Vikan - 06.01.1966, Blaðsíða 11

Houston í Texas.
Ragna A. Andersson skrifar frá
Texas og ræðir meðal annars
við hjónin Huldu Emilsdóttur,
sem syngur í næturklúbb í
Houston, og Guðjón Pétursson,
rafmagnsverkfræðing, sem
vinnur hjá einu stærsta verk-
fræðifirma heimsins.
Houston er siötta stærsta borg Bandaríkianna
og stærsta borg Texas fylkis. Hér búa 1.400.000
manns af öllum litum mannkynsins og af öll-
um þióSernum heimsins. ÞaS bullcir og suSar
í svona hrærigraut, en eldamennskan verður
þeim mun fjölbreyttari fyrir bragðið, enda eru
matsöluhúsin í algjöru samræmi við íbúana.
„Chin'is Cuisine House", kinverskur matur fram-
reiddur af Kínverjum, „The Cottage Inn", ensk-
ur matur framreiddur af Englendingum, „Mart-
in's", þýzkur, „Count Serrano", ítalskur, „El
Comedor", mexikanskur, „Albert Gee", asískur,
„Gee's", japanskur, „Bagdad Restaurant", sýr-
lenzkur (Syria), „Danish Smorgasbord", dansk-
ur, o.s.frv., en það fást hvergi svið.
Sem dæmi um fiölbreytni íbúanna hér get ég
tekið þá óveniulega stuttu götu, sem ég stjálf
bý við, [ einu af óteljandi einbýlishúsahverf-
um Houston's. Við þessa götu standa 14 hús,
í þeim búa 2 Pólverjar, 2 Gyðingar, 1 Englend-
ingur og einn (slendingur. Aðeins fjórar fjöl-
skyldur af þessum 14 eru heimagrónir Houston-
búar, hitt fólkið kemur frá Californiu, Okla-
homa, lllinois, og sumt fólk hér á afa og ömm-
ur sem komu frá Svíþióð, Mexico, Þýzkalandi
°g Hollandi. Samt held ég ekki að neinn hér
líti á næsta mann sem útlending, og er því sam-
býlið eðlilegt og blátt áfram. Samtalið [ bak-
görðunum getur orðið miög fjölbreytilegt og
skemmtilegt, þó að enskuframburðurinn sé mis-
munandi.
Ef lýsa skal Houston frá sjónarmiði náttúru-
fegurðar, má segja, að hér stendur ekkert upp
( loftið nema trén. Ég er búin að leita lengi og
ég hef hvergi fundið brekku, nema þær sem
gerðar eru af manna höndum, þ.e. þegar ein
gatan (free-way) er byggð yfir aðra til að forð-
ast gatnamót með tilheyrandi Ijósum og um-
ferðatöfum. Til eru hér jafnvel þannig gerðar
fjögurra hæða götur og er þá brekkan orðin
ansi brött og há, en það eru samt ekki brekk-
ur í mínum augum, þar sem alls ekki má stoppa
eða ganga um þær, heldur á bara að keyra
í flýti. Fyrir fólk eins og mig, sem er nógu sér-
vitur til að viIia endilega sjá brekkur annað
slagið, er ekki um annað að ræða en að keyra
um 50 — 100 mílur annað hvort norður eða
vestur af borginni, en þar eru þær margar
reisulegar. Þessi flatneskja hefur eitt gott [ för
með sér, og það er þegar taka skal bílpróf;
maður losnar við allar hinar óþægilegu brekku-
kúnstir.
Þó Houston borg standi langt frá sjó er hér
samt þriðja stærsta höfn Bandaríkjanna, en það
gerir 50 mílna langur skipaskurður mögulegt.
Allur hinn gifurlegi olíuflutningur Texas fer
um þá höfn, ásamt bómull, hrísgrjónum, hveiti
og allra handanna iðnaðarafurðum. Sérviturt
fólk, sem ekki eingöngu þarf að sjá brekkur,
heldur líka skip, getur keyrt þar um og séð
skip í hundraða tali, frá öllum löndum heims-
ins.
