Andvari - 01.01.1931, Blaðsíða 19

Andvari
Síra Eiríkur Briem, prófessor.
15
iingur um störf og stefnu félagsins. Eiríkur þóttist sjá
að eigi væri hægt að halda uppi svo víðlendum félags-
skap, svo að í lagi færi, eins og samgöngum þá var háttað.
Beitti hann sér fyrir því, að félagið skiptist í tvö félög,
Ðorðeyrar- og Grafarósfélag. Skyldi það síðarnefnda ná
yfir Skagafjörð og Húnavatnssýslu. Náðu tillögur hans
samþykki félagsfundar, er haldinn var á Stóruborg í
febrúar 1875. Var Eiríkur kosinn formaður nefndar
þeirrar, sem annast skyldi skiptinguna. Með þessu jafn-
aðist ágreiningurinn, og störfuðu félögin nokkur ár eftir
það sitt í hvoru lagi.
Þessi ár kom kláði upp í fé í Borgarfirði, og óttuðust
Húnvetningar, að fé sitt mundi sýkjast af kláðafé úr
Borgarfirði, er gekk á sömu afrétt að sumrinu. Sumarið
1875 var settur vörður við Hvítá til þess að girða fyrir,
að slíkt fé að sunnan gengi saman við fé Húnvetninga.
Kostaði vörðurinn Húnvetninga 10 aura á kind, en
reyndist þó ótryggur. Kröfðust þá Húnvetningar, að
Borgfirðingar, er rækju fé á afrétti norðan Hvítár, skæru
niður kláðafé sitt, því að enn voru menn ekki svo Iangt
komnir að þeir þættust geta læknað kláðann, svo að öruggt
væri. Um þetta reis allmikill ágreiningur milli hérað-
anna. Borgfirðingar kröfðust skaðabóta af Húnvetning-
um, ef þeir skæru kláðaféð. En Húnvetningar vildu helzt
engar skaðabætur greiða. Hugðu, að það mundi verða
sér lítt bærilegur kostnaður í viðbót við kostnaðinn við
vörðinn. Þetta misklíðarmál kom til umræðu og úr-
skurðar á sýslufundi Húnvetninga á Stóruborg í febr-
úar 1876. Komu þangað fulltrúar frá Ðorgfirðingum.
Eiríkur var ekki sýslunefndarmaður, en sýslunefndin
óskaði eftir, að hann kæmi á fundinn, því að hún treysti
honum öðrum fremur til að finna hagkvæma leið í
þessu vandamáli. Að fengnum upplýsingum um skaða-