Vikan


Vikan - 06.01.1966, Blaðsíða 34

Vikan - 06.01.1966, Blaðsíða 34
Þo8 tklplir ekki máli, hvornig húS þér hofiS! Það er engin húð eins. Hn Nivea hæfir sérhverri húð. Því Nivea-creme eða hin nýja Nivea-milk gefur húðinni allt sem hún þarfnast: Fitu, raka og hið húðskylda Euzerit. Og þess vegna getur húð yðar notið þeirra efna úr Nivea sem hún þarfnast helzf. Hún getur sjálf ákveðið það magn, sem hún þarfnast af fitu og raka. Þetta er allur leyndardómurinn við ferska, heilbrigða og Nivea-snyrta húð. Hrein frísk heilbrigð húð var alveg þurrt og flekklaust. Hún raulaði með sjálfri sér þegar hún settist undir stýrið. Allt í einu setti að henni óskap- legan skjálfta. ískaldur gustur smaug í gegnum merg og bein. Hún sneri sér við . . . — Æ, elskurnar mínar, eruð þið þarna ennþá? Hversvegna? — Það er ókunnugt fólk í .hús- inu, sagði gamla konan. Ethel fékk gæsahúð og það var eins og ískalt vatn hríslaðist niður bakið á henni. Barnið starði fram- hjá henni og augu konunnar voru tómleg og sljó. — Hvað viljið þið að ég geri? — Við viljum fara til baka. — Ég tek ykkur með mér! Regnið lamdi rúðurnar og Ethel fann hvernig hönd hennar skalf, þegar hún rétti hana út eftir kveikjulyklinum. Hún reyndi að tala um fyrir sjálfri sér: — Vertu ekki hrædd, vertu ekki hrædd, þau eru ekki raunveruleg. — Ég skal taka ykkur með mér. Hún hélt dauðahaldi um stýrið og sneri bílnum. — Ég lofa því að koma ykkur til baka. Ég lofa því að aka ykkur hvert sem þið viljið. — Hann vill fara heim, sagði sú gamla og rödd hennar var alveg hljómlaus. Vegurinn var ennþá aurugri en í gær. Ethel reyndi að vera róleg. Hún tautaði stöðugt með sjálfri sér að þessir farþegar hennar væru ekki raunverulegir. Hún fann að hún ók hraðar en hún átti að gera. Hún fann þetta hráslagalega kul úr aftursætinu, og það kom henni til að auka hraðann. — Ég skal aka ykkur hvert sem þið viljið, tuldraði hún aftur og aftur. — Þegar ókunna fólkið er far- ið úr húsinu, getum við farið heim, sagði sú gamla. Þegar hún kom að síðustu beygj- unni við brúna rann bíllinn í leðj- unni og meðan að Ethel hamað- ist við að snúa stýrinu heyrði hún hrollvekjandi hlátur barnsins. Bíll- inn rann niður að ánni og annað framhjólið fór út fyrir vegbrúnina og hékk í lausu lofti. En þá, með því að leggja til alla sína krafta heppnaðist henni að ná bílnum upp á veginn aftur og stöðva vélina. Ethel hallaði sér fram á stýrið og hágrét. Hjartað barðist í brjósti hennar og henni lá við köfnun. — Ég hefði getað dáið. Það mun- aði minnstu að þau tækju mig með sér. Hún þurfti ekki að líta t aftur- sætið, þau voru farin. Kuldann lagði ekki lengur frá sætinu og það var örugglega þurrt og tómt. . Ungi maðurinn í járnvörubúðinni leit upp og brosti vingjarnlega, þeg- ar hann sá Ethel Slone koma inn. Eftir að hafa litið á hana andartak, sagði hann í lágum rómi: — Þér lítið ekki vel út í dag, frú Slone. — Hefir eitthvað leiðinlegt komið fyrir yður? — Ég var næstum orðin fyrir VIXAN 1. tbl.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað: 1. Tölublað (06.01.1966)
https://timarit.is/issue/298675

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

1. Tölublað (06.01.1966)

Aðgerðir: