Andvari - 01.01.1931, Blaðsíða 121

AwíUm-í
Hýsitfg »weitabíl«.
117
vanings-meðfæri. Til þess að verkamenn geti komizt
að vinnu sinni við steypu og mótagerð þarf háar trönur.
°g ef verkið á ekki að ganga úr hófi aeint, er tölu-
’erður mannafli nauðsynlegur.
Um síðara uppdráttinn skal ekki eytt mörgum orðum.
Það hús er töluvert stærra en hitt; svefnherbergin tvö
°g auk þess lítið baðherbergi með steypibaði, og er
gengið þangað úr eldhúsi. Þá er einnig gert ráð fyrir
hjallara undir hluta hússins. Vegghæð verður því nokkru
meiri en á hinu húsinu. Gólf er gert ráð fyrir, að sé
úr timbri; því verður að sönnu ekki neitað, að stein-
Sólfin eru að ýmsu leyti æskileg, en þau eru dýr og
vandsmíðuð mönnum, sem litla æfing hafa í þeim efnum.
^ess vegna hljóta þau allt af að verða vafasöm í litluni
húsum, og erlendis þekkjast þau varla nema í sfór-
hýsum.
Við smið lágu húsanna sparast bæði vinna og sér-
þekking, en hún er eðlilega dýrkeypt, og er það alkunn-
ugt. í sveitum er oftast völ laghendra manna, sem fúsir
eru til að vinna fyrir minna en sérfræðingskaup, en
geta þó leyst verk sín vel af hendi. Húsagerð i sveit-
um verður að haga eftir þessu, og áðurnefnd hús eiga
eð vera af því tæi. Við smíð þeirra á ekki að vera
ueitt verksatriði, sem sæmilega skynsamur og verklaginn
^aður geti eigi leyst af hendi með aðstoð glöggra teikn-
•nga og verklýsinga. Vandamesta verkið er timbursmíðin,
°9 þó tiltölulega einföld. Alþýða manna er að vísu
fremur ófróð í þeim efnum, og kemur það sér bagalega
víðar en við húsagerð. Úr þessu mætti þó töluvert bæta,
t. d. alþýðuskóiar néraðanna og búnaðarskólarnir
vildu veita nemöndum nokkra tilsögn við gerð algeng-
usfu húsa. Kennslan gæti farið fram munnlega með
aðstoð teikninga á töflu til útskýringar. Það yrði vitan-