Andvari - 01.01.1942, Qupperneq 74

70
Ólafur Sigurðsson
ANDVARI
það er skógræktin. Það er ekki hægt að draga það öllu lengur
að taka tillit til skógargróðurs, þegar um byggingu og ræktun
sveitabýla er rætt.
Nú er það vitað og það fyrir alllöngu, að skógargróður vex
hér álíka hratt og annars staðar í Norður-Skandinavíu, þegar
um er að ræða góða stofna af t. d. birki og reynivið. Það er
einnig kunnugt, að barrskógur þrífst hcr vel, og vaxtarhrað-
inn er nokkurn veginn sambærilegur við það, sem gerist í
öðrum skandinaviskum löndum. Á'ég þar við furu, greni og
lævirkjatré. Þá er byrjað á að flytja inn hingað nokkrar nýjar
trjátegundir, t. d. Sitka-greni, víðitegundir o. fl„ sem góðar
vonir eru við tengdar. Allt þetta er svo mikilsvert fyrir okkar
skóglausa land, að ætla mætti, að herör væri upp skorin til að
klæða landið, bæði á Alþingi og hjá alþýðu allri, en það er,
því miður, ekki orðið enn, og er ég þó viss um, að fáar fjár-
veitingar mundu kærkomnari allri þjóðinni en stóraukið fé
til skógræktar.
Skógrækt á býli hverju má skipta í tvennt: trjágarð og bæj-
arskóg. Undanfarið hefur nokkuð verið gert að því að koma
upp litlum skrúðgörðum sunnan undir húsum og bæjum. Eru
garðar þessir oft ekki nema nokkrir fermetrar að stærð. í þessa
garða er plantað einu eða tveimur trjám og svo einhverju af
blómum eða runnum. Nokkrir eru skreyttir með kúskeljum.
En þar sem ekki er grassvörður i þessum görðum, vill arfi og
annað illgresi bjóða sér heim, og hverfur þá skrautið skjótt.
Því ber ekki að neita, að þessir garðar geta verið laglegir, ef
þeir eru vel hirtir, og eiga vel við þar, sem landlítið er, eins
og t. d. í kauptúnum. En í sveitum eiga að koma stórir trjá-
garðar, hálf eða heil dagslátta, sunnan við bæjarhúsin, garðar,
sem eru algrónir eins og tún, trén sett í þéttar raðir við girð-
ingu og í þyrpingar eða trjálunda hér og hvar, eftir vild, en
grasgróin rjóður á milli. Þessir trjágarðar þurfa ákaflega litla
umhirðu, einungis örugga girðingu, og séu svo gróðursett þar
tré eftir því, sem geta og kringumstæður leyfa. Trén vaxa
jafnt og þétt, einkum ef að þeim er borið. Þeir, sem tíma og
löngun hafa til, setja svo blóm og runna í þessa rúmgóðu trjá-