Vaka - 01.11.1928, Qupperneq 124

KR. LINNET:
[vaka]
3.78
sem belur geta, leggi af mörkum til þeirra, sern veikir
eru og gamlir.
ÞaÖ er afar vanhugsað að finna hugmynd minni það
til foráttu, að það verði að úthluta mönnum eftir þörf-
um þeirra og getu og vega efni og ástæður. Þetta er svo
sem ekki einstætt. Þetta er það, sem þráfaldlega er gert
án þess nokkrum manni detti „þurfalingsmeðferð" í
hug. Tökuin til dæmis niðurjöfnun útsvara. Þar eru
|)eim efnaminni skammtaðar eftirgjafir á opinberum
gjöldum og ])au lögð að þeirra hluta á þá efnameiri.
Ekki verða menn þurfalingar fyrir því og enginn telur
vansæmd að þessu.
Þá má nefna herklaveikislögin sem dæmi. Sitja ekki
efnalitlir menn fyrir ókeypis heilsuhælisvist og lækn-
ishjálp?
Hver telur þessa menn þurfalinga fyrir þá sök? Nei —
það dettur engum í hug og engum mundi detta það
fremur í hug, að því er kæmi til sjúkrasjóðanna. Það
er jafnvel tekin leiðinleg og óviðeigandi skýrsla um
efnahag þessara sjúklinga, sem er í líking við æfiferils-
skýrslu þurfalinga, og þó dettur mönnum ekki í hug að
líkja þessu saman. En ég ætlast til, að ckki eigi að vera
umsóknir um greiðslur úr sjúkra- og ellitryggingarsjóð-
unum. Skýrslur komi frá sérstökum mönnum, og gætu
þeir sem vildu gefið þeim upplýsingarf Við erum allir
að vaxa upp úr því að telja þá fátækt víti, sem ekki er
sjálfskaparvíti, og sizt þegar veikindi og elli eru annars-
vegar. Auk þess fengju svo margir greiðsl-
u r, s e m e k k i v æ r u t a 1 d i r f á t æ k i r , að þessi
þurfalingsgrýla á við ekkert að styðjast og er skamm-
sýni ein að ota henni fram. Ættu þeir sízt að gera það,
sem eru velviljaðir þeim snauðu í þjóðfélaginu. En þó
hefi ég heyrt einn aðalforingja jafnaðarmanna berjast
á móti hagsmunum þeirra efnaminni í þessu máli af
þessari ástæðu.
Þá ætla ég að drepa á þau einu andmæli, sem ég tel