Olíkt flestum stórborgum, er hér engin hús-
næðisekla. Þvert á móti, byggingaiðnaðurinn
hefur svo vel undan eftirspurn, að leiguíbúða-
byggingar eru byggðar á þeim fjárhagsgrund-
velli, að bygging geti verið rekin hagkvæmt
með aðeins um 75% af íbúðunum í leigu (
einu. Samkeppnin er hörð og hefur gert það að
verkum, að hér dettur engum í hug að byggja
leiguíbúðabyggingu, án allra nýjustu þæginda,
svo sem með innbyggð rafmagnstæki í eldhús,
að uppþvottavél meðtalinni, snotur garður með
sundlaug í og að siálfsögðu fullkomin kæling,
en hér er það veigameira að kæla húsnæði sín
á sumrin en að hita þau á vetrum. Einbýlis-
hús eru flest hér byggð af kaupsýslumönnum,
sem byggja tugi af þeim f einu og selja svo,
þannig að hús ganga hér kaupum og sölum
eins og bílar, þ.e. þegar fjölgar í fjölskyldunni
er keypt nýtt hús og nýr bíll. Samkeppnin hef-
ur sín áhrif á þessu sviði sem öðrum, með þar
af leiðandi háum kröfum um þægindi á sama
hátt og ( leiguíbúðunum, þannig er 10 ára
gamalt hús eins úrelt og 5 ára bíll og erfitt að
selja, en auðvelt að kaupa. Mikill meiri hluti
fólks kýs að búa í eigin húsum og hafa eig-
in garð, svo leiguíbúðir eru aðallega mannaðar
af fólki, sem er einhleypt, nýgift og barnlaust
eða nýflutt til borgarinnar og enn í húsaleit,
en það tekur oft tima að velja, þar sem úrval-
ið er svo mikið, og af fólki sem ætlar ekki
að vera hér nema stuttan tíma og svo náttúr-
lega letibikkjum sem ekki nenna að vesinast
í garðrækt og vikulegum grasslætti. Ríkismenn
borgarinnar ráða sér svo arkitekta og byggja
hallir með átta baðherbergjum, en fátækling-
arnir búa í kofum, eins og verða vill alls staðar.
Versta veðráttan hér er í júlí og ágúst, en
þá er svo heitt að varla er hægt að voga sér
út fyrir dyrnar á sínu kælda húsi, nema í sfn-
um kælda bíl og skjótast svo í eina af hinum
kældu búðum. Það hljómar kannski eins og
guðlast fyrir mig, íslendinginn, að segjast vera
sólarhatari, en ég á það til á sumrin að Ifta
til himins í leit að skýjahnoðra og finnst mið-
ur, þegar ég vakna við glaða sólskin, og eftir
þrjá mánuði af samfelldum sólskinsdögum væri
ég alveg til í að fá hressilegan gamaldags byl
og hvassviðri. Vetrarveðráttan er svipuð og sum-
arveðráttan á íslandi, kannske dálítið hlýrri,
enda er meðai hiti hér i Houston í janúar mán-
uði um 57°F. (13°C.), en það er svipað og (
iúní mánuði á íslandi. Vor og haust eru dýr-
leg.
Houston er ekki sérkennileg borg ef miðað
er við elli Rómarborgar, skurði og sýki Fen-
eyia eða ástaraðlöðunarhæfileika Parísar, held-
ur er hún ung og hugrökk, ef svo má að orði
komast um borg. Houston hefur vaxið svo g(f-
urlega seinustu áratugina að hún er eins og
smáþorp, sem þjáist af ofvexti, og fljótt á lit-
ið virðist allt vera í hasar og ringulreið, því
alls staðar er eitthvað nýtt að gerast, og það
er einmitt hasarinn og ringulreiðin sem gefur
Houston sinn eigin „sjarm", tilfinningu, sem
fólk smitast fljótlega af hér, að hér er allt
mögulegt og himininn einn setur takmörk fyrir
því sem hægt er að gera og er verið að gera,
og stundum er ekki einu sinni himininn nóg til
að takmarka athafnasemi Houstonbúa, því
hér búa geimfarar Bandaríkianna og hér hefur
NASA, National Aeronautich and Space Ad-
ministration aðsetur sitt.
Hér í Houston getur fólk ekið bílum sínum
inn á svokölluð „Drive-ins", sem eru matsölu-
staðir, og keypt áfengan bjór, sitjandi bak við
stýrið. Er það því undir hverjum og einum kom-
ið að passa að áfengismagnið verði ekki of
mikið í blóðinu, þegar til heimferðar kemur.
Yfirvöldin treysta þannig vel á sjálfstiórn (bú-
anna, en straustið bilar, þegar Whiskey og
soda, eða Martini eiga í hlut, þvi það er bann-
að með lögum að selja sterkari drykki yfir borð-
in á börum, nema í privat klúbbum. Þetta eru
gömul úrelt lög, sem koma ti! með að verða
afnumin í náinni framtíð, en á meðan þau eru
enn ( gildi, hefur Houston borg margra privat
klúbba. Margir þeirra eru svo privat, að það
kostar frá $200 og allt upp ( 1000 dali á mán-
uði að vera meðlimur, en margir eru ekki meira
privat en svo, að 2 dalir á mánuði er nóg.
Framhald á bls. 43.
VIKAN 1. tbl.