur út fyrir að hann hafi lesið mikið af því sem skrifað var í þeirri grein eftir 1920? Varla var það allt handónýtt. Hvers vegna minnist hann aldrei á sálfræðilegar bókmenntaskýringar seinni tíma, hvorki til lofs né lasts, frekar en þær væru ekki til? Nóg var þó til af þeim, bæði góðum og vondum. Hvers vegna eru svo margir lausir endar sem raun ber vitni í fyrirlestrum hans Lífi og dauða? Og hvers vegna stansaði hann svo oft á miðri leið í skýringum sínum á persónugerð skálda? En hér falla hurðir að stöfum. TILVÍSANIR: 1) Þorsteinn Gylfason: Inngangur að Einlyndi og marglyndi, bls. XIX-XX. Síðasta tilvitnunin eru orð Sigurðar Nordals sjálfs, bls. XVIII.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176

x

Andvari

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.