Vikan - 06.01.1966, Blaðsíða 12
1 <4 Æbbp IM -
. * Fv-ítABki' ....... • . iír
Dularfull
smásaga
efttr
Shlrley Jackson
VEGURINN LÁ FRAMUNDAN, AUÐUR OG EIN-
MANALEGUR, EINS OG HÚN HAFÐI BÚIZT VIÐ.
ÞA KOM HÚN ALLT í EINU AUGA A GÖMLU
KONUNA OG BARNIÐ, SEM STÖÐU ÞAR, ÞÖG-
UL f MYRKRINU ....
Ethel Slone flautaði með sjálfri sér, þegar hún fór út úr bílnum s(n-
um og gekk yfir gangstéttina inn f búðina. Hún var í regnkápu og vað-
stígvélum, því að vera hennar hér í sveitinni hafði kennt henni að klæða
sig skynsamlega.
— Þessi rigning hlýtur bráðum að taka enda, það er ekki venjulegt
að það rigni svona lengi í einu, sagði hún við búðarmanninn.
Búðarmaðurinn tók f sama streng. Það var alveg nóg fyrir Ethel Slone
að vera einn dag í þorpinu til að kynnast öllum íbúunum. Hún hafði
komið oft f þessa járnvörubúð, það var svo margt sem hana vanhagaði
um til að gera við þetta gamla, niðurnídda hús.
Hún var búin að fara í pósthúsið til þess að tilkynna nýja heimilis-
fangið, líka til kaupmannsins, til að segja honum að þau myndu hafa
mikil viðskipti við hann, í bankann og á bókasafnið. Meira að segja kom
hún við hjá rakaranum, til að segja honum að maðurinn sinn kæmi ein-
hverja næstu daga í klippingu.
Ethel var ánægð með kaupin á þessu gamla húsi hans Sandersons.
Henni fannst gaman að labba eftir aðalgötu þorpsins, en aðalánægjan
var að fólk vissi hver hún var.
— Mér finnst ég strax heimilisvön hér, sagði hún við manninn sinn.
— Það er eins og ég sé fædd og uppalin hér í nágrenninu.
í huganum fannst Ethel að kaupmaðurinn hefði átt að sýna meiri
áhuga þegar hann heyrði nafn hennar. Hún var þó sannarlega búin að
hressa upp á viðskiptin hjá þeim þessa dagana, síðan hún flutti í Sand-
ersons húsið. En þetta var mjög afskekkt þorp og fólkið Ifklega frekar
hægfara. Það tók það tíma að losna við tortryggnina gagnvart ókunn-
ugum. En þetta hlaut að standa til bóta.
— Ég væri mjög þakklát ef þér vilduð benda mér á góðan pfpulagn-
ingamann, sagði hún við piltinnn í járnvörubúðinni.
Ethel fannst miklu öruggara að fá upplýsingar um menn frá fbú-
um þorpsins, heldur en að fara eftir símaskránni, og svo vildi hún held-
VIKAN 1. tbl.
•jwirxv::--: