Vikan - 12.01.1967, Blaðsíða 16

Hún hafði virt ökumanninn
vandlega fyrir sér, þegar hún
steig inn í leigubílinn. Þetta var
ekki sami maðurinn og sá, sem
hafði flutt þau til flugvallarins.
Maðurinn, sem hafði komið svo
skyndilega, án þess að á hann
væri kallað, að dyrum Palaco
Holts, maðurinn, sem festi sér
í huga hvert orð af samræðum
þeirra. Þetta var allt annar öku-
maður, lágvaxinn og þrekvax-
inn. Hún leit á andlit hans í
speglinum. Ungt andlit, hold-
mikið, vottaði fyrir undirhöku,
en nefið var uppbrett og barna-
legt. Hinn ökumaðurinn hafði
verið miklu eldri; hún vissi að
henni hafði ekki missýnzt. Trask
óhlýðnaðist sínum eigin lögum.
Hann lék ónauðsynlegan leik
fyrir þennan mann.
Síðan, þegar þau runnu inn í
úthverfi Madrid sá hún sígarettu
á gólfinu. Hún hafði oltið upp
undir bakið á framsætinu.
Þetta var óreykt sígaretta með
filter munnstykki, og á því var
varalitur. Þetta var sígarettan,
sem Trask hafði gefið henni á
leiðinni til flugvallarins. Öku-
maðurinn var annar, en leigu-
bíllinn sá sami. Trask þekkti ó-
vininn og aðferðir hans. Þessi
ökumaður var einnig einn af
þeim; óvinur. Það skelfdi hana,
að hún skyldi hefja starf sitt svo
flónslega.
7.
Við sendiráðið, þar sem Trask
fór úr leigubílnum, borgaði hann
ökumanninum upphæðina sem
duga myndi einnig fyrir afgangi
ferðarinnar til hótelsins og gaf
þar að auki ríflegt þjórfé. Við
Palace hótel fór Hank að dæmi
ofrausnarfullra Ameríkumanna,
bað ökumanninn afsökunar á
því, að hann skyldi ekki hafa
neina peseta og rétti honum
sænskar krónur. Eins og góður,
heiðarlegur Spánverji, sem þeg-
ar hefur fengið næga borgun, af-
þakkaði ökumaðurinn féð bros-
andi.
16 VIKAN 2 tbl-