Vikan - 30.05.1963, Blaðsíða 43

DÆGUR ÓTTANS. - Frh.
stjórn, sem þyrði að hafa í hótun-
um, gæti ef til vill gert það. En að
auki þyrfti einlæga trú á Guð!“
,,Og hver á þá að vísa veginn?
Þjóðþingið eða hinar sameinuðu
kirkjur Bandaríkjanna?"
,,Þú ert mjög beiskur í skapi í
dag, Andy.“
„Því fer fjarri. Ég er einungis
forviða á því, hvað þú ert skyndi-
lega orðinn trúaður. Ég hef alltaf
haldið, að þú værir örlagatrúar, en
nú virðist svo sem þú sért kristinn
maður.“
„Ég held að minnsta kosti, að
maðurinn sé ódauðlegur,“ svaraði
Dale og benti í áttina til opinnar
hurðar að líkskurðarstofunni, þar
sem lík annars mannsins, sem beðið
hafði bana af völdum brunaslyssins,
lá og beið undir hvítu laki. „Það á
einnig við um þessar aumlegu
líkamsleifar þarna — hvernig svo
sem maðurinn hefur varið lífi sínu.
Of ef maðurinn verður að glata sálu
sinni til að finna hana ... Ef þú
hefur gleymt því, sem þú lærðir í
kristnum fræðum forðum, þá skal
ég gjarna skýra þér frá því, hver
er höfundur þessarar heimspeki.“
„O, ég get vitnað í Biblíuna ekki
síður en þú,“ sagði Andy, og Dale
undraðist, hvers vegna rödd hans
hljómaði allt í einu svo gremjulega.
„En hefur hún hindrað leikfélaga
okkar handan Atlantshafið í að viða
að sér og geyma banvæn efni? Og
mun það koma í veg fyrir, að hinir
hyggnu menn okkar varpi fyrstu
sprengjunni, ef þeir geta ekki fund-
ið betri leið úr vandanum?"
„Þú ert sannarlega beiskur í lund,
vinur minn. Táknar það, að þú haf-
ir þrátt fyrir allt ákveðið að ganga
að eiga dollaraprinsessuna þína?“
Andy gekk frá smásjánni. „Farðu
til fjandans! Ég hef ekki tekið neina
ákvörðun um nokkurn skapaðan
hlut.“
„Þá þjáist þú af kvalræði óviss-
unnar — það er enn verra. Það er
sama óvissa og kemur okkur til að
telja hjartaslög okkar hér á jörðu
— og sjá okkur um hönd í skyndi,
áður en við hverfum í reykský.“
„Þú getur vel orðað þetta þannig,
ef þú hefur löngun til þess,“ sagði
Andy dapur í bragði. „Líklega ligg-
ur þannig í málinu, að ég þoli ekki
þann vinnuhraða, sem sjúkrahúsið
krefst — ekki þegar frá líður. Ef
til vill mundi ég bókstaflega fagna
snöggum endalokum ...“
„Viltu þá ekki hugga þig með dá-
litlum trúarskammti áður?“
„Þakka þér fyrir, Dale, maður
getur ekki tileinkað sér trúarbrögð-
in, eins og maður fær sér í nefið.“
„Nei, en ég held nú samt að trú-
in —- eða trúarþörfin — leynist
djúpt í sálu okkar allra.“
„Veiztu ekki, að allir læknar eru
trúleysingjar — einkum þeir, sem
starfa við krufningar."
Dale leit aftur í átt til kyrrlátu
verunnar í næsta herbergi. „Ég trúi
því, að til sé æðri máttur utan sjálfs
mín. Máttur, sem hefur gefið mér
möguleika til að hugsa, og hefur
fundið upp ástina og blásið lífs-
neista í þennan vesalings dusthrauk
Sjon er sögu ríkari
0M0
skilar
Sjón er sögu
ríkari-þér hafið
aldrei séð hvitt
Ifn jafn hvítt.
Aldrei séð litina
jafn skæra. Reynió
sjálf og sannfærizt.
OJVáO sparar þvottaefnið
0M0 er kröftugra en önnur þvottaefni, og
þar sem þér notió minna magn, er OMO
notadrýgra. Reynió sjálf og sannfaerizt!
hvítasta
bvottinum!
X-OMO
þarna. Og sama máli gegnir um þig,
Andy. Annars mundir þú aldrei
hafa ákveðið að framkvæma hjarta-
aðgerðina klukkan fimm í dag.“
„Ég skil ekki, hvað þú átt við.“
„Samkvæmt starfsreglunum áttu
að vera laus klukkan fimm ■— og
þar sem þú átt að minnsta kosti
viku eftirvinnu að baki, hefur þú
fullkomna heimild til að taka þér
frí og njóta þess — ég á við utan
sjúkrahússins, þar sem þú getur
skemmt þér með hinum ríka erf-
ingja. Þess í stað verður þú um
kyrrt hér og heldur áfram að strita
með okkur hinum. Á ég að segja
þér, hvernig í þessu liggur?"
„Hvernig ættir þú að geta það —
þegar ég veit það ekki einu sinni
sjálfur?"
„Vitanlega veiztu það! Þú verður
hér um kyrrt í kvöld, af því að þú
treystir á æðri máttarvöld innst
inni.“
„Farðu til fjandans!“
„Þú varst búinn að segja það einu
sinni áður,“ svaraði Dale mildri
röddu.
„Þá hefur líka verið ærin ástæða
til þess,“ svaraði Andy — og gekk
hröðum skrefum út úr rannsókna-
stofunni. Dale Easton brosti, þegar
hurðir. féll að stöfum. Andy hafði
sagt honum allt, sem hann langaði
til að fræðast um.
Framhald í næsta blaði.
Hvers vegna bila
taugarnar?
Framhald af bls. 21.
Hann er hættur að borða reglulega
og suma daga borðar hann sama
sem ekki neitt, en drekkur þá þess
meira. Hendur hans eru byrjaðar
að titra, en það tekur hann nærri
sér. Hann sefur orðið mjög illa.
Eftir að hafa neytt mikils áfengis
að kvöldi, sofnar hann stundum
mjög fast, en vaknar þá eftir nokkra
klukkutíma og líður þá illa, er
hræddur og sveittur. Hann fær oft
martröð og eina nóttina vaknar
hann mjög óttasleginn. Honum
finnst hann hafa heyrt einhvern
hávaða í íbúðinni, en konan hans
hefur ekki heyrt neitt. Þetta end-
urtekur sig, en eina nóttina kemur
annað til. Honum finnst að her-
bergið hafi fyllzt af rottum, kanín-
um og fuglum, sem hlaupa og fljúga
um allt herbergið. Nú er hann bú-
inn að fá delerium, sem er skyndi-
legur geðsjúkdómur. Hann er flutt-
ur á sjúkrahús þar sem hann fær
rétta meðferð, og eftir viku er hon-
um batnað. En taugarnar eru jafn
slæmar og áður og það er ekki fyrr
en eftir nokkrar vikur, að honum
líður það vel, að hann geti unnið
fullan vinnudag.
Þetta er nú í stórum dráttum sag-
an af venjulegri taugatruflun, sem
þróaðist upp í viðvarandi sjúkdóm
VIKAN 22. tbl.
43