Vikan


Vikan - 06.01.1966, Blaðsíða 45

Vikan - 06.01.1966, Blaðsíða 45
þessa gætum við varla komizt af með minna en tvo bíla. Hér fer enginn neitt nema í bíl. Ég vildi gjarnan geta farið í göngutúra, en til þess þarf ég að keyra fyrst út í þar til gerðan lystigarð, sem nóg er af, en ég vil samt hafa gangstéttir í nágrenninu sem eitt skilyrðið við húsakaupin. Það ætti ekki að vera erfitt, þar sem flest einbýlishúsahverfi eru þannig út- búin. — Hvernig líst þér á að vera húsmóðir hér í Houston? Hulda: — Það er svo mikið auð- veldara hér en heima, að það hættir við að gera mig lata. Það er svo mikið meira úrval af mat í búð- unum og maturinn er hér um bil tilbúinn á þorðið, þegar hann er keyptur, svo matartilbúningur er mjög auðveldur. En ég þekki konu hér, sem á fjögur smábörn, og stendur hún við að straua alla daga, því hér dettur engum í hug að fara í sömu blússuna eða skyrt- una tvisvar án þess að þvo þær og straua, og skiptir fólk um fatnað a.m.k. daglega og oft tvisvar á dag, þ.e. eiginmenn fara t.d. í vinnu í einni skyrtu en ef þeir ætla eitthvað út um kvöldið þurfa þeir að skipta um. Þetta er voða álag á húsmæður með þvott og strau- ingar, sérstaklega ef mörg börn eru í fjölskyldunni. Ingvar: — Eg kann illa við þetta, mér leiðist að vera alltaf að skipta um föt. — Hverju manst þú helzt eftir frá íslandi, Ingvar? Ingvar: — Þegar ég datt í sjó- inn. — Hvernig kannt þú við að eiga heima í Houston, Birna? Birna: — Agætlega. Mér finnst meira gaman að vera í skóla hér. Guðjón: — Ég held að það sé vegna þess að kennslan er gerð meira lifandi, ekki eins þurr, og mikið er gert til að vekja áhuga barnanna á því sem þau eru að læra. Til dæmis í sambandi við enskukennsluna er þeim kennt að nota bókasöfn og Birna er búin að lesa 17 bækur í haust og skrifa úrdrátt úr þeim (book report). Svo læra þau meiri félagsfræði. Af þeim hátíðisdögum hér, sem ólíkir eru þeim, sem þið munið eft- ir á íslandi, hver finnst ykkur skemmtilegastur? Ingvar, Birna: — Halloween. Birna: — Ég var beatnik og Ingv- ar var köttur seinasta Halloween. Halloween í orðabók minni þýð- ir ,,the Eve of alla Saints" (allra dýrlinga kvöld), 31. okt". Halloween minnir mig á öskudag heima, þ.e. þá fara álfar og galdranornir af stað, en í staðinn fyrir öskupoka-sið okkar, klæðast amerísk börn grímu- búningum og hlaupa svo í hópum frá húsi til húss og öskra „Trick or treat". Koma þá húseigendur „dauðhræddir" til dyra og flýta sér að gefa „huldufólkinu" „treat", sæl- gæti, áður en það hefur tíma til að gera grikk „trick". Börnin safna þannig að sér tveggja vikna forða af sælgæti og magapínu. — Notfærið þið ykkur sundlaug- ina og sauna baðið oft? Birna: — Jú, ég fer stundum að synda tvisvar á dag. Laugin er oft- ast svo full af krökkum, að full- orðna fólkið kemst ekki út í. — Hvar vinnur þú Guðjón? Guðjón: — Ég er rafmagnsverk- fræðingur og vinn hjá fyrirtæki sem heitir Brown & Root og er eitt það stærsta í heiminum, enda annast það fyrirtæki verkfræðileg störf um allan heim og af öllu tagi. Til dæm- is var það Brown & Root sem ann- aðist undirbúning að því, sem þeir kalla „Project Mohole", en það er hin stórfenglega jarðborun, sem Bandaríkjamenn eru nú að fást við. — Hvað vinna margir hjá þessu fyrirtæki hér í Houston? Guðjón: — Um 1.100 manns, þar af eru 140 í rafmagnsdeild. Til dæmis um fjölbreytni starfsliðsins ekki síður en starfsins, má nefna, að um daginn töldum við átta þjóð- erni á teiknistofunni. Þar voru menn frá Noregi, íslandi, Tékkóslóvakiu, Mexico, Kína, Frakklandi, Hollandi og Ameríku. — Hvernig kanntu við að vinna hjá svona fyrirtæki og er það mjög frábrugðið því sem þú áttir að venjast heima? Guðjón: — Alveg prýðilega. Nei, það er ekki svo mjög ólíkt. Mér finnst það sem aðallega skortir á heima [ samanburði við hér, er upplýsingaþjónusta. Hér eru sölu- menn allra tæknilegra efna, sem við notum, sjálfir færir verkfræð- ingar og upplýsingaþjónustan því mjög góð, en innflytjendur heima hafa enga slíka þjónustu. Slík þjón- usta auðveldar mjög starf okkar. — Hvað ertu að vinna við þessa vikuna? Guðjón: — Það er svo margt, til dæmis erum við að vinna að aðferð til að frysta jarðgas, þ.e. kæla það niður í 160°C, þannig að það verði fljótandi, svo hægt sé að geyma það og flytja í geymum. — Hvernig kunnið þið svo við fólk hér almennt? Hulda: — Mér finnst fólk hér yfir- leitt vera mjög vingjarnlegt, blátt áfram og fljótt að kynnast. Þótt allt nám barnanna fari fram á ensku og allir kunningjarnir tali ekki annað en ensku, eru þau hvor- ugt búin að týna niður sínu móður- máli, enda er íslenzkan tungumál heimilisins. Blöð og tímarit að heim- an eru því alltaf kærkomin sending, og skipar VIKAN heiðurssess í bóka- hillu heimilisins. R. A. Anderson. Alfred Hitchock Framhald af bls. 8. beðið lögreglufulltrúann um að loka drenginn inni „upp á grín". Þetta getur ef til vilL skýrt hrollvekiuhugmyndir hans seinnn meir. VIKAN 1. tbl. 45

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað: 1. Tölublað (06.01.1966)
https://timarit.is/issue/298675

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

1. Tölublað (06.01.1966)

Aðgerðir: