Vikan - 06.01.1966, Blaðsíða 25

HARÁLDUR HAMAR, .
blaSamaSur
Ég er búinn að sjá og heyra það margt, að ég
er hættur að hleypa lífinu í taugarnar á mér.
Að vísu geðjast mér misjafnlega vel að mönn-
um og málefnum eins og gengur, en í taugarn-
ar á mér fara þeir einir, sem láta allt fara í
taugarnar á sér.
GUÐRÚN
HELGADÓTTIR,
rektorsritari
... taugarnar á mér? Ennþá eru
þær í mér og eftirtalið ertir þær,
ýfir og særir:
Ljót íslenzka, vondar bækur,
kommúnismi, íhald, stjórnmála-
flokkar eins og þeir eru reknir
á íslandi, meðalmennska, of-
stæki, heigulsháttur, heimska,
fordómar, ruddamennska, upp-
þvottur, gyðingakökur, áhugamál
kvenna, kjötsúpa, kjaftasögur,
sóðaskapur, höfðingjasleikjur
(hef þó lítið af þeim að segja),
væmni, fals og mest, þegar ég
segi, geri og finn til þessa sjálf.
ÖLAFUR KARLSSON,
prentari
Ég veit varla hvernig á að svara þessari spurningu.
Ýmislegt er að vísu miður æskilegt, og verður til að
gera manni grammt í geði, svo sem vissir atburðir
og samskipti við einstaka menn. Þetta getur gert
mann ergilegan um stundarsakir, en þegar frá líður
kemur jafnan hin spaugilega hlið málsins í ljós og
þá verður atburðurinn eða maðurinn kannski
skemmtilegur.
Sjálfur er ég nógu heilbrigður til að vera laus við
ofnæmi eða hvern annan andlegan og líkamlegan
„terror“. Svar mitt verður því:
Það fer ekkert í taugarnar á mér, hreint ekki nokk-
ur skapaður hlutur.
JÓN HÁKON GUNNARSSON,
forstjóri
Ég er orðinn uppgefinn á þessu endalausa menning-
artali í okkur íslendingum, eða þessu sem mætti
kalla menningarkjaftæði. Við erum í tíma og ótíma,
að reyna að sannfæra sjálf okkur og aðra um hve
mikil menningarþjóð við séum, og notum öll tæki-
færi til að vitna í samanburðarhlutföll við aðrar
þjóðir. Það kemur ekki svo maður í útvarpið að hann
þurfi ekki að þrefa um menninguna, og hvernig við
eigum bezt að efla hana, og tryggja gegn „erlendum
áhrifum". Á meðan á þessu stendur, lætur þjóðin sér
nægja úrelt skólakerfi og kennsluaðferðir, og að
engin sómasamleg bókasöfn séu til í landinu, fyrir
utan það að bókaútgáfa landsmanna snýst í kringum
Framhald á bls. 50.
VIKAN I. tbl. 